ഇവരെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ആദ്യംതന്നെ പറയേണ്ടത്, ഇവരിൽ തന്നെ ഒന്നിൽകൂടുതൽ വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നതാണ്. എന്നുവച്ചാൽ പലവ്യത്യസ്ത ജനക്കൂട്ടങ്ങളും ഇവർ ചെയ്യുന്ന അതേ തൊഴിൽസ്ഥാനത്തേക്ക് സ്ഥാപിതമായിരിക്കാം കഴിഞ്ഞുപോയ അനേക നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെ.

പിന്നെ പറയാനുള്ളത്, മലബാറിലും തിരുവിതാംകൂറിലും പാരമ്പര്യമായി പുഷ്പകന്മാർ എന്നവരിലെ ഉപവിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലും ചെറുതോ അതുമല്ലെങ്കിൽ വലുതോ ആയ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ്.

പോരാത്തതിന്, ഇവരിൽ ചില കൂട്ടർ മരുമക്കത്തായക്കാരും മറ്റു ചിലർ മക്കത്തായക്കാരും ആയിരുന്നു പോലും.

ഈവിധമായുള്ള ഓരോ വ്യത്യാസങ്ങളും ഇവരിലെ ഓരോ കൂട്ടരുടേയും വ്യത്യസ്തരായ പൂർവ്വികന്മാരിലേക്കാവാം വിരൽചൂണ്ടുന്നത്.

പുഷ്പകരുടെ പൊതുവായുള്ള തൊഴിലുകൾ പൂജാപൂക്കൾ തയ്യാറാക്കിവെക്കുക, മാലകെട്ടുക, നിവേദ്യവസ്തുക്കൾ ഒരുക്കുക, വിളക്ക് തയ്യാറാക്കുക, എഴുന്നള്ളത്തിന് വിളക്കെടുക്കുക, പാഠശാലകളിൽ അദ്ധ്യാപനം നടത്തുക എന്നവയാണ് എന്ന് കാണുന്നു.

മലബാറിൽ ഈ കൂട്ടരിൽ പുഷ്പകൻ, പൂ-നമ്പി, നമ്പീശൻ, പട്ടരുണ്ണി അഥവാ ഉണ്ണി എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന നാലോളം ഉപവിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു (Malabar & Anjengo)

എന്നാൽ Travancore State Manualൽ നമ്പീശൻ, പുഷപകൻ, പൂപ്പള്ളി, ബ്രാഹ്മണി എന്നവരെ പൊതുവായി ഉണ്ണി അഥവാ പുഷ്പകൻ എന്ന് മൊത്താമായി നിർവ്വചിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും ഈ നാലുകൂട്ടർ തമ്മിൽ പലവിധത്തിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

പൊതുവായി പറയുമ്പോൾ, ഇവരിലെ സ്ത്രീകളെ പുഷ്പകത്തി അഥവാ പുഷ്പിണിയെന്നും ആത്തേരമ്മ എന്നും പറയുന്നുണ്ട് പോലും. പുരുഷന്മാർ പേരിനൊപ്പം ഉണ്ണിയെന്നും സ്ത്രീകൾ പേരിനൊപ്പം അമ്മ എന്നോ ദേവീ എന്നോ ചേർക്കുന്നുണ്ട് പോലും.

അദ്ധ്യാപന തൊഴിൽ നടക്കുന്ന വീടുകളെ മഠങ്ങൾ എന്നും അല്ലാത്തവയെ വീട് എന്നും പറയും പോലും.

എന്നാൽ മുകളിൽ പറഞ്ഞ പേരിന്റേയും വീടിന്റേയും കാര്യങ്ങൾ എല്ലാർക്കും ബാധകമാണോ എന്ന് നിശ്ചയമില്ല.

പഴയകാല മലബാറിലെ കാര്യം ഈ വിധമാണ്:

ഇവരിൽ ചിലരുടെ വീടുകളെ പൂമഠം എന്നാണ് വിളിക്കാറ് പോലും. പുഷ്പിണി അഥവാ ബ്രാഹ്മണി എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇവരിലെ സ്ത്രീകൾ നായർ പെൺകുട്ടികളുടെ താലികെട്ട് എന്ന ചടങ്ങിൽ മുഖ്യസ്ഥ സ്ഥാനം വഹിക്കുമായിരുന്നു.

ഇവരുടേയും പാരമ്പര്യത്തിൽ ഉള്ള അവകാശവാദം തങ്ങൾ ഒരു ബ്രാഹ്മണ സ്ത്രീയുടെ പിന്തുടർച്ചക്കാർ ആയിരുന്നുവെന്നാണ്.

ആ സ്ത്രി ഏതോ ഒരു ബ്രാഹ്മണ ആദ്ധ്യാത്മിക ചടങ്ങൽ അശുദ്ധിചേർത്തുവെന്നോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ ആ സ്ത്രീയുടെ ചാരിത്ര്യ ശുദ്ധിയിൽ സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നോ ആണ് ഇവരുടെ പാരമ്പര്യ അവകാശവാദ കഥ. എന്തായാലും പ്രശ്നം ഇല്ലതന്നെ. ആൾ ബ്രാഹ്മണ സ്ത്രീയാണ് എന്നതാണ് ഏറ്റവും ഉപകാരപ്രദമായ വിവരം.

അല്ലാതെ വളരെ ചാരിത്ര്യ ശുദ്ധിയുള്ള കീഴ്ജാതിക്കാരിയിൽ നിന്നുമാണ് ഇവർ പിറന്നുവന്നത് എന്നതാണ് പാരമ്പര്യ വിവരം എങ്കിൽ ഇവരുടെ കഥ കഴിഞ്ഞതുതന്നെ.

മലബാറിൽ പഴയകാലങ്ങളിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇവർ മക്കത്തായക്കാരും, മറ്റ് ചിലയിടങ്ങളിൽ മരുമക്കത്തായക്കാരും ആയിരുന്നു പോലും. വിവാഹ സമ്പ്രദായം ബ്രാഹ്മണരുടേതു പോലെയാണ് എങ്കിലും, ഇവരിലെ വിധവയാകുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക് ബ്രാഹ്മണരുമായും തങ്ങളുടെ അതേ സമുദായക്കാരുമായും സമ്പന്ധ ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാമായിരുന്നു പോലും.

ഇനി തിരുവിതാംകൂറിലെ കാര്യം എടുക്കാം. ഇന്ന് തിരുവിതാംകൂർ എന്നത് മലബാറുമായി ഇഴുകിച്ചേർന്നുകിടക്കുന്ന ഇടമാണെങ്കിലും, മലബാറിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം സ്ഥാപിതമാകുന്നതിന് മുൻപ്, മലബാറുകാർക്ക് ഇന്നുള്ള ഗുജറാത്തിനേക്കാൾ ദൂരത്തുള്ള പ്രദേശം തന്നെയായിരുന്നിരിക്കാം അന്ന് തിരുവിതാംകൂർ.

എന്നിരുന്നാലും രണ്ടിടത്തും നമ്പൂതിരിമാരാണ് സാമൂഹിക ഉന്നതങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്. നമ്പൂതിരിമാരെ മുകൾത്തട്ടിൽ നിർത്തുന്ന സാമൂഹിക ഘടനയാണ് പ്രാദേശിക ഫ്യൂഡൽ ഭാഷ അന്ന് രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുക.

Travancore State Manualൽ നമ്പീശൻ, പുഷ്പകൻ, പൂപ്പള്ളി, ബ്രാഹ്മണി എന്നവരെ പൊതുവായി ഉണ്ണി അഥവാ പുഷ്പകൻ എന്ന് മൊത്തമായി നിർവ്വചിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞ കാര്യമാണ്.

ഇവരിലും ബ്രാഹ്മണ പാരമ്പര്യ ബന്ധമാണ് അവകാശവാദമായി കാണപ്പെടുന്നത്.

Alleppeyയിലെ കാർത്തികപ്പള്ളി താലൂക്കിലെ എവൂർ എന്ന സ്ഥലത്തിന് തെക്ക് ജീവിക്കുന്ന പുഷ്പകന്മാരെ പൂപ്പള്ളികൾ എന്നാണ് വിളിക്കുക പോലും. അവർ അമ്പലത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉള്ളിലുള്ള ഇടം അടിച്ചുവാരുകയും പൂക്കൾ ശേഖരിക്കുകയും മാലകൾ കോർക്കുകയും പാത്രങ്ങൾ വൃത്തിയാക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. ഈവക തൊഴിലുകൾ കീഴ്ജനത്തിന് പ്രവേശനമില്ലാത്ത ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് അകത്തുവച്ചാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്നതിനാൽ, ഭാഷാകോഡുകളിൽ മാനഹാനി സംഭവിക്കില്ലതന്നെ.

പഞ്ച നക്ഷത്ര ഹോട്ടലുകളിൽ ഹോട്ടൽ മാനേജ്മെന്റിന് പഠിക്കുന്നവർ അവിടുള്ള, ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ കോഡുകളിൽ, തരംതാണ തൊഴിലുകൾ ചെയ്യുന്നതിൽ അപാകത വാരറില്ല. കാരണം, ഉന്നത വ്യക്തികളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം മാത്രം ഉള്ള ഇടങ്ങളാണ് ഇവ. അതേ സമയം പുറത്ത് ഈ വിധ തൊഴിലുകൾ ചെയ്യുന്നവർ ഈ വക കാര്യങ്ങൾ ഹോട്ടൽ മാനേജ്മെന്റ് വിദ്യാർത്ഥികൾ ചെയ്യുന്നത് കാണ്ടാൽ, കുറവുതന്നെയാണ് (മാനക്കേടാണ്) എന്നു പറഞ്ഞതുമാതിരിയാണ് കാര്യങ്ങൾ.

Travancore State Manual രചിക്കപ്പെടുന്ന കാലത്ത് (c1900) നമ്പികൾ, നമ്പ്യാർ, നമ്പീശന്മാർ എന്നെല്ലാം പേരുകളിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന അമ്പലവാസികളിൽ പെട്ടവർക്ക് തിരുവിതാംകൂറിലെ അമ്പലങ്ങളിൽ യാതോരു തൊഴിലും ഇല്ലായിരുന്നുവെന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു. അവർ ഈ വിധ കാര്യങ്ങൾ പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ ചെയ്തിരുന്നുപോലും.

അതേ സമയം Cochinനിലും Malabarറിലും ഈ വിധ തൊഴിലുകൾ ഈ കൂട്ടർ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നാണ് Travancore State Manual Vol2ന്റെ എഴുത്തുകാരൻ പറയുന്നത്. ആ എഴുത്തുകാരന് ഈ വിവരം എവിടെനിന്നുമാണ് ലഭിച്ചത് എന്ന് അറിയില്ല. അതേ സമയം ഇവർ തിരുവിതാംകൂറിൽ ജിംനേഷ്യങ്ങളും കായികാഭ്യാസ പരിശീലന കേന്ദ്രങ്ങളും നടത്തിപ്പുചെയ്യുകയും, വാൾപ്പയറ്റ് പഠിപ്പിക്കലും അതുപോലുള്ള മറ്റ് കാര്യങ്ങളും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു പോലും.

അമ്പലവാസികളിൽ പെട്ട ഈ കൂട്ടർക്ക് ആയോധന കലകളിൽ ഏതുവിധത്തിലാണ് പരിശീലനവും പ്രാവീണ്യവും ലഭിച്ചത് എന്നതും ചിന്തിക്കേണ്ടുന്ന കാര്യം ആയേക്കാം.

ബ്രാഹ്മണി അഥവാ ദൈവംപാടി അമ്പലവാസികളുടെ തൊഴിൽ, നായർ വിവാഹ ചടങ്ങളുകളിൽ പാട്ടുപാടുകയും, പോരാത്തതിന്, ബ്രാഹ്മണ ആദ്ധ്യാത്മിക കൃത്യനിർവ്വഹണങ്ങൾ ചെയ്യുക എന്നതും ആണ് പോലും. എന്നുവച്ചാൽ നമ്പൂതിരിമാരുടെ പ്രവർത്തി ചെയ്യുക എന്ന്. ഓഫിസർക്ക് പകരമായി കീഴ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഫൈലിൽ ഒപ്പിടുന്നത് മാതരി എന്നുവേണമെങ്കിൽ ഉപമപ്പെടുത്താം ഇതിനെ.

പുഷ്പകന്മാരിലെ എല്ലാ ഉപവിഭാഗങ്ങളും മിക്ക ബ്രാഹ്മണ ആചാരങ്ങളും ചടങ്ങുകളും കർമ്മങ്ങളും സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ അനുവർത്തിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു പോലും. ജനിച്ച കുട്ടിയുടെ, ആചാര പ്രകാരമുള്ള, ആദ്യത്തെ മുടിവെട്ട് (ചൌളം) ഇവർ നടത്തും. എന്നാൽ ബ്രാഹ്മണരുടേതു പോലുള്ള ഉപനയനം ഇല്ല. എന്നിരുന്നാലും, എട്ടുവയസ്സിനും പതിനാറു വയസ്സിനും ഇടയിൽ ഒരു ചടങ്ങ് നടത്തി ഇവരും പൂണൂൽ ധരിക്കും. രാവിലേയും ഉച്ചക്കും വൈകുന്നേരവും ഇവർക്ക് ഗായത്രിമന്ത്രം പത്തു പ്രാവശ്യം ഉരുവിടാനുള്ള അനുവാദം ഉണ്ട്.

ഇവരിലെ സ്ത്രീകൾ വിവാഹ മോചനം നടത്തിയാൽ അവരുടെ രണ്ടാമത്തെ ഭർത്താവ് നിശ്ചയമായും ഒരു നമ്പൂതിരി ബ്രാഹ്മണൻ ആയിരിക്കേണം.

ഇവരുടെ ജാതീയമായ ഭരണം നമ്പൂതിരി വൈദികരുടെ കൈവശം ആണ് എങ്കിലും, ഇവരിലെ ബ്രാഹ്മിണി വ്യക്തികൾക്ക് അവരുടെ വൈദികരായി ഉള്ളത് ഇളയത് എന്നവർ ആണ്.

ഈ ആൾക്കാരുടെ ഏറ്റവും പ്രീയപ്പെട്ട വിനേദം അമ്മാനാട്ടമാണ്. വളരെ മിനുസമുള്ള ഉരണ്ട ഗോട്ടിപോലുള്ള (ഗോലി പോലുള്ള) ലോഹ ഉണ്ടകൾ മുകളിലോട്ട് എറിഞ്ഞ്, അവ താഴേക്ക് വരുമ്പോൾ പിടിക്കുക എന്നതാണ് ഈ വിനോദം. ഇവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട രണ്ടാമത്തെ വിനോദം കൈകൊട്ടിക്കളിയാണ്. ഇതിനും നല്ല പരിചയവും തഴക്കവും ആവശ്യമാണ് പോലും.

പുഷ്പകർ എന്ന അമ്പലവാസികളെക്കുറിച്ചുള്ള എഴുത്ത് ഉപസംഹരിക്കുന്നതിന് മുൻപായി, ഈ വിധം കൂടി പറയാം.

കഴിഞ്ഞുപോയ ആനേക നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ പല വ്യത്യസ്ത ജനക്കൂട്ടങ്ങളും ഇവരുടെ നിലവാരത്തിലേക്ക് നിയമിക്കപ്പെടുകയും സ്ഥാപിതമാകുകയും ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവാം. അവർക്ക് ലഭിച്ച സ്ഥാനമാനങ്ങളുടെ കൈപ്പും മധുരവും രുചിച്ചുകൊണ്ട് ഇവർ നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെ മുന്നേറിയിട്ടുണ്ടാവാം.

മുകളിലുള്ളവരെ നമിച്ചും, കീഴെയുള്ളവരെ വാക്കുകളാലും കായികമായും തമർത്തിയും ജീവതസ്വസ്ഥത നേടാനായി ഇവരും നിത്യവും ശ്രമിച്ചിരിക്കാം. കുറേശ്ശേക്കുറേശ്ശെ ഇവരിൽ നമ്പൂതിരി രക്തം കലർന്നുകലർന്ന് അവസാനം ഇവരിൽ അവരുടെ സ്വന്തം വംശീയ പൂർവ്വികരുടെ രക്തത്തിന്റെ അംശം തന്നെ വളരെ കുറഞ്ഞിട്ടുമുണ്ടാവാം. ഇത് അവർക്ക് വൻ ആനന്ദം ലഭിക്കുന്ന വിവരവും അവകാശവാദവും ആയി നിലനിന്നിട്ടുമുണ്ടാവാം.

1. മറ്റേതോ അദൃശ്യ വേദിയിൽ

2. സ്വസ്തി ചിഹ്നം, ഇരട്ട ആര്യന്മാർ,

3. പഴമയിലേക്കുള്ള അവകാശവാദങ്ങൾ

4. പഴമയിലെ അവ്യക്തമായ വിവരങ്ങൾ

5. വേദോപദേശങ്ങൾ സാർവ്വത്രികമായി

6. ഒരു പ്രത്യേക സമൂഹത്തിന്റൊ അംഗങ്ങൾക്ക്

7. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളിൽ സർവ്വവ്യാപിയായ

8. ധർമ്മാധർമ്മങ്ങൾ, പാപങ്ങൾ, അപരാധങ്ങൾ

9. ശിപായി റാങ്കുകാരൻ ഓഫിസറായി

10. ദിവ്യവ്യക്തിത്വത്തിനും അപ്പുറത്തായുള്ള

11. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ രാഷ്ട്രത്തിൽ പടർന്നു

12. ചട്ടക്കൂടിന് പുറത്തു നിൽക്കുന്ന ആളെ