Vol 12. മലബാറിലെ നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരെക്കുറിച്ച്

ഇനി ചാക്യാർകൂത്തിനെക്കുറിച്ച് കുറച്ച് വിശാലമായി എഴുതാം എന്ന് കരുതുന്നു. ഇവിടെ കുറിച്ചിടാൻ പോകുന്ന വിവരങ്ങൾ Travancore State Manual Vol2ൽ നിന്നും ലഭിച്ചതാണ് എന്ന് ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നുവച്ചാൽ, ഈ വിധ യാതോരു വിവരങ്ങളും ഈ എഴുത്തുകാരന് ഇതിന് മുൻപ് അറിവില്ലായിരുന്നു എന്നാണ് പ്രസ്താവിക്കുന്നത്.

ഇനി Travancore State Manualനെ കുറിച്ച് ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാം. ഇതിന്റെ Vol1 ഈ എഴുത്തുകാരൻ കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് വായിക്കുകയും ആ ഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു കമന്ററി എഴുതുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഈ സംഭവം മുതലാണ് ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ പല പഴയകാല, ഇങ്ഗ്ളിഷ് കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിൽ എഴുതപ്പെട്ടിരുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വായിക്കാനുള്ള താൽപ്പര്യം ഈ എഴുത്തുകാരനിൽ ജനിച്ചത്.

Travancore State Manual Vol1 അന്ന് വയിച്ചപ്പോൾ ആ ഗ്രന്ഥത്തിന് Vol2, Vol3 എന്ന തുടർച്ചയുണ്ട് എന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ഈ ഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ചും, അതിന്റെ എഴുത്തുകാരനായ വി. നാഗം അയ്യയെക്കുറിച്ചും Travancore State Manual എന്ന നിലവാരം കുറഞ്ഞ വിക്കീപീഡിയ പേജിൽ തിരുത്തുവരുത്തി സമാന്യം വലിയ ഒരു ലേഖനം തന്നെ ഈ എഴുത്തുകാരൻ എഴുതിയിരുന്നു. നേരത്തെ ആ പേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ചില വിവരങ്ങൾ നിലനിർത്തിത്തന്നെയാണ് ആ പേജിലേക്ക് പുതിയ എഴുത്ത് ചേർത്തത്.

എന്നാൽ ഈ അടുത്തകാലത്താണ് ഈ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ Vol2 കാണാനും, അതിനുള്ളിലെ ചിലയിടങ്ങൾ വായിക്കാനും സാധിച്ചത്.

പെട്ടെന്ന് തന്നെ മനസ്സിൽ ഉദിച്ച ഒരു തോന്നൽ Vol2ലെ പല എഴുത്തുകളും Vol1ലെ എഴുത്തുമായി സ്വരത്തിലും ആശയത്തിലും വ്യത്യസ്തമാണ് എന്നതാണ്. Vol1ന്റ എഴുത്തകാരൻ ഇങ്ഗ്ളിഷ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളോട് വൻ മതിപ്പുള്ള ആളാണ് എന്ന് വളരെ വ്യക്തമാണ്. എന്നാൽ Vol2ൽ പലയിടത്തും കാര്യങ്ങൾ തികച്ചു വിപരീതവും, ഹൈന്ദവ സംസ്കാര ഭക്തിയും ഇങ്ഗ്ളിഷ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളോട് മത്സര ബുദ്ധിയും ഉള്ള ഒരു മനോഗതി ഉണ്ട് എന്നാണ് തോന്നിയത്.

പോരാത്തതിന്, Vol1ൽ മലബാർ എന്നത് തിരുവിതാംകൂറിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ഇടമാണ് എന്നും, ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയെന്നത് ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഏതാണ് 2000ത്തോളം വരുന്ന നിസ്സാരമായ അനവധി കൊച്ചുകൊച്ചു പ്രദേശങ്ങളെ ഏകോപിച്ചെടുത്ത് ഒരു രാജ്യം പണിതെടുത്തതാണ് എന്നും, തിരുവിതാംകൂർ ഇതിന് പുറത്താണ് എന്നുംമറ്റുമുള്ള ചിന്താഗതി കാണാമായിരുന്നു.

എന്നാൽ Vol2ൽ, ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യം എന്ന ഒരു ചിന്താഗതിയും, ക്രിസ്ത്യനികുളും മുസ്ലീം ജനതയും അതുപോലുള്ള മറ്റുള്ളവരും ഒഴികെ, ബാക്കി എല്ലാരും ബ്രാഹ്മണർക്ക് കീഴിൽ വരുന്ന ഒരു ഒറ്റ മതക്കാരാണ് എന്നും ഉള്ള ചിന്താഗതി കാണുന്നില്ലേ എന്നൊരു സന്തേഹം.

മാത്രവുമല്ല Vol2ൽ, തിരുവിതാംകൂറും കൊച്ചിനും, മലബാറിന്റെ ഭാഗമാണ് എന്നും ഉള്ള രീതിയിൽ പോലു വാക്കുകൾ കാണുന്നുണ്ട്. Malabar Coast എന്ന ഒരു സങ്കൽപ്പം ഭൂഖണ്ഡ യൂറോപ്യൻ കടൽകച്ചവടക്കാരിലും ഇങ്ഗ്ളിഷ് എഴുത്തുകാരിൽ ചിലരിലും കാണ്ടിരുന്നു എന്നാണ് ഒരു ഓർമ്മ. എന്നാൽ മലബാറിലേക്ക് വന്നാൽ, മലബാർ എന്നത് കൊച്ചിൻ പ്രദേശത്തിനും Travancore പ്രദേശത്തിനും പുറത്തായുള്ള ഒരു വ്യത്യസ്തമായ പ്രദേശം ആണ് എന്ന കാര്യം വളരെ വ്യക്തമായിരുന്നു. മലബാറിലെ ജനങ്ങളും തിരുവിതാംകൂറുകാരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തരായിരുന്നു.

ഈ രീതിയിൽ തന്നെയാണ് പ്രാദേശിക വാസികളിലും നിലനിന്നരിക്കാവുന്ന വിവരം. എന്നാൽ മലബാർ എന്നത് ബൃട്ടിഷ് മലബാറായി മാറുകയും, കാലാകാലങ്ങളായി ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ പരദേശ പ്രദേശങ്ങൾ ആയ സ്ഥലങ്ങളിൽ പലതും ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയും ആയി മാറിയപ്പോൾ, തിരുവിതാംകൂറുകാരിലും തങ്ങളും മലബാറുകാരാണ് എന്നും, തങ്ങളും ഇന്ത്യാക്കാരാണ് എന്നും ഉള്ള ഒരു ചിന്താഗതി വളർന്നുവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു എന്നതാണ് കാണുന്നത്.

കഴിവതും കാര്യങ്ങളിൽ തിരുവിതാംകൂറുകാർ ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയോട് ഒട്ടിച്ചേർന്നു നിൽക്കാനാണ് നോക്കിയത്. അവിടുള്ള രാജകുടുംബാംഗങ്ങളും മറ്റ് സാമ്പത്തിക ശേഷിയുള്ളവരും ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ പഠിക്കാനും, കഴിയുമെങ്കിൽ ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലേക്ക് തന്നെ പോയി പാർക്കാനും താൽപ്പര്യപ്പെട്ടിരിക്കാം.

രാജാവിനും രാജകുടുംബാംഗങ്ങൾക്കും അവരുടെ കൊട്ടാരക്കെട്ടുകൾക്കുള്ളിൽ, പൊതുജനങ്ങളിൽനിന്നും പൊതുനിരത്തുകളിൽ നിന്നും, ഒറ്റപ്പെട്ടള്ള ജീവിത്തിന്റെ വിരക്തിയിൽ നിന്നും രക്ഷ നേടുന്നതുതന്നെ അവർ ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ ചെന്നാലാണ്. വെറും സാധാരണക്കാരെപ്പോലെ തിക്കും തിരക്കും ഉള്ള നിരത്തുകളിലൂടെ അവർക്ക് നടക്കാനും തെരുവോരങ്ങളിൽ ഉള്ള ഹോട്ടലുകളിൽ കയറി ചായകുടിക്കാനും മറ്റും ആവുള്ളു.

ഇങ്ഗ്ളിഷ് പതാക മെഡ്രാസിൽ സ്ഥാപിതമാകുന്നതിന് മുൻപ്, തിരുവിതാംകൂർ രാജാക്കൾക്ക് തൊട്ടടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിൽ പോകാൻ പോലും ആവില്ലായിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂറിലെ രാമവർമ്മ രാജവിന് രാമേശ്വരത്തേക്ക് തീർത്ഥാടനത്തിനായി പോകാൻ ഇങ്ഗ്ളിഷ് കമ്പനിയുടെ പട്ടാളം തന്നെ അകമ്പടി സേവിക്കേണ്ടിവന്നിരുന്നു.

ഇവിടെ പറഞ്ഞുവന്നത് Travancore State Manual Vol2ന്റെ ചില എഴുത്തുകാരുടെ മാനസിക ഭാവങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്. ഈ ഗ്രന്ഥത്തിൽ ഈ ഉപദ്വീപിലെ ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ ഗുണകരമായ കാര്യങ്ങൾ വരെ സമർത്ഥിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതായി കാണുന്നുണ്ട്.

ഈ എഴുത്തുകാരൻ (ഞാൻ) ഇങ്ഗ്ളിഷ് കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിൽ എഴുതപ്പെട്ട പല ഗ്രന്ഥങ്ങളും, ചെറുതായും കാര്യമായും, നോക്കിയപ്പോൾ മനസ്സിൽ ഉദിച്ച ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്. ആവക ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പലതും ആ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതിയെന്ന് പറയപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരന്റെ മാത്രം സൃഷ്ടികൾ അല്ല എന്ന്. മറിച്ച് പലരും ആ വക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതുന്നതിൽ പങ്കെടുത്തിട്ടുണ്ട് എന്ന്.

ഉദാഹരണത്തിന് Travancore State Manual, Malabar Manual, Castes & Tribes of Southern India, Omens & Superstitions of Southern India, Malabar & Anjengo തുടങ്ങിയ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ. ഇവയിൽ എല്ലാത്തിലും ചില ഇടങ്ങളിൽ, അതേ ഗ്രന്ഥത്തിൽ മുൻപ് പറഞ്ഞ ആശയത്തിന് കടക വിരുദ്ധമോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ ചെറുതായെങ്കിലും വ്യത്യസ്തമായതോ ആയ ആശയങ്ങൾ കാണുന്നുണ്ട്. എന്നുവച്ചാൽ എഴുത്തുകാർ മാറുന്നുണ്ട് എന്ന് അർത്ഥം.

Travancore State Manualനെക്കുറിച്ചുള്ള വിക്കീപീഡിയ എഴുത്തിൽ പറയാതെ പോയതും തെറ്റായി പറഞ്ഞുപോയതുമായ പലതും ഉണ്ട് എന്ന് ഒരു തോന്നൽ. ആ പേജിൽ ഈ എഴുത്തുകാരൻ എഴുതിയത് Vol1വായിച്ചതിൽ നിന്നും ലഭിച്ച ചിന്താഗതികൾ മാത്രമാണ്. Vol2, Vol3 എന്നിവയെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടില്ലതന്നെ.

ഈ മുകളിൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഇത്രമാത്രം നീണ്ട രീതിയിൽ പറയാൻ വിചാരിച്ചതല്ല. എന്നാൽ എഴുതിക്കഴിഞ്ഞുപോയതുകൊണ്ട് അവ മാച്ചുകളയുന്നില്ല.

അടുത്ത എഴുത്തിൽ ചാക്യാർകൂത്തിനെക്കുറിച്ച് വിശാലമായി എഴുതാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.