Vol 12. മലബാറിലെ നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരെക്കുറിച്ച്

വേദാരംഭം ആണ് ഷോഡശക്രിയകളിൽ അടുത്തത്.

വിക്കീപീഡിയയിൽ നിന്നും ഉദ്ദരിക്കുന്നു

QUOTE :

ഉപനയനത്തോടുകൂടി വേദാരംഭസംസ്കാരം വീട്ടിൽവച്ചും വിദ്യാരംഭസംസ്കാരം ഗുരുകുലത്തിൽവച്ചും നടത്തുന്നു END OF QUOTE

നമ്പൂതിരിക്കുട്ടി പൂണൂൽ ധരിച്ചുതുടങ്ങുന്നതോടുകൂടി വീട്ടിൽനിന്നും വേദങ്ങളും മറ്റ് വിശുദ്ധഗ്രന്ഥങ്ങളും പഠിച്ചുതുടങ്ങും എന്നാണ് കാണുന്നത്. ഈ വിധകാര്യങ്ങൾ ആരാണ് പഠിപ്പിക്കുക എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നില്ല. എന്നാൽ ഉപനയനസംസ്കാരം അഞ്ചുവയസ്സാകുമ്പോഴാണ് നടത്തുന്നത് എന്നതിനാൽ അഞ്ച് വയസ്സുമുതൽ പഠനം ആരംഭിക്കും എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ഗുരുകുലത്തിൽ പോയിട്ടാണ് വിദ്യാഭ്യാസം നടത്തുന്നത് എന്ന് കാണുന്നു. നമ്പൂതിരിക്കുട്ടികൾക്ക് മാത്രമായുള്ള പാഠശാലകൾ ഉള്ളതായി ഇതിൽനിന്നും മനസ്സിലാക്കേണ്ടിവരും. അപ്പോൾ അവിടെ എന്താണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്നും ആരൊക്കെയാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്നും ഉള്ള ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിൽ കയറിവരാം. ഗുരുവാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന് അവകാശപ്പെട്ടാൽ, ഈ ഗുരുവിന് എന്താണ് വിദ്യാഭ്യാസപരമായി അറിവുണ്ടാവുക എന്നും, ആ വക കാര്യങ്ങൾ ഇദ്ദേഹത്തിന് എവിടെനിന്നുമാണ് കിട്ടിയത് എന്നതും ഒരു ചോദ്യമായി നിലനിൽക്കാം.

ഈ വിധ എഴുത്തുകൾ മലബാറിൽ പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ നമ്പൂതിരിമാരിലെ ഓത്തുള്ളവരിൽ വൻ വിദ്യാഭ്യാസ പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ഗുരുകുലങ്ങളും മറ്റും നിലവിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന ധ്വനി നൽകാമെങ്കിലും, ഇവയിലൊന്നും വലിയ കഴമ്പില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

കാരണം, ഓത്തുള്ള നമ്പൂതിരി കുടുംബങ്ങൾതന്നെ ഒറ്റപ്പെട്ടാണ് നിലകൊള്ളുക. പോരാത്തതിന്, ഇല്ലത്തിന് പുറത്തായുള്ള യാത്രകൾ മിക്കതും ചെറിയതോതിലുള്ള ഔപചാരിക ബദ്ധപ്പാടുകളോടുകൂടി മാത്രമേ ആവുള്ളു എന്നും ഒരു തോന്നൽ. ഓത്തുള്ള നമ്പൂതിരി സ്ത്രീകൾക്ക് മറ്റ് പുരുഷന്മാരുടെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ പാടില്ല. കൈയിൽ ഓലക്കുടവേണം, കൂടെ ശൂദ്രദാസിയും ഉണ്ടായിരിക്കേണം.

ഇവ രണ്ടും ഇല്ലായെങ്കിൽ, ഇന്ന് ഐപിഎസ്സുകാരി ചുരിദാറും കമ്മീസും ഇട്ട്, ഇതാരാണ് എന്ന് ആരും തിരിച്ചറിയാതെ പൊതുനിരത്തിൽ നടക്കുന്നതിനേക്കാളും അബദ്ധമായിരിക്കും കാര്യങ്ങൾ. എന്നാൽ രണ്ട് കൂട്ടർക്കും ആളുകളെ അടിച്ചിടാനും മാത്രം കഴിവും തയ്യാറെടുപ്പുമുള്ള സന്നാഹങ്ങൾ കുറച്ചകലെയുണ്ടാവും എന്നതും ഓർക്കേണ്ടതാണ്.

ഓത്തുള്ള നമ്പൂതിരി-ചെറുപ്പക്കാരിൽ, അനുജൻ എന്ന സ്ഥാനക്കാർക്ക് നമ്പൂതിരി സ്ത്രികളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പാടില്ല. അവർ നായർ / ശൂദ്ര വീടുകൾ തേടി പോകണം. IAS/IPS കുടുംബത്തിലെ മൂത്തമകന് മാത്രമേ മറ്റൊരു IAS/IPS വീടിൽനിന്നും വിവാഹം കഴിക്കാൻ പാടുള്ളു എന്നും, ഇളയവർ ശിപായിമാരുടെ വീടുകളിൽ വല്ലവിധേനയും കയറിക്കൂടണം എന്നുംപറയുന്ന അവസ്ഥാവിശേഷമാണ് ഉള്ളത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക.

അവരുടെ ഇല്ലത്തിന് ചുറ്റും മാത്രമല്ല, അവർ നടക്കുന്ന വഴികളിലും വിവിധ നിലവാരങ്ങളിൽ ഉള്ള ഹീന ജനം ജീവിക്കുന്നുണ്ടാവും. അവരെ കാഴ്ചയിൽനിന്നും ചിന്തകളിൽനിന്നും ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസം തന്നെയാവാം.

ഹൈന്ദവ (ബ്രാഹ്മണ) പൈതൃകത്തേയും പാരമ്പര്യത്തേയും പറ്റി വാചാലമാവാൻ എളുപ്പമാണ്. എന്നാൽ മലബാറിലെ സാമൂഹിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും, ഭാഷയിലെ അതികഠിമായ ഉച്ചനീചത്വ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചും, യാതോരുരീതിയിലും ചിന്തിക്കാതെ, വാചകകസർത്ത് നടത്തിയാലെ ഈ വിധ അവകാശവാദങ്ങളെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ പറ്റുള്ളു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഈ ഷോഡശക്രിയകളിൽ ഏറ്റവും ഒടുവിൽ വരുന്ന അന്ത്യേഷ്ടിക്ക് തൊട്ടുമിന്നിൽ ഉള്ള വാനപ്രസ്ഥം, സന്യാസം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുക.

ഇന്ന് ഹിന്ദുക്കൾ ആണ് തങ്ങൾ എന്ന് അവകാശപ്പോടുന്ന, പഴയകാല നമ്പൂതിരി (ഹൈന്ദവ) ജനങ്ങൾക്ക് കീഴിൽ സ്ഥാനീകിരക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ പിൻമുറക്കാരിൽ പലരും പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ അവരുടെ പിതാമഹന്മാർ അൻപത് വയസ്സുപ്രായം ആയാൽ വനത്തിൽ പോയിജീവിക്കും എന്നും, അതിന് ശേഷം സന്യാസിയായി ജീവിക്കും എന്നുമൊക്കെ.

ഈ അവകശവാദത്തിൽ വ്യക്തമായിത്തന്നെയുള്ള പാളിച്ച സൂചിപ്പിച്ചുകഴിഞ്ഞു. ഓത്തുള്ള ബ്രാഹ്മണരുടെ ആചാരങ്ങളിൽ പെടുന്നതാണ് ഷോഡശക്രിയകൾ. അല്ലാതെ മറ്റ് ജനങ്ങളുടേത് അല്ല. ഈ വിധ ഷോഡശക്രിയകൾ എന്നത്, ഒന്നോ രണ്ടോ അതിലധികമോ ആയിരം വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന് പുറത്തുള്ള ഏതോ ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യത്തിൽ വരുന്ന കാര്യമാണ് എന്നതും ഒരു പ്രശ്നം തന്നെയാണ്.

ഇന്ന് വാനപ്രസ്ഥം, സന്യാസം എന്നീ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് വാചാലമാകുന്നതിലുള്ള പ്രശ്നം, ഈ അടുത്ത നൂറ്റാണ്ടുകളിലൊന്നുംതന്നെ മലബാറിലെങ്കിലും (മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളിലും അതുപോലെതന്നെയാവാനാണ് സാധ്യത) ഓത്തുള്ള നമ്പൂതിരി മദ്ധ്യവയസ്കർ ഈ വിധം കാടുകളിൽ താമസിക്കാനായി പോകുമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.

Malabar & Anjengoയിൽ തന്നെ ഈ രണ്ട് കാര്യങ്ങളും ബ്രാഹ്മണർ ചെയ്യാറില്ലായിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിച്ചുതന്നെയാണ് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നത്.

QUOTE from Malabar & Anjengo : ........two of the stages in the Brahman’s life prescribed by the Vedas, namely, Vanaprastha (or dwelling in the jungle) and Sanyasa (or renunciation of all secular interests and occupations) ; a dispensation, which is somewhat superfluous in the present, whatever may have been its value in the past. END OF QUOTE

ഉദ്ദരണിയുടെ ആശയം : ബ്രാഹ്മണരുടെ ജീവിതത്തിലെ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത കാലഘട്ടങ്ങൾ ആയി വേദങ്ങൾ നിർദ്ദേശിച്ചവയാണ് വാനപ്രസ്ഥം, സന്യാസം എന്നിവ. എന്നാൽ ഈ രണ്ടും ഈ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ വെറും അധികപ്പറ്റും അനാവശ്യവും വ്യർത്ഥവുമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ ആണ്. ഈവിധ കാര്യങ്ങൾക്ക് പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ എത്രമാത്രം വാസ്തവികതയുണ്ടായിരുന്നു എന്നത് പരിശോധിക്കേണ്ടുന്ന കാര്യം തന്നെയാണ്. END

ഇതിൽനിന്നും മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്, 1700, 1800 നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ഈ വിധമായുള്ള വാനപ്രസ്ഥം, സന്യാസം എന്നിവയ്ക്കുള്ള പ്രസക്തി വെറും അവകാശവാദങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങിനിൽക്കും എന്നതാണ്.

അഞ്ച് വയസ്സുമുതൽ പഠനം ആരംഭിക്കും എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം എന്ന് എഴുതിക്കഴിഞ്ഞു. അഞ്ച് വയസ്സിന് മുൻപായി പഠനം ആരംഭിച്ചാൽ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ എന്ന് എവിടെയെങ്കിലും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല.

പെൺകുട്ടികൾ ഈ വിധ ഗുരുകുലങ്ങളിൽ പോകുമായിരുന്നുവോ?

വിദ്യാഭ്യാസം എന്നത് ജീവിതത്തിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്താനാവുന്നതും, ജീവിതത്തിൽ ഉപയോഗമുള്ളതുമായ കാര്യങ്ങൾ ആയിരിക്കും എന്ന് പറയാം എന്ന് തോന്നുന്നു. അന്ന് പൂജ്യവും, രേഖാഗണിതവും (Geometry), ബീജഗണിതവും (Algebra), മറ്റുമായ ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലെ ഉപരിശാഖകൾ ഈ വിധ നമ്പൂതിരി കുട്ടികൾ വിഷമിച്ചിരുന്ന് മണ്ണിലും താലിയോലയിലും കുത്തിക്കുറിച്ച് എഴുതിപ്പഠിക്കുമായിരുന്നു എന്നത് എത്രമാത്രം ശരിയാകാം എന്ന് അറിയില്ല. ഇതല്ലാം പഠിച്ചിട്ടെന്ത് കാര്യം എന്നതും ഒരു ചോദ്യമായി വന്നേക്കാം.

രേഖാഗണിതവും മറ്റും യാതോരു അറിവുമില്ലാതെതന്നെ, പാരമ്പര്യ ആശാരിമാർ വൻ കെട്ടിടങ്ങൾ മരത്തടിയും കല്ലും ചണ്ണാമ്പും ഉപയോഗിച്ച് നിർമ്മിക്കുമായിരുന്നു ആ കാലങ്ങളിൽ. ഇവർ ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലെ രേഖാഗണിതവുംമറ്റും പഠിക്കുമായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവർക്ക് അവരുടെ തൊഴിൽ മേഘലയിൽ എന്തെങ്കിലും ചില ഗുണങ്ങൾ ലഭിക്കുമായിരിക്കാം. എന്നാൽ അവർക്ക് ഈ വിധ ഗുരുകുലങ്ങളിൽ പഠനത്തിനായി പ്രവേശനം ലഭിക്കില്ലതന്നെ. മാത്രവുമല്ല, ഈ വിധ അഭിനവ ഗണിത ശാഖകൾ, അന്ന് മലബാറിലെ ഓത്തുള്ള നമ്പൂതിരിമാരിൽ എത്രപേർക്ക് അറിവുണ്ടായിരുന്നു എന്നും അറിയില്ല.

പഴമയിലെ എവിടെനിന്നോ ചില ഗണിതശാസ്ത്ര ഗന്ഥങ്ങൾ താലിയോല പതിപ്പായി ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ഏതോ ഭാഗത്തുനിന്നും ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണകാലത്ത് കണ്ടെത്തിയെന്നുവച്ച്, ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ബ്രാഹ്മണർ ഈവിധ കാര്യങ്ങളിൽ നൈപുണ്യമുള്ളവരായിരുന്നു എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നത് ചെറിയ തോതിൽ വിഡ്ഢിത്തം തന്നെയാവില്ലേ എന്ന് ഒരു തോന്നൽ.

വായനക്കാരൻ ഓർക്കേണ്ടത് ഷോഡശക്രിയകൾ എന്നതിന് ഇന്നുള്ള ഇന്ത്യയുമായും പാക്കിസ്ഥാനുമായും ബെങ്ഗ്ളാദേശുമായും, ഇന്നുള്ള ഇന്ത്യക്കാരുമായും അവരിൽത്തന്നെയുള്ള ബ്രാഹ്മണരുമായും, പാക്കിസ്ഥാനികളുമായും ബെങ്ഗ്ളാദേശുകാരുമായും, വളരെ വളരെ നിസ്സാരമായ ബന്ധംമാത്രമേ കാണുള്ളു എന്നതാണ്.

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ അങ്ങോളം ഇങ്ങോളം ഉള്ള കൊച്ചുകൊച്ചു ഭാഷകളെ പലതോതിൽ കൂട്ടിച്ചേർത്ത്, അവയുടെയെല്ലാം ഉള്ളിലേക്ക് സംസ്കൃത ഭാഷാ വാക്കുകൾ കോരിയൊഴിച്ചു നിറച്ചാണ് ഇന്നുകാണുന്ന വൻ പദസമ്പത്തുള്ള ഭാഷകളും, സംസ്കൃത ഭാഷാ പാരമ്പര്യവും, അതിലൂടെതന്നെ ഹൈന്ദവ മതവിശ്വാസങ്ങളും ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ പടർന്നുപിടിക്കാൻ സൌകര്യപ്പെട്ടത്, എന്ന് ഈ എഴുത്തുകാരന് തോന്നുന്നു.