Vol 12. മലബാറിലെ നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരെക്കുറിച്ച്

അമ്പലവാസികളിൽ ഇനിയും പലകൂട്ടരും ഉണ്ട്. അവരിലേക്ക് ഈ എഴുത്തു പോകേണ്ടാ എന്നാണ് തീരുമാനിക്കുന്നത്.

ഇനി മറ്റ് ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങാം.

2016ലെ ഏതോ ഒരു ദിവസം ദക്ഷിണേഷ്യൻ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു അനുഭാവ്യ വീക്ഷണകോണിലൂടെ എഴുതാൻ തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ, ഈ എഴുത്ത് ഈവിധം നീങ്ങും എന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല. ചരിത്രം എഴുത്ത് ഇന്നും തുടങ്ങിയിട്ടില്ല.

എന്തിനാണ് ഈ എഴുത്ത് ഈ വിധം നീങ്ങുന്നത് എന്ന് വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യം ഉദിക്കുകയാണ് എങ്കിൽ അതിന്റെ വ്യക്തമായ ഉത്തരം, എഴുതാൻ പോകുന്നത് ആരുടെ ചരിത്രമാണ് എന്ന് വ്യക്തമാക്കാനാണ് ഈ എഴുത്ത് ഇപ്പോൾ ഉദ്യമിക്കുന്നത് എന്നതാണ്. ദക്ഷിണേഷ്യക്കാർ, ഇന്ത്യക്കാർ, ദക്ഷിണ ഇന്ത്യക്കാർ, കേരളീയർ, മലബാറികൾ, തിരുവിതാംകൂറുകാർ എന്നെല്ലാം രീതിയിൽ ആളുകളെ നിർവ്വചിച്ചാൽ കാര്യങ്ങൾക്ക് കൃത്യത ലഭിക്കില്ലതന്നെ.

ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം ഈ ഉപദ്വീപിൽ വന്നപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ചയാണ് ചിത്രീകരിക്കുന്നത്. വെറും നിസ്സാര വലുപ്പമുള്ള മലബാറിൽ പോലും അതീവ സങ്കീർണ്ണ കണ്ണികളാൽ തമ്മിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അനവധി ജനക്കൂട്ടങ്ങൾ. അതുപോലെതന്നെ തിരുവിതാംകൂറിലും കൊച്ചിനിലും. കാര്യങ്ങൾ ഈ വിധമാണെങ്കിൽ ഈ ഉപദ്വീപിലെ മൊത്താമായുള്ള സങ്കീർണ്ണതയെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കാവുന്നതേയുള്ളു.

ഈ അതിസങ്കീർണ്ണമായി തമ്മിൽ കുഴഞ്ഞുകിടക്കുന്ന അനവധി ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ ചരിത്രമാണ് എഴുതാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അല്ലാതെ ഭൂമീശാസ്ത്രപരമായുള്ള വൻ പ്രദേശങ്ങളുടെ പേര് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, ചരിത്ര സംഭവങ്ങളുടെ ബാഹ്യമായ തോടിന്മേലൂടെ വഴുതിനീങ്ങുന്ന ഒരു ചരിത്രം എഴുത്തല്ല എഴുതാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഓരോ പ്രദേശത്തിനുള്ളിലും കുഴഞ്ഞുകിടക്കുന്ന അനവധി ജനക്കൂട്ടങ്ങളേയും വ്യക്തികളേയും, അവരെ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന അനവധി സൂക്ഷ്മമായ കണ്ണികളേയും സ്പർശിച്ചും സ്പർശിച്ചറിഞ്ഞും മറ്റുമാണ് ചരിത്ര സംഭവങ്ങളെ എണ്ണിപ്പറയാനും മനസ്സിലാക്കാനും ഈ എഴുത്തിൽ ശ്രമിക്കുക.

അല്ലാതെ ആ രാജാവും ഈ രാജാവും ചെയ്ത മഹത് ചെയ്തികൾ എന്ന, ചരിത്രത്തിന്റെ ഒഴിക്കിന് മുകളിൽ, പൊങ്ങിനിൽക്കുന്ന പാറക്കല്ലുകളിൽ ചവുട്ടിച്ചവുട്ടി നീങ്ങുന്ന ഒരു ചരിത്രമല്ല എഴുതാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. മറിച്ച്, ഈ പൊന്തിനിൽക്കുന്ന ചവിട്ടുപടികൾക്ക് കീഴെയുള്ള ജനങ്ങളേയും അവരുടെ മാനസിക ഭാവങ്ങളേയും അനുഭവങ്ങളേയും കൂടി അതി സൂക്ഷ്മമായി ഒപ്പിയെടുക്കാനും ശ്രമിക്കണം എന്നാണ് വിചാരിക്കുന്നത്.

അതിനാൽതന്നെ ഈ പ്രദേശത്തിലെ ഓരോ ജനക്കൂട്ടത്തേയും വ്യക്തമായും, വ്യത്യസ്തമായും തിരിച്ചറിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ചരിത്രം ഓടി നീങ്ങിയത് അവരിലൂടേയും ആണ്.

അമ്പലവാസികളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതിനാൽ, ഇനി നായർമാരെക്കുറിച്ചാണ് പറയേണ്ടത്. എന്നാൽ അമ്പലവാസികൾക്ക് മുകളിൽ സ്ഥാനീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ക്ഷത്രിയരെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടില്ലാ എന്ന് ഓർമ്മവരുന്നു.

ആദ്യം മലബാറിലെ കാര്യം എടുക്കാം.

തങ്ങൾ ബ്രാഹ്മണരാണ് എന്നും തങ്ങൾ സംസ്കൃത സാഹിത്യങ്ങളിൽ പലയിടത്തും വ്യക്തമായി പരാമർശിക്കപ്പെട്ട ആര്യന്മാരാണ് എന്നും നമ്പൂതിരിമാർ അവകാശപ്പെടുന്ന സമൂഹമാണ് മലബാറിൽ നിലനിന്നിരുന്നത്. ഈ പാരമ്പര്യത്തിൽ പലവിധ ഉൽകൃഷ്ഠതയും മേൻമയും ശ്രേഷ്ഠതയും മറ്റും ഉണ്ട് എന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ, അവർക്ക് കീഴിൽ പലനിലകളിൽ പെട്ടുകിടക്കുന്നവരിലും ഈ അറിവ് വിജയകരമായ ഒരു സിദ്ധാന്തോപദേശം ആയി അടിച്ചേൽപ്പിക്കാനും ഇവർക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നു വേണം കരുതാൻ.

ബ്രാഹ്മണനുണ്ടെങ്കിൽ നിശ്ചയമായും ക്ഷത്രിയനും സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടാവേണം. അവർ രാജാക്കന്മാരാണ്.

നീ ക്ഷത്രിയൻ, ഞാൻ ബ്രാഹ്മണൻ എന്ന് നമ്പൂതിരിയും, നീ ബ്രാഹ്മണൻ, ഞാൻ ക്ഷത്രിയൻ എന്ന് രാജകുടുംബക്കാരനും, അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും സാമൂഹികമായി പിന്തുണ പ്രഖ്യാപിച്ചും പരിചയപ്പെടുത്തിയും കൊണ്ടാണ്, ഈ രണ്ട് കൂട്ടരും അവർക്ക് കീഴിൽ പെട്ടുപോയ ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ ആദരവും അടിയാളത്തവും ഉറപ്പുവരുത്തുന്നതും, തമ്മിൽ പങ്കിടുന്നതും.

ബ്രാഹ്മണരുടെ അനിഷ്യേധ്യമായ ആദ്ധ്യാത്മിക ശ്രേഷ്ഠത രാജകുടുംബക്കാർ സമ്മതിച്ചുകൊടുക്കും. അതേ പോലെ രാജകുടുംബക്കാരുടെ ക്ഷത്രിയ പാരമ്പര്യ പരിശുദ്ധതയ്ക്ക് നമ്പൂതിരിമാരും സാക്ഷിപത്രം നൽകും.

ഞാൻ ഐഏഎസ്സ്, നീ ഐപിഎസ്സ് എന്നും ഞാൻ ഐപിഎസ്സ്, നീ ഐഏഎസ്സ് എന്നും അന്യോന്യം അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രസ്ഥാനത്തിന് മുകളിൽ IAS - IPSസ്സൂകാർ പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നത് പോലെയാണ് എന്ന് തോന്നാമെങ്കിലും, പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ പാരമ്പര്യം എന്ന മഹാ സാമൂഹിക ആവരണത്തിനുള്ളിലൂടെ പിറന്നുവന്നാലാണ് ഈ വിധമുള്ള നിലകളിന്മേൽ വന്നുവീഴാൻ എളുപ്പം. അന്ന് Civil Service പരീക്ഷകൾ ഒന്നും തന്നെയില്ലായിരുന്നു എന്നും ഓർക്കാവുന്നതാണ്.

ഇത്രയും പറഞ്ഞത് പൊതുവായുള്ള ആചാരമര്യാദാ സംഹിതയാണ് (protocol ആണ്). എന്നാൽ, യഥാർത്ഥ ചരിത്ര സംഭവങ്ങളുടെ ഒഴുക്കിൽ പല വ്യത്യസ്ത രീതികളിൽ ഈ കാര്യം പ്രവർത്തിച്ചിരിക്കാം, ഓരോ വ്യത്യസ്ത സാഹചര്യത്തിനും സംഭവവികാസത്തിനും അനുസൃതമായി.

നമ്പൂതിരിമാർ ഏതുവിധത്തിലാണ് ബ്രാഹ്മണത്വം പിടിച്ചെടുത്തത് എന്നത് വ്യക്തമായി അറിയില്ല. അവരിൽ തന്നെ പലകൂട്ടർ ഉണ്ട് എന്ന കാര്യം നേരത്തെ പ്രസ്താവിച്ച കാര്യം ആണ്.

മലബാറിലെ രാജകുടുംബക്കാരിൽ ചിലർ തങ്ങൾ ശുദ്ധ ക്ഷത്രിയ രക്തമുള്ളവരാണ് എന്ന് അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു പോലും. ഇവരിൽ പുറംനാട്ടു ക്ഷത്രിയർ ആണ് എന്ന പാരമ്പര്യമുള്ള ചിലരും ഉണ്ടായിരുന്നു.

Tellicherryക്ക് അടുത്തുള്ള കോട്ടയത്തേയും പരപ്പനങ്ങാടിക്ക് അടുത്തായുള്ള പരപ്പനാടിലേയും രാജകുടുംബക്കാർ ഈ കൂട്ടരിൽ പെട്ടവർ ആയിരുന്നുപോലും. ഇവർക്ക് പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ രജപുത്രരുടെ രക്തബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. ഇവർ പരദേശികൾ അഥവാ foreign ആയതുകൊണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം, ഇവരിൽ എന്തോ വ്യത്യസ്തമായ ശ്രേഷ്ഠതയുണ്ട് എന്ന ഒരു തോന്നൽ പൊതുവായി ഉണ്ടായിരുന്നത് എന്നു തോന്നുന്നു.

ഇവരുടെ രക്തബന്ധം മലബാറിലെ മറ്റ് പല രാജകുടുംബങ്ങളും ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നു കാണുന്നു. തിരുവിതാംകൂറിലെ റാണിമാർക്ക് സന്താനോൽപ്പാദനത്തിനായി പരപ്പനാട് കുടുംബത്തിലെ പുരുഷന്മാരെ വളരെ ആദരവോടുകൂടി തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുമായിരുന്നുപോലും. ശുദ്ധമായ (pure) ക്ഷത്രിയ രക്തം എന്നത് പരിശുദ്ധ (holy) രക്തം തന്നെയായിരുന്നിരിക്കാം, തിരുവിതാംകൂറിലെ രാജകുടുംബത്തിന്.

അതേ സമയം Travancore State Manual Vol2ൽ ഈ വിവരത്തിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ചിലവിവരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയുണ്ടായി. തിരുവിതാംകൂറിലെ കോവിൽ തമ്പുരാൻമാർ എന്നത് മലബാറിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ചില ക്ഷത്രിയ രാജകുടുംബങ്ങൾ തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് പണ്ടെപ്പോഴോ കുടിയേറിപ്പാർത്തവർ ആണ് പോലും. ഈ കാര്യത്താൽതന്നെ ഈ രാജകുടുംബങ്ങൾ മലബാറിലെ ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങളുമായി ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. അവരുടെ രക്തബന്ധ പാതയിൽ ക്ഷത്രിയരല്ലാത്ത രക്തം കയറിക്കൂടാതിരിക്കാനായി ഇവർ പലവിധ കാര്യങ്ങളും ഒത്തൊരുമയോടുകൂടി ചെയ്തിരുന്നു.

തിരുവിതാംകൂറിലെ കാര്യം പിന്നീട് നോക്കാം.

Malabar and Anjengoയിൽ മലബാറിലെ കാര്യം കുറച്ചുകൂടി തെളിച്ചുപറയുന്നുണ്ട്. മലബാറിലെ ക്ഷത്രിയ രാജ കുടുംബക്കാരിൽ ശുദ്ധമായ ക്ഷത്രിയ രക്തം ഉണ്ടാവാനുള്ള സാധ്യത കുറവാണ് എന്ന് ഒരു സൂചന. ഇതിന് വ്യക്തമായി നൽകുന്ന വിവരം ഈ ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങളിൽ പുരുഷന്മാർ വൈവാഹിക ബന്ധത്തിൽ hypergamy നടത്തുന്നുണ്ട് എന്നതാണ്. എന്നുവച്ചാൽ, തങ്ങളേക്കാൾ രക്ത ബന്ധപരമായി താഴെയുള്ള ജനങ്ങളിലെ സ്ത്രീയുമായി വൈവാഹിക ബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നു എന്ന്. അതിനാൽ തന്നെ ഈ കൂട്ടർ ഒരു സങ്കരവർഗ്ഗം ആവാം എന്ന്.

ഇത് ഒരു കാര്യം. മറ്റൊന്ന്, അന്നുള്ള ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങളിൽ പലതും പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ നായർമാരും സമന്തരും ആയിരുന്നിരിക്കാം എന്ന്.

പോരാത്തിന്, ക്ഷത്രിയരും സമന്തരും നായർമാരും തമ്മിൽ രക്തബന്ധപരമായി എങ്ങിനെ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവാം എന്നും Malabar and Anjengoയിൽ ചോദിക്കുന്നു. കാരണം, ഈ മൂന്ന് കൂട്ടരും അവരുടെ സ്ത്രീജനങ്ങളുടെ സന്താനങ്ങളെ നമ്പൂതിരി രക്തബന്ധത്തിൽ സ്വരൂപിച്ചെടുക്കാനാണ് വളരെ ആഗ്രഹം കാണിച്ചത്. ഇത് തന്നെയാണ് നിത്യവും നടന്നതും, പോലും.

ബെയ്പ്പൂർ, പരപ്പനാട്, കോട്ടയം, കുറുബ്രനാട്, ചിറക്കൽ എന്നിവിടങ്ങളിലെ രാജകുടംബങ്ങൾ തങ്ങൾ ക്ഷത്രിയരാണ് എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നു.

അതേ സമയം കൊല്ലങ്കോടിലെ വെങ്കനാട് നമ്പിടി സമന്തനാണ് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഈ വ്യക്തിത്വം പലവിധ വിശേഷാധികാരങ്ങളും ഉള്ള ആളാണ് എന്നും, താൻ, ദത്തെടുക്കൽ ആചാരപ്രകാരം ഒരു ക്ഷത്രിയൻ ആയി എന്നും അവകാശപ്പെടുന്നു.

പുന്നത്തൂർ നമ്പിടി പൂണൂൽ ധരിക്കുന്ന ആളാണ്. 10ദിവസമാണ് പുല. സൈനിക നേതാവാണ്. ഈ ആളും സമന്തനാവാനാണ് സാധ്യത എന്നും Malabar and Anjengoയിൽ അവകാശപ്പെടുന്നുണ്ട്.

മലബാറിലെ രാജകുടുംബങ്ങളിൽ പലരുടേയും പൊതുവായുള്ള ഒരു ജാതിപ്പേരാണ് സമന്തൻ എന്നത്. നമ്പ്യാർ, ഉണ്ണിത്തിരി, അടിയോടി, എന്നീ വടക്കൻ മലബാറിലെ കുടുംബക്കാരും, നെടുങ്കാടി, വള്ളോടി, ഏറാടി, തിരുമുൽപ്പാടി എന്നീ തെക്കൻ മലബാറിലെ കുടുംബക്കാരും സമന്തരാണ് പോലും.

പല നായർമാരും സമന്തരായി ഉയരുന്നുണ്ട് പോലും. ഇതിനെക്കുറിച്ച് പിന്നീട് എഴുതാം.

സമന്തരെക്കുറിച്ച് നേരത്തെ എഴുതിയിട്ടുള്ളതാണ്. അതിനാൽ അതിലേക്ക് കൂടുതൽ എഴുതിച്ചേർക്കുന്നില്ല.

ക്ഷത്രിയരും സമന്തരും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസം ക്ഷത്രിയർ പൂണൂൽ ധരിക്കും എന്നും, സമന്തർ പൂണൂൽ ധരിക്കില്ലാ എന്നതുമാണ് പോലും.

യഥാർത്ഥ ക്ഷത്രിയർ ആണ് എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന കുടുംബക്കാർ അവരുടെ പേരിന് പിന്നിൽ രാജാ എന്നോ തമ്പുരാൻ എന്നോ ചേർക്കും.

Calicutറ്റിലെ സാമൂതിരി രാജകുടുംബത്തിലേയും, ചിറക്കൽ, കടത്തനാട്, കോട്ടയം, കുറുമ്പ്രനാട്, പരപ്പനാട്, ബെയ്പ്പൂർ, വളയനാട്, Palghat തുടങ്ങിയ വലിയ രാജകുടുംബക്കാരിലേയും, കുടുംബനാഥനായ വക്തിക്കും സാമൂതിരി കുടുംബത്തിലെ രണ്ടാം സ്ഥാനക്കാരനും 'Raja' എന്ന സ്ഥാനപ്പേര് ബൃട്ടിഷ് മലബാറിലെ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം അംഗീകരിച്ചിരുന്നു.

ഇതേ കുടുംബക്കാരിലെ മറ്റുള്ളവർക്ക് തമ്പുരാൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേരാണ് ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം അംഗീകരിച്ചത്.