Vol 12. മലബാറിലെ നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരെക്കുറിച്ച്

തിരുവിതാംകൂറിലെ ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങളിൽ ഇനി പരാമർശിക്കേണ്ടത് രാജാ കുടുംബക്കാരെക്കുറിച്ചാണ്. പന്തളത്തേയും പൂൻജാറിലേയും രാജാ കുടുംബങ്ങൾ ഒഴികെ, മറ്റെല്ലാ രാജാ കുടുംബക്കാരും തമ്മിൽ പുല ബന്ധമുള്ളവരാണ്. എന്നുവച്ചാൽ, ഇവരിൽ ഏതെങ്കിലും കുടുംബത്തിൽ ജനനമോ മരണമോ സംഭവിച്ചാൽ പുലയാചരിക്കാൻ കടപ്പാടുള്ള ബന്ധം ഇവർ തമ്മിൽ ഉണ്ട്. അടുത്ത ബന്ധം എന്ന് അർത്ഥം.

(പുല എന്നാൽ ഒരാൾ മരിച്ചാൽ, ആ ആളുടെ ബന്ധുജനങ്ങളിൽ ഏതാനും ദിവസങ്ങളോളം ഉണ്ടാവും എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന അശുദ്ധി ആണ്.)

Travancore State Manual Vol2 പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്ന കാലത്ത് (1906ൽ), തിരുവിതാംകൂറിൽ ഏഴ് വ്യത്യസ്ത രാജാ കുടുംബങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിവുണ്ടായിരുന്നു പോലും. ഓരോ കുടുംബവും അവരുടെ സ്ഥലപ്പേരിനാലാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.

മാവേലിക്കര, എണ്ണക്കാട്, പ്രായിക്കര, മാരിയപ്പള്ളി, തിരുവല്ല, കാർത്തികപ്പള്ളി, ആറന്മുള എന്നിവയാണ് ആ ഏഴു കുടുംബങ്ങൾ.

ഈ ഏഴു കുടുംബക്കാരും വടക്കേ മലബാറിലെ കോലത്തുനാടുകാരാണ്. മലബാറിൽ ഹൈദ്രാലിയുടേയും ടിപ്പു സുൾത്താന്റേയും ആക്രമണങ്ങൾ നടക്കുന്ന കാലഘട്ടങ്ങളിലാണ് ഈ കുടുംബക്കാർ ഓരോന്നായി തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് നീങ്ങിയത് പോലും.

ഇവരിൽ ആദ്യം തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കടന്നത് പുതിയ പള്ളി കോവിലകത്തെ അംഗങ്ങൾ ആണ്. ഈ കോവിലകത്തിൽ നിന്നുമാണ് രണ്ട് രാജകുമാരന്മാരേയും രണ്ട് രാജകുമാരിമാരേയും തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടംബത്തിലേക്ക് ദത്തെടുത്തത്. ഈ കാര്യം നേരത്തെ പറഞ്ഞകാര്യമാണ്.

ഈ കുടുംബം കാർത്തിക പള്ളിയിലാണ് താമസം തുടങ്ങിയത്. എന്നാൽ ഈ കുടുംബത്തിൽ അവശേഷിച്ചവർ എല്ലാരും 1854 ആയപ്പോഴേക്കും മരണപ്പെട്ട്, കുടുംബം ഇല്ലാതായി പോലും.

കോലത്തുനാട്ടിൽ നിന്നും അടുത്തതായി കുടിയേറിവന്നവർ ചെറിയ കോവിലകത്തിലെ അംഗങ്ങൾ ആണ്. 1744നും 1754നും ഇടയിൽ. ഇവരും തങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ ചെറുപ്രായക്കാരെ തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബത്തിലേക്ക് ദത്തെടുക്കപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നാൽ ആറന്മുളയിൽ ഉള്ള പള്ളി കോവിലകം ഇതിനെതിരായി പ്രവർത്തിച്ചതിനാൽ അത് നടന്നില്ല.

മൂന്നാമത്തെ കുടിയേറ്റക്കാർ വന്നത് ടിപ്പുസുൽത്താൻ മലബാറ് ആക്രമിച്ച കാലത്താണ് (1788). അന്ന് മലബാറിലെ ഒട്ടുമിക്ക രാജാ കുടുംബക്കാരും തിരുവിതാംകൂറിൽ വന്ന് അഭയം തേടിയിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബം ഇവർക്കെല്ലാം വൻ സൌകര്യങ്ങൾ നൽകി. മലബാറിൽ സമാധാനം സ്ഥാപിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ, ഇവരിൽ മിക്കവരും മലബാറിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി.

Tellicherryയിലെ ചെങ്ങ കോവിലകത്തിലെ ഒരു കുടുംബം മാവേലിക്കരയിൽ സ്ഥിരതാമസം തുടങ്ങി. അവിടുള്ള ആറാട്ട് കടവിന് അടുത്തായുള്ള കൊട്ടാരത്തിൽ എല്ലാ കുടുംബാംഗങ്ങളും ഒന്നിച്ചു താമസിച്ചു. എന്നാൽ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുടുംബക്കാരിൽ തമ്മിൽ ചെറിയ തോതിലുള്ള കലഹവും അഭിപ്രായഭിന്നതയും വന്നുതുടങ്ങി. അവരിൽ ഒരു കൂട്ടർ എണ്ണക്കാടും മറ്റൊരു കൂട്ടർ പ്രായിക്കരയിലും സ്ഥിരതാമസം തുടങ്ങി. അങ്ങിനെ അവർ തന്നെ മൂന്നു കുടുംബങ്ങൾ ആയി.

മാവേലിക്കരയിലെ കുടുംബം തന്നെ കാലക്രമേണെ വടക്കേ കൊട്ടാരം, പുത്തൻ കൊട്ടാരം, മണ്ണൂർ മഠത്തിൽ കൊട്ടാരം, തെക്കേ കൊട്ടാരം എന്നിങ്ങനെയായി വികസിച്ചു. അതിൽ അവസാനത്തേത്, നമാവശേഷമായി എന്നും എഴുതിക്കാണുന്നു.

മാവേലിക്കര കുടുംബത്തിന് തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബവുമായി ശക്തമായ ബന്ധമായിരുന്നു പോലും. 1875ലും 1900ലും ഈ കുടുംബത്തിൽ നിന്നും ദത്തെടുക്കപ്പെട്ടവർ തിരുവിതാംകൂർ റാണിമാരായി ജീവിച്ചിരുന്നു.

ഈ കുടുംബക്കാർ സ്വന്തമായ വൻ ഭൂസ്വത്തുള്ളവർ ആയിരുന്നു. അവർക്ക് തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യം ഒരു പെൻഷൻ തുക നൽകുമായിരുന്നു. പോരാത്തതിന്, അവരുടെ മലബാറിലുള്ള നാടിനെ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തതിനാൽ, ബൃട്ടിഷ്-മലബാർ ഭരണം അവർക്ക് മാലിഖാന എന്ന പെൻഷൻ പോലുള്ള ഒരു സംഖ്യയും നൽകുമായിരുന്നു.

ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണ സമയത്ത്, ഒന്നുകിൽ മരണപ്പെടണം അല്ലെങ്കിൽ ഇസ്ലാമിലേക്ക് മതം മാറണം എന്ന് പ്രതിസന്ധി മുന്നിൽ വന്നപ്പോഴാണ് പോലും കോലത്തുനാടിൽ നിന്നും മറ്റൊരു കുടുംബം തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കടന്ന്, കാർത്തികപ്പള്ളിയിൽ താമസം തുടങ്ങിയത്.

കോലത്തുനാടിലെ ഇവരുടെ അതേ കുടുംബത്തിലെ ഏതാനും പുരഷന്മാരും മൂന്ന് സഹോദരികളും 1778ൽ, മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച അതേ കാരണത്താൽ തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കടുന്നു. ഇവരിൽ ഒരു സഹോദരി കൊട്ടാരക്കരയിൽ താമസം ആരംഭിച്ചു. ഈ ആളുടെ പിന്തുടർച്ചക്കാരാണ് കൊട്ടാരക്കരയിലെ രാജാക്കൾ.

മറ്റ് രണ്ട് സഹോദരിമാർ മാരിയപ്പള്ളിയിലും തിരുവല്ലയിലും ആയി താമസം ആരംഭിച്ചു. തുടർന്ന് ഈ രണ്ട് കുടുംബങ്ങളും തമ്മിൽ കലഹിച്ചു തുടങ്ങി. തിരുവല്ല കുടുംബം 1892ൽ ഇല്ലാതായി.

മലബാറിൽ നിന്നും കുടിയേറി വന്ന ഈ ക്ഷത്രിയ കുടുംബക്കാർ ബ്രാഹ്മണ സംസ്ക്കാരങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നവർ ആയിരുന്നു. ഇവരിലും ഉപനയനം എന്ന ചടങ്ങ് ഉണ്ട്. ഉപനയനം കഴിഞ്ഞ് നാലാമത്തെ ദിവസം സമാവർത്തനം നടത്തും. അതിന് ശേഷം കുട്ടിക്ക് ആയുധാഭ്യാസം പഠിപ്പിച്ചു തുടങ്ങും.

ഇക്കൂട്ടർ നിത്യവും ചൊല്ലന്ന മൂന്ന് സന്ധ്യാനാമങ്ങളോടൊപ്പം, പഞ്ചാക്ഷരമന്ത്രവും ആഷ്ടാക്ഷരമന്ത്രവും, അവയോടൊപ്പംതന്നെ പത്തുപാവശ്യം ഗായത്രീമന്ത്രവും ചൊല്ലും.

പെൺസന്താനങ്ങളെ അവരുടെ ഏഴാം വയസ്സിനും പന്ത്രണ്ടാം വയസ്സിനും ഇടയിൽ താലികെട്ട് നടത്തിക്കും. എന്നാൽ പെൺകുട്ടികൾ ഋതുമതിയായതിന് ശേഷംമാത്രം താലികെട്ടു നടത്തുന്നതിനും തടസ്സമില്ലായിരുന്നു പോലും.

വരനായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നത് കോയിൽ തമ്പുരാൻ കുടുംബത്തിലെ ആളെയാണ്. ഈ ആൾ ഈ സ്ത്രീയുടെ ജീവിത പങ്കാളിയായി തുടരും. ആദ്യ ഭർത്താവ് മരിക്കുകയോ വിട്ടു പോകുകയോ ചെയ്താൽ, മറ്റൊരു കോയിൽ തമ്പുരാനെ (സാധാരണ ഗതിയിൽ ആദ്യ ഭർത്താവിന്റെ സഹോദരനെ) സ്വീകരിക്കും. എന്നാൽ ഇതിനെ വിവാഹം എന്നല്ല പറഞ്ഞിരുന്നത്. മറിച്ച്, കൂട്ട് ഇരിക്കുക എന്നാണ് പറയപ്പെടുക പോലും.

പുരുഷന്മാർ ശ്രൂദ്ര (നായർ) സ്ത്രീകളെ (പെൺകുട്ടികളെ) ഭാര്യമാരായി എടുക്കും.

കോയിൽ തമ്പുരാന്മാർ അവരുടെ കുട്ടികൾക്ക് നൽകുന്നതുപോലുള്ള പേരുകൾ ആണ് രാജാ കുടുംബക്കാരും അവരുടെ കുട്ടികൾക്ക് നൽകുക.

പൊതുവായുള്ള വ്യക്തി സവിശേഷതകളിൽ അന്ന്, രാജാ കുടുംബക്കാർ കോയിൽ തമ്പുരാന്മാരുടെ അതേ പോലെതന്നെയായിരുന്നു. ബുദ്ധിപരമായും വിദ്യാഭ്യാസപരമായും ഉന്നതരും സംസ്കൃതത്തിൽ പാണ്ഡിത്യം ഉള്ളവരും ആയിരുന്നു. പലരും ഇങ്ഗ്ളിഷിലും നല്ല നൈപുണ്യം നേടിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

മാവേലിക്കരയിൽ രാജാകുടുംബത്തിലെ കുട്ടികൾക്കായി പ്രത്യേകമായുള്ള ഒരു സ്കൂൾ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതിന്റെ ഹെഡ് മാസ്റ്ററായി കുറച്ചുകാലത്തോളം, ഒരു രാജാ കുടുംബക്കാരൻ തന്നെയായിരുന്നു പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്. ഈ ആൾ ബൃട്ടിഷ് ഇന്ത്യയിലെ Madras Universityയിൽ നിന്നും ബിരുദം നേടിയ ആൾ ആയിരുന്നു പോലും.

മാവേലിക്കര രാജാ കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളിൽ രണ്ട് പേർ M.A., B.L ബിരുദം കരസ്ഥമാക്കിയവർ ആയിരുന്നു പോലും. ഇതിൽ ഒരാൾ ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യൻ സർക്കാരിന്റെ Madras Provincial Serviceസിലും മറ്റേ ആൾ തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിലെ Travancore Educational Departmentലും ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ആയിരുന്നു പോലും.