തമ്പാൻ എന്നുള്ളത് തമ്പുരാൻ എന്ന വാക്ക് ലോപിച്ച് ഉണ്ടായതാണ് പോലും. അവർ പെണ്ടെപ്പോഴോ, ഒരു ഭരണ വർഗ്ഗം ആയിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. അവരുടെ കേന്ദ്രസ്ഥലം വൈക്കമായിരുന്നു.

തിരുമുൽപ്പാട് എന്ന വാക്ക് സൂചിപ്പുക്കുന്ന അർത്ഥം രാജാവിന്റെ കാര്യങ്ങൾ നടത്തിപ്പുചെയ്യുന്നവർ ആവാം എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. രാജാവിന് മുന്നിൽ നമസ്ക്കാരം ചെയ്ത് അഥവാ ഓച്ചാനിച്ച് നിന്ന്, സേവ ചെയ്യുന്ന ക്ഷത്രിയ ജാതിക്കാരാണ് ഇവർ എന്ന് അർത്ഥം. തമ്പാന്മാർ തിരുവിതാംകൂറിലെ പരദേശ അഥവാ മലയാള ക്ഷത്രിയ കുടുംബക്കാരിലെ ജനനം മരണം എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പുല പാലിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നുപോലും.

എന്നാൽ, തിരുമുൽപ്പാടുകളിൽ മൂന്നോ നാലോ കൂട്ടർ ഉണ്ടായിരുന്നു പോലും, മലയാള ക്ഷത്രിയ കുടുംബക്കാരുമായി ഈ വിധ യാതോരു പുലബന്ധവും ഇല്ലാത്തവർ. എന്നാൽ ഇവർക്കും നേരത്തെ പരാമർശിക്കപ്പെട്ട മലയാള ക്ഷത്രിയരുടെ എല്ലാ വിധ ആചാരങ്ങളും ചടങ്ങുകളും മറ്റും ചെറിയതോതിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളോടു കൂടിയെങ്കിലും ബാധകമായിരുന്നു.

ഈ വിധ വിവരങ്ങൾ ഇന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ യാതോരുവിധ പ്രാധാന്യവും തോന്നില്ലാ എങ്കിലും, അന്നത്തെ തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിൽ ഇതിനെല്ലാം സാമൂഹികവും ഔദ്യോഗികവും ആയ വൻ പ്രസക്തിതന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം.

മലയാള ക്ഷത്രിയരെക്കുറിച്ച് ഇത്രമാതമേ എഴുതാൻ ഇപ്പോൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നുള്ളു. എന്നാൽ തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കുടിയേറിയവരിലും, മലബാറിലെ പരദേശ ക്ഷത്രിയർ പിന്തുടരുന്ന ഒരു കാര്യം നിലനിന്നിരുന്നു. അതായത്, ഒരേ പോലുള്ള പേരുകളും, അവയോടൊപ്പം 'വർമ്മ'യെന്ന പദപ്രയോഗം ചേർക്കലും. ഈ 'വർമ്മ' എന്ന പദപ്രയോഗം വളരെ കാലങ്ങൾക്ക് മുന്നേതന്നെ ചില രാജകുടുംബങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായി കാണുന്നു. ഈ വാക്ക് എവിടെ നിന്നുമാണ് വന്നത് എന്ന് ഈ എഴുത്തുകാരന് അറിയില്ല.

ഇന്ന് 'ഐഏഎസ്സ്', 'ഐപിഎസ്സ്' എന്നെല്ലാം പേരിന് പിന്നിൽ ഒട്ടിച്ചുവെക്കുന്നതിനേക്കാളും പാരമ്പര്യ പിന്തുണ ഈ വാക്കുകൾക്ക് ഉണ്ട് എന്നു മനസ്സിലാക്കുക.

മലബാറിലേയും തിരുവിതാംകൂറിലേയും വ്യത്യസ്ത ജനങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഓരോന്നായി എഴുതിച്ചേർക്കുന്ന അവസരത്തിൽ ക്ഷത്രിയരെക്കുറിച്ച് കാര്യമായി ശ്രദ്ധിക്കാനുള്ള ഒരു മനോഗതി ഈ എഴുത്തുകാരന് ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ അവരെ വിട്ടുപോകാതിരുന്നത് നന്നായി എന്ന് ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു.

കാരണം, മലബാറിലെ പാരമ്പര്യ ഭാഷയിലെ അംശങ്ങൾ ഏത് വിധത്തിലാണ് തമിഴ് പാരമ്പര്യമുള്ള തിരുവിതാംകൂറിൽ വന്നു പതിച്ചത് എന്നത് മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യമായി കുറേകാലം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. അതിന് പലവിധ കാരണങ്ങളും മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങിയെങ്കിലും, മലയാള ക്ഷത്രിയർ എന്ന വളരെ ശക്തരായ ഒരു കൂട്ടരുടെ തിരുവിതാംകൂറിലേക്കുള്ള കുടിയേറ്റത്തെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ ഒരു വിവരമാണ് ഇപ്പോൾ ലഭിച്ചത്.

ഇവരുടെ കുടിയേറ്റം തിരുവിതാംകൂറിലെ സംസാര ഭാഷയിൽ നിശ്ചയമായും മലബാറിലെ ഭാഷയേയും, പോരാത്തതിന്, സംസ്കൃത പാരമ്പര്യങ്ങളേയും കൊണ്ടുവന്നിരിക്കാം.

പിന്നെ ഉള്ള ചോദ്യം, തിരുവിതാംകൂറിലെ രാജകുടുംബങ്ങൾ എന്ത് കാരണത്താലാണ് പരദേശ ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങൾക്ക് വൻ പിന്തുണയും മറ്റ് സൌകര്യങ്ങളും നൽകിയത് എന്നതാണ്. യാതോരു വൻ മേൽവിലാസവും ഇല്ലാതെ നാടുവിട്ടോടി കയറിച്ചെന്നാൽ, ഇന്ന് പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും അന്യദേശ തൊഴിലാളിൽകൾ Lockdownൽ അനുഭവിക്കുന്ന പൊതുജന താൽപ്പര്യരാഹിത്യവും കഠിന പട്ടിണിയും സുരക്ഷയില്ലായ്മയും ഇവരും അനുഭവിച്ചേനെ.

എന്നാൽ ഇവരുടെ കൈമുതലായി വൻ മൂല്യമുള്ള ഒരു മേൽവിലാസവും, ആ മേൽവിലാസത്തിന് പൊന്നിൻ വിലനൽകാൻ തയ്യാറുള്ള രാജകുടുംബങ്ങളും തിരുവിതാംകൂറിൽ അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇവരുടെ ഭാഗ്യത്തിന്.

തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബം ശ്രൂദ്ര രാജകുടുംബം അല്ലായെന്ന് വാദിച്ച് സമർത്ഥിക്കുന്ന വൻ വാദഗതികളെക്കുറിച്ച് Native Life in Travancoreൽ ആണ് എന്ന് തോന്നുന്നു, പരാമർശിച്ചതായി കണ്ടിട്ടുണ്ട്. തമിഴ് വംശജരോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തമായി ബ്രാഹ്മണ സംസ്കാരവുമായി ബന്ധമില്ലാത്തതോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ ശൂദ്ര കുടുംബക്കാർ വളർത്തിയെടുത്തതോ ആയ രാജുകുടുംബം ആവാം ചിലപ്പോൾ തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിലെ രാജകുടുംബം.

പോരാത്തതിന്, ആറ്റിങ്ങൽ, Quilon തുടങ്ങിയ കൊച്ചുകൊച്ചു പ്രദേശങ്ങളിലേയും രാജകുടുംബക്കാർക്ക് ഈ ഒരു ന്യൂനത കണ്ടേക്കാം. എന്നുവച്ചാൽ അവരുടെ പഴമയിൽ അവർ ആര്യന്മാരോ, ക്ഷത്രിയരോ ബ്രാഹ്മണരോ അല്ലായെന്നത്.

അതേ സമയം വർഷങ്ങൾ മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്തോറും സംസ്കൃത ഭാഷയും അതിൽത്തന്നെയുള്ള ഇതിഹാസ കാവ്യങ്ങളും മറ്റും എല്ലായിടത്തും, ബ്രാഹ്മണരിലൂടേയും, ബ്രാഹ്മണരാണ് എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നവരിലൂടേയും തിരുവിതാംകൂറിൽ പടർന്നു പിടിച്ചിരിക്കാം. ഈ വിധ ബ്രാഹ്മണ സംസ്കാര വിവരങ്ങൾ പടർന്നുപിടിക്കുമ്പോൾ, അതാതു പ്രദേശങ്ങളിലെ രാജുകുടുംബങ്ങൾക്ക് ഒരു ക്ഷത്രിയ പരിവേഷം അത്യന്താപേക്ഷിതമായി വരും.

പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ നാട്ടുവൈദ്യരും അലോപ്പതി കംമ്പോണ്ടറും ഹോമിയോപ്പതി ചികിസ്തകരും പ്രാക്ടിസ് ചെയ്യുന്നിടത്ത്, BAM, MBBS, BHMS തുടുങ്ങിയ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ജനങ്ങളിൽ വിവരം വരുന്നത് പോലെയാണ് സ്ഥിതിവിശേഷം. ഈ ആൾ യാതോരു വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയും ഇല്ലാതെയാണ് ചികിസ്തിക്കുന്നത്. ആള് വ്യാജൻ തന്നെ എന്ന് ജനം മുദ്രകുത്തിത്തുടങ്ങും.

അതേ പോലെതന്നെയാവാം ഈ ക്ഷത്രിയ ഡിഗ്രിയുടേയും കാര്യം.

ക്ഷത്രിയ ഡിഗ്രിയില്ലാത്തവൻ രാജവാണ് എന്ന് സമ്മതിച്ചുകൊടുക്കാൻ ജനങ്ങൾക്ക് പ്രയാസം വന്നുതുടങ്ങും. ആള് വ്യജ രാജാവാണ്. ഇയാളിൽ രാജ രക്തം ഇല്ലതന്നെ, എന്നുവരെ ആളുകൾ അവരുടെ സ്വകാര്യ ഇടങ്ങളിൽ വച്ച് സംസാരിച്ചുതുടങ്ങും. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ വാക്കുകളിൽ ഇടിവ് സംഭവിച്ചാൽ, രാജാവും രാജവംശവും നിലംപതിക്കും.

തിരുവിതാംകൂർ രാജുകുടുംബം അവരുടെ രാജാവും റാണിയും ആയി സിംഹാസന സ്ഥാനത്തിൽ ചേരുന്നവർക്ക് വളരെ വ്യക്തവും (very clear) അനിഷേധ്യവും (indisputable) ചോദ്യം ചെയ്യാനാവാത്തതുമായ (unassailable) ക്ഷത്രിയ രക്തം ഉണ്ട് എന്ന് തെളിയിക്കാനായി വളരെ പരിശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്നാണ് കാണുന്നത്.

രാജാവും റാണിയും ആയി വാഴാൻ വേണ്ടി, അവർ അറിയപ്പെടുന്ന ക്ഷത്രിയ കുടുംബങ്ങളിൽ പോയി കുട്ടികളെ (രാജകുമാരന്മാരേയും രാജകുമാരിമാരേയും) ദത്തെടുക്കുമായിരുന്നു. പോരാത്തതിന്, അറിയപ്പെടുന്ന ക്ഷത്രിയ കോവിലകങ്ങളിൽ നിന്നും പുരുഷന്മാരെ (ക്ഷത്രിയരെ) വരുത്തി, ഈ ദത്തെടുക്കപ്പെട്ട പെൺകുട്ടികളുമായി (രാജകുമാരിമാരുമായി) ബന്ധപ്പെടുത്തി കുട്ടികളെ ജനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നും തോന്നുന്നു.

അങ്ങിനെ വരുമ്പോൾ, അടുത്ത രാജാവും റാണിയും ആയി സ്ഥാനമേൽക്കുന്നവർ നിശ്ചയമായും ക്ഷത്രിയർ തന്നെയാവും. അവർ ക്ഷത്രിയരാണ് എന്ന സാക്ഷ്യപത്രം യാതോരു കാപട്യവും ഇല്ലാതെ തന്നെ, പ്രാദേശിക ബ്രാഹ്മണർ അവർക്ക് നൽകും.

മലബാറിൽ നിന്നും ക്ഷത്രിയർ മാത്രമല്ല, മറിച്ച് നമ്പൂതിരി കുടുംബങ്ങളും നായർ കുടുംബങ്ങളും തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് ഓടിക്കയറിയിരുന്നു എന്നും ഓർക്കുക. അതിൽതന്നെ പല നിലവാരങ്ങളിൽ ഉള്ള നമ്പൂതിരിമാരും നായർകുടുബക്കാരും.

ഇതിനുമുപരിയായി, വടക്കേ മലബാറിലേയും തെക്കെ മലബാറിലേയും നായർമാർക്കിടയിൽ തമ്മിൽ ഏതോവിധത്തിലുള്ള ഒരു അയിത്തവും ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് രണ്ട് കൂട്ടരും കയറിയപ്പോൾ, ഈ അയിത്തം മാഞ്ഞ് പോയിരിക്കാം.

ഇനി ഒരു കാര്യംകൂടി മനസ്സിൽ കയറിവരുന്നു.

തിരുവിതാംകൂറിൽ കുടിയേറിയ ഒരേ കുടുംബക്കാരായ മലയാള ക്ഷത്രിയ വ്യക്തികൾ തമ്മിൽ കലഹങ്ങളും വിരോദവും വന്നുതുടങ്ങിയെന്ന ഒരു വിവരമാണ് ഇത്. ഒന്നിച്ചു സംഘടിതരായി ജീവിക്കുന്ന ജനങ്ങൾ, അവർക്ക് കീഴിലോ മുകളിലോ അതുമല്ലെങ്കിൽ അതേ നിലവാരത്തിലോ, വിഘടനപരമായ ഭാഷാകോഡുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവരുടെ ഇടയിൽ പെട്ടുപോയാൽ, അവർ വിഘടിക്കും. ഇത് ഒരു വൻ വിവരം തന്നെയാണ്.

ഇന്നും ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ ജീവിക്കുന്ന പ്രാദേശിക ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് ഈ ഒരു അറിവ് ലഭിച്ചിട്ടില്ലതന്നെ. അവർ ഇന്ന് ജീവിക്കുന്നത് ഫ്യൂഡൽ ഭാഷക്കാരുടെ ഇടയിലാണ്. വൻ ആപത്ത് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സാമൂഹികാന്തരീക്ഷമാണ്, അവരെ സംബന്ധിച്ചെടുത്തോളം.

അതേ സമയം മറ്റൊരു കാര്യം ഉണ്ട്. ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർ തമ്മിൽ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസവും വ്യക്തി വിരോദവും മറ്റും വളർന്നാലും, അതിന് ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം കാഠിന്യം വരില്ലതന്നെ. അതേ സമയം ഒരേ ക്ഷത്രിയ കുടുംബത്തിൽ ഉള്ള അംഗങ്ങൾ തമ്മിൽ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ സ്വരച്ചേർച്ചയില്ലായ്മ എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ചേട്ടൻ, ചേച്ചി, അമ്മാവൻ, അമ്മാവി, എന്നെല്ലാം രീതിയിൽ ബഹുമാനിക്കുകയും അവരോട് അടിയാളത്തം നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നവർ തമ്മിൽ തെറ്റിയാൽ, വാക്കുകളിൽ തന്നെ വൻ പൊട്ടിത്തെറി സംഭവിച്ചുതുടങ്ങും.

ബഹുമാനത്തെ തുടച്ചുമാറ്റാൻ ഒരു നീ പ്രയോഗം മാത്രം മതി.

അതോടെ പോടാ, പോടീ, എടാ, എടീ, വെറും പേര് തുടങ്ങിയ സ്പോടനാത്മകമായ വിഭവങ്ങൾ സ്വമേധായാ ഒഴുകിവരും. പിന്നെ വരുന്നത് തനി അസഭ്യമാണ്. മലബാറിൽ നായിന്റെ മോനെ എന്നതാണ് വരുന്നതെങ്കിൽ തിരുവിതാംകൂറിൽ പോടാ പൂറീമോനെ എന്നാവും.

1. മറ്റേതോ അദൃശ്യ വേദിയിൽ

2. സ്വസ്തി ചിഹ്നം, ഇരട്ട ആര്യന്മാർ,

3. പഴമയിലേക്കുള്ള അവകാശവാദങ്ങൾ

4. പഴമയിലെ അവ്യക്തമായ വിവരങ്ങൾ

5. വേദോപദേശങ്ങൾ സാർവ്വത്രികമായി

6. ഒരു പ്രത്യേക സമൂഹത്തിന്റൊ അംഗങ്ങൾക്ക്

7. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളിൽ സർവ്വവ്യാപിയായ

8. ധർമ്മാധർമ്മങ്ങൾ, പാപങ്ങൾ, അപരാധങ്ങൾ

9. ശിപായി റാങ്കുകാരൻ ഓഫിസറായി

10. ദിവ്യവ്യക്തിത്വത്തിനും അപ്പുറത്തായുള്ള

11. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ രാഷ്ട്രത്തിൽ പടർന്നു

12. ചട്ടക്കൂടിന് പുറത്തു നിൽക്കുന്ന ആളെ