ഇനി നായർമാരിലെ വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ചൊന്ന് നോക്കാം. ഈ വിവരവും നേരത്തെ പരാമർശിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നിന്നും എടുത്തവയാണ്. അതിനാൽ തന്നെ അവയിൽ വന്നിരിക്കാവുന്ന പോരായ്മകൾ മാത്രമല്ല അവയിലെ ഗഹനതയും ഇവിടെ കുറിച്ചിടുന്ന വിവരങ്ങിൽ വന്നുചേർന്നേക്കാം.

ഈ വക ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽനിന്നും മൊത്തമായി പെറുക്കിയെടുക്കാവുന്ന കാര്യം ഉത്തര മലബാർ, ദക്ഷിണ മലബാർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ഉള്ള നായർമാരിൽ തമ്മിൽ പൊതുവായിത്തന്നെ ഒരു ഉയർച്ചത്താഴ്ചയുണ്ട് എന്നതാണ്. ഇതിൽ വടക്കേ മലബാറിലെ നായർമാർക്കാണ് ഔന്നിത്യം. ഈ ഔന്നിത്യം എന്തിനെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് എന്ന് വ്യക്തമായി അറിയില്ല.

ദക്ഷിണ മലബാറിലെ നായർമാർക്ക് ഉള്ള രണ്ടാം നിലവാരം അവരുടെ കീഴിൽ പെട്ടുപോയ മക്കത്തായ തീയരേയും ബാധിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. വടക്കേ മലബാറിലെ ഒന്നാം നിലവാരക്കാരായ നായർമാരുടെ കീഴിൽ ഉള്ള മരുമക്കത്തായ തീയർ തെക്കേ മലബാറിലെ മക്കത്തായ തീയരെ അവരേക്കാൾ താഴ്മയിലുള്ള ജാതിക്കാരായാണ് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. വൈവാഹിക ബന്ധം പോലും അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല.

ഇതിലും ഒരു ഫ്യൂഡൽ ഭാഷ സാമൂഹികാന്തരീക്ഷത്തിന്റെ ഒരു വൻ കോഡിങ്ങ് കാണാവുന്നതാണ്. ഓരോ വ്യക്തിയും ഏത് നിലവാരക്കാരന്റെ കീഴിലാണ് എന്നതും ഒരു വൻ സ്ഥാനീകരണമാണ് വാക്ക് കോഡുകളിൽ. വലിയ മുതലാളിയുടെ പണിക്കാരാനും, ചെറുകിടക്കാരന്റെ പണിക്കാരനും വാക്ക് കോഡുകളിൽ വ്യത്യസ്ത നിലവാരക്കാരായിരിക്കാനാണ് സാധ്യത.

എന്നാൽ ഇതിനും അപ്പുറത്തായുള്ള ഒരു തിരിച്ചറിവാണ്, ഇങ്ഗ്ളിഷ് സംവിധാനങ്ങളിലെ വ്യക്തിയും ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ സാമൂഹികാന്തിരീക്ഷത്തിലെ വ്യക്തിയും തമ്മിൽ മാനസികവും അന്തസ്സുപരവും ആത്മാഭിമാനപരവും ആയും വ്യത്യാസം ഉണ്ട് എന്നത്.

ആ കാര്യത്തിലേക്ക് ഇപ്പോൾ നീങ്ങുന്നില്ല.

മലബാറിലെ നായർമാർമൊത്തമായും തിരുവിതാംകൂറിലെ നായർമാരുമായി വ്യത്യാസം കണ്ടേക്കാം ഒരു പരിധിവരെ.

പോരാത്തതിന് വടക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലെ നായർമാരും തെക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലെ നായർമാരും തമ്മിൽ വ്യത്യാസങ്ങൾ കണ്ടേക്കാം, പണ്ടു കാലങ്ങളിൽ.

ഇങ്ങിനെയെല്ലാം മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ ഓർക്കേണ്ടത്, നായർമാരിൽ തന്നെ പലവ്യത്യസ്ത നിലവാരക്കാരും ഈ പരാമർശിച്ച ഓരോ പ്രദേശത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ്.

1. തിരുവിതാംകൂറിൽ മലയാളം ശൂദ്രർ (Malayalam Sudras) എന്ന ഒരു കൂട്ടം നായർമാരെക്കുറിച്ച് Native life in Travancoreറിൽ പരാമർശിച്ചുകണ്ടു. ഇവരിൽ പലനിലവാരക്കാർ ഉണ്ട് എന്നും ചില കൂട്ടർ മറ്റുള്ളവരോട് ചിലവിധ അകൽച്ചവെക്കും എന്നും കണ്ടു.

2. Travancore State Manual Vol2ൽ, Mr. Balakrishnan Nair എന്ന വ്യക്തി Quarterly Review, 1902ൽ എഴുതിയ വാക്കുകൾ ഉദ്ദരിച്ചുകണ്ടത് ഈ എഴുത്തുകാരന്റെ (എന്റെ) ശ്രദ്ധയിൽ പതിഞ്ഞു. അത് ഇതാണ്:

QUOTE: “ ...................they (Nairs) either brought with them or adopted the Malayalam language, a language which is closely akin to if not perhaps originally identical with Tamil"

ആശയം: അവർ (നായർമാർ) ഒന്നുകിൽ മലയാളം ഭാഷയെ അവരോടൊപ്പം കൊണ്ടുവന്നു, അതുമല്ലായെങ്കിൽ അവർ ആ ഭാഷയെ കൈവശപ്പെടുത്തി ........ .END

മുകളിൽ നൽകിയ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽനിന്നും ലഭിച്ച വളരെ സൂക്ഷ്മമായ വിവരങ്ങളിൽ, തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് മലബാറിൽ നിന്നും പണ്ടെപ്പോഴോ ശൂദ്രർ എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നവർ കടന്നു കുടിയേറിയിരിക്കാം എന്ന ഒരു സൂചന കാണുന്നുണ്ട്.

മലബാറിന്റെ പഴയകാല പേര് മലയാളം 👉 എന്നായിരുന്നു എന്ന് ഓർക്കുക. അതേ സമയം തിരുവിതാംകൂർ പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ ഒരു തമിഴ് ഭാഷാ പ്രദേശം ആയിരുന്നു എന്നും മനസ്സിലാക്കുന്നു.

മലയാള👆 കഷത്രിയരും മലയാളം ശൂദ്രരും മലബാറിൽ നിന്നും തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കുടിയേറിയതായിരിക്കുമോ, അവിടങ്ങളിൽ മലയാളം എന്ന പഴയകാല മലബാർ ഭാഷയെ കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുക? ഈ ഭാഷയിലേക്ക് അവിടെനിന്നും തമിഴും സംസ്കൃതവും കലർന്നായിരിക്കുമോ, ഇന്ന് മലയാളം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന തിരുവിതാംകൂർ ഭാഷ വളർന്നിരിക്കുക?

ആ ദിശയിലേക്ക് ഇപ്പോൾ ഈ എഴുത്തിനെ തെളിച്ചുവിടുവാൻ പറ്റില്ല. നായർമാരുടെ കാര്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരികയാണ്.

Travancore State Manual Vol2 പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് 1906ൽ ആണ്. 1906ന് മുൻപ് നടന്ന സെൻസസ് റിപ്പോട്ടിൽ 130 നായർ വിഭാഗങ്ങൾ കാണുന്നുണ്ട് പോലും. എന്നിരുന്നാലും അവയിൽ മുഖ്യമായുള്ളവ ഏതാനും എണ്ണം മാത്രമാണ്. എന്നാൽ ഈ വിധം 130ഓളം വ്യത്യസ്ത ജനവിഭാഗങ്ങൾ നായർ എന്ന ഒരേ സാമൂഹിക സ്ഥാനീകരണത്തിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നതിന് പിന്നിലുള്ള ചേതോവികാരം, ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ കോഡുകളിൽ നായർ എന്നവാക്കിന് ലഭിക്കുന്ന പ്രത്യേകമായുള്ള സ്ഥാനീകരണവും, കീഴ്ജനത്തിൽ നിന്നും നിർബന്ധമായി പിടിച്ചുവാങ്ങാവുന്ന അടിയാളത്തവും ആയിരിക്കും.

നേരത്തെ പരാമർശിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നായർമാരെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളെ ഒരു നുള്ള് ഉപ്പും ചേർത്തുമാത്രമേ (with a pinch of salt) സ്വീകരിക്കാൻ പറ്റുള്ളു. ഈ വക ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പലദിക്കിലും, അന്ന് ഇങ്ഗ്ളിഷ് പ്രസ്ഥാനവുമായി സഹകരിച്ചവരും അവയിൽ തൊഴിൽ ചെയ്തവരുമായുള്ള നായർമാരുടെ എഴുത്തുകളും അഭിപ്രായങ്ങളും കരുതിക്കൂട്ടിയുള്ള ചേർക്കലുകളും ഉണ്ട് എന്നാണ് മനസ്സിക്കുന്നത്. മലബാർ മാന്വലിൽ William Loganന്റെ സ്വന്തമായുള്ള എഴുത്തുകളും അവയല്ലാതെ ഇദ്ദേഹം തന്നെ എഴുതിയത് എന്ന് തോന്നിക്കുന്നിടത്ത് മറ്റുള്ളർ എഴുതിച്ചേർത്ത കാര്യങ്ങളും ഉണ്ട് എന്നാണ് തോന്നിയത്.

അതേ പോലെതന്നെ Travancore State Manual Vol2ൽ പലയിടത്തും, നായർ വ്യക്തികൾ കയറി എഴുതിയിട്ടുണ്ട് എന്നോ അതുമല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ ചേർത്തിട്ടുണ്ട് എന്നോ ആണ് വ്യക്തമായും തോന്നുന്നത്. ഈ കാര്യം കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് കഴിവതും വ്യക്തമായിത്തന്നെ എടുത്തുപറയാം.

എന്നാൽ പൊതുവായി പറയുകയാണെങ്കിൽ ഇന്നുള്ള ഒരു പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ളിന്റെ കൂടെ ഒരു ഗ്രാമീണ പ്രദേശത്തിൽ ഒരു വിദേശി നടക്കുകയും, ആ പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ളിന് ജനങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന അടിയാളത്തവും ഭയവും കാണുകയും, അയാൾക്ക് അവരെ ഞെട്ടിക്കാനും അടിക്കാനും താക്കീതു നൽകാനും ഉള്ള കഴിവുകളും മനസ്സിലാക്കുകയും, പോരാത്തതിന്, സാധാരണ ജനങ്ങൾ അയാളോട് വന്ന് പലവിധ പരാധികൾ പറയുന്നതു കണ്ട്, ഈ നാട്ടിലെ പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ൾമാരെക്കുറിച്ച് ഒരു ഉപന്യാസം എഴുതി എന്ന് കരുതുക.

ഈ രാജ്യത്തിന്റെ മറ്റ് ഭരണ സംവിധാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് കാര്യമായ വിവരം ഇല്ലാത്ത ഒരു വിദേശിയാണ് അത് എങ്കിൽ, ആ ആൾ പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ൾമാർ ഈ നാട്ടിലെ വൻകിടക്കാരാണ് എന്നും, അവരാണ് ഈ നാട്ടിൽ നിയമം നടപ്പിലാക്കുന്നത് എന്നും, അവർ ഓരോ നാട്ടിലും രാജപദവിക്കാരാണ് എന്നും എഴുതിയേക്കാം.

ഈ വിധമായുള്ള ചിന്തകൾ ചില ഭൂഖണ്ഡ യൂറോപ്യൻ സന്ദർശകരിൽ ചില പോലീസുകാർ ചേർക്കുന്നത് ഒരു Tourist spotൽ നടക്കുന്നത് ഈ എഴുത്തുകാരൻ ഒരിക്കൽ നേരിട്ടു കാണുകയുണ്ടായി.

ഈ പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ൾമാർക്ക് അവരവരുടെ നാടിലെ സംവിധനങ്ങളെക്കുറിച്ചും മറ്റും ചിരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതാൻ സൌകര്യം നൽകിയാൽ, അവർ പോലീസ് ശിപായിമാരുടെ കഴിവുകളെക്കുറിച്ചും, അവർ നിത്യവും ചെയ്യുന്ന വൻ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും എഴുതിച്ചേർക്കും. അവരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഇല്ലായെങ്കിൽ ഈ നാടിൽ കലാപവും കൊള്ളിവെപ്പും ഒരു നിത്യസംഭവം ആവും എന്നും, അവർ ഉദാഹരണ സഹിതം തളിച്ചെഴുതിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്യും.

ഏതാണ്ട് ഇതേമാതിരിയുള്ള എഴുത്തുകൾ പലതും പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ മലബാറിലും മറ്റും വന്ന ചില വിദേശ സഞ്ചാരികൾ എഴുതിയായി കാണുന്നുണ്ട്. നേരത്തെ പരാമർശിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങിൽ ഈ വിധമായുള്ള എഴുത്തുകളിൽ നിന്നും നായർമാരെ ഒരു തരം ദേശീയ ദിവ്യരായും വൻ അധികാര വർഗ്ഗമായും കാണപ്പെട്ടിരുന്ന രീതിയിൽ വൻ മഹത്വമുള്ള ഈ വിധ എഴുത്തുകാരുടെ വാക്യങ്ങൾ ഉദ്ദരിച്ചുകാണുന്നുണ്ട്. ഈ ഉദ്ദരണികളിൽ പൂർണ്ണമായ വിശ്വാസം അർപ്പിക്കുന്നതിന് മുൻപായി, ഈ വിധ എഴുത്തുകാർ എപ്പോഴൊക്കെയോ കണ്ട ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവങ്ങളും കാഴ്ചകളും ആവാം ഈ വിധ വിവരണങ്ങൾ എന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടതാണ്.

കാരണം, പ്രാദേശിക ഭാഷ ഫ്യൂഡൽ ഭാഷയാണ്. അത് നിശ്ചയിക്കുന്ന പരിധിക്കുള്ളിലേ മനുഷ്യർക്ക് വ്യക്തിത്തവും വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യവും നിലനിൽക്കുള്ളു.

Malabar and Anjengoൽ മൊത്തമായി ഈവിധ രീതിയിൽ നായർമാരെ ചിത്രീകരിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും വടക്കെ മലബാറിലെ നായർമാരിലെ വ്യത്യസ്ത കൂട്ടരെ പ്രത്യേകമായി പേരിട്ടു പറയുന്നില്ല. എന്നാൽ അവർ നിത്യാഭ്യാസികളും സൈനിക പാരമ്പര്യമുള്ളവരും മറ്റുമാണ് എന്ന രീതിയിൽ പൊതുവായി നിർവ്വചിച്ച്, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ ആണ് നൽകുന്നത്.

എന്നാൽ, ദക്ഷിണ മലബാറിലെ നായർമാരേയും ഇതേ പോലെ നിർവ്വചിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും, അവരിലെ ഏതാനും കൂട്ടരെ പേരെടുത്ത് പറഞ്ഞ് വിശദ്ധീകരിക്കുന്നുണ്ട്.

ദക്ഷിണ മലബാറിലെ ഏറ്റവും മുന്തിയ നായർമാർ കിരിയം അഥവാ കിരിയാട്ടിൽ നായർമാരാണ് പോലും. ഇവർ ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്താൽ മറ്റാർക്കും ധൈര്യമായി കഴിക്കാം. നികൃഷ്ട അയിത്തത്തിന്റെ വിഷാംശം ഇതിൽ കാണില്ല.

ഇവരിലെ വ്യക്തികളാണ് ദക്ഷിണ മലബാറിലെ നാടുവാഴികളും, ദേശവാഴികളും മറ്റും. ഇവരുടെ പേരുകളിൽ 'മൂപ്പിൽ', 'മൂത്ത', 'വലിയ' തുടങ്ങിയ വാക്കുകളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്ന് ഉണ്ടാവും. പോരാത്തിന്, അതിന് മുൻപിലായി അവരുടെ സ്ഥലപ്പേരും കാണും. ഉദാഹരണമായി എഴുതിക്കണ്ടത്, Mannarghat Muppil Nayar (മണ്ണാർക്കാട് മൂപ്പിൽ നായർ) എന്നാണ്.

ചിലപ്പോൾ മൂത്തത് എന്നതിന് പകരം ഇളയത് എന്നവാക്കും കണ്ടേക്കാം. സ്ഥാത്തിൽ രണ്ടാമനാണ് എന്ന് സൂചന.

ചിലപ്പോൾ ഒരു കൂട്ടം നായർ തറവാടുകളുടെ കാരണവർക്കാവും (ഏറ്റവും മൂത്ത ആൾക്കാവും) സ്ഥാനം. ഉദാഹരണമായി കണ്ടത് Nedunganadpada Nayar (നെടുംഗനാട്പട നായർ).

Palghat രാജാക്കന്മാർ 'അച്ചൻ' എന്ന വാക്കാണ് സ്ഥാനപ്പേരായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്.

ഈ വിധ സ്ഥാനികൾക്ക് ഈ വിധ പേരുകൾക്ക് പുറമേ, അവരുടെ വ്യക്തിപരമായുള്ള പാരമ്പര്യ ആചാരപരമായ ഒരു പേര് (hereditary ceremonial personal name) വേറെയും കണ്ടേക്കാം.

ഈ വക നായർ ആഢ്യത്ത കുടുംബങ്ങളിലെ സ്ത്രീകളെ നെറ്റിയാർ (Nettiyars) എന്ന സ്ഥാനപ്പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുക പോലും.

ഈ രീതിയിൽ നായർ പാരമ്പര്യവും ചരിത്രവും ചികഞ്ഞെടുത്ത് വിശകലനം ചെയ്യുമ്പോൾ കാണുന്ന വ്യക്തമായുള്ള ന്യൂനത, ഈ വിധ നായർ കുടുംബക്കാരുടെ കൂട്ടത്തിലും ഈ വിധ സ്ഥാനികൾ അല്ലാത്ത നൂറുകണക്കിനും ആയിരക്കണക്കിനും വ്യക്തികൾ വേറെയും ഉണ്ടാവും എന്ന കാര്യം മറച്ചുവെക്കുന്നുവെന്നതാണ്.

ഈ സ്ഥാനികളുകടെ കുടുംബത്തിലെ കീഴ്സ്ഥാനത്തിലുള്ള അംഗങ്ങളും ഫ്യൂഡൽ ഭാഷയുടെ നീരാളിപ്പിടുത്തത്തിൽ പെട്ടുകിടക്കുന്നവരാണ്. അവർക്ക് എന്ത് വ്യക്തിത്വമാണ് സ്വന്തം കുടുംബത്തിലും ബന്ധുജനങ്ങളിലും ഉണ്ടാവുക എന്നും ചിന്തിക്കാവുന്നതാണ്.

അവർക്ക് മൊത്തമായി ഹീന ജനങ്ങളുടേയും മറ്റ് കീഴ്ജനങ്ങളുടേയും മേൽ കുതിരകയറാനാവും എന്നല്ലാതെ സ്വന്തം സ്ഥാനത്ത്, മൂത്തവരായ സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും, അമ്മാവന്മാരും അമ്മായിമാരും, കാരണവരും ബന്ധജനങ്ങളും മറ്റുമായുള്ളവരോട് അടിയാളത്തവും അനുസരണവും വിധേയത്തവും നൽകിത്തന്നെ ജീവിക്കേണ്ടിവരും.

പോരാത്തതിന്, അവർ ഓരോരുത്തരും മറ്റ് പല ബന്ധുവ്യക്തികളുടേയും മൂത്ത ആളോ, അമ്മവനോ അമ്മവിയോ, മറ്റോ ആയിരിക്കുന്നതിനാൽ, അവരിൽനിന്നും അടിയാളത്തവും അനുസരണവും വിധേയത്തവും പിടിച്ചവാങ്ങേണ്ടവരും ആയിരിക്കും.

കുടുംബത്തിലേയും ദേശത്തിലേയും നാടിലേയും സ്ഥാനികൾ, കരുതിക്കൂട്ടിയും അല്ലാതെയും പങ്കെടുക്കുന്ന അടിപിടികളിലും ചെറുകിട പോരാട്ടങ്ങളിലും പടയോട്ടങ്ങളിലും മിന്നലാക്രമണങ്ങളിലും മറ്റും ഇവർ നിർബന്ധമായും പങ്കെടുക്കേണ്ടിയും വരും. എന്നുവച്ചാൽ, വല്ല അടിപിടിപ്പറമ്പിലും മുറിവേറ്റ് വീഴാനുള്ള സാധ്യത വളരെയായിരിക്കും.

പോരാത്തതിന്, ഏത് വേധിയിലും സ്വന്തം പേരും സ്വന്തക്കാരുടെ പേരും കുടുംബ മഹിമയും ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചുതന്നെ നിർത്തേണ്ടിയും വരും.

ഇവർ കളരി അഭ്യാസവേളകളിൽ പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന ഗംഭീരമായ മെയ്വഴക്കവും ചുറുചുറുക്കം ശരീര ലാഘവവും (agilityയും) അഭ്യാസപ്രകടനങ്ങളും മല്ലയുദ്ധമുറകളും ചെറു കൈപ്രയോഗങ്ങളും ആയോധനകലാ വൈഭവവും മറ്റും കണ്ട് ചില വിദേശീയരായ യാത്രക്കാർ വളരെ ആശ്ചര്യഭരിതരായതായി കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ഈ വിധ കഴിവുകൾ എല്ലാം തന്നെ സാമൂഹികമായി ശുദ്ധ വിവരക്കേടിലേക്കാണ് നയിക്കുന്നത് എന്ന ഒരു ചിന്ത എവിടേയും വ്യക്തമായി സൂചിപ്പിച്ചു കാണുന്നില്ല.

തിരുനാവായയിൽ മാമാങ്കത്തിന് പോകുന്ന ചാവേർ പടയാളികളായ നായർ കൌമാരക്കാർ, അവരുടെ അതിഗംഭീര ശൈലീ സൌന്ദര്യമുള്ള മെയ്വഴക്കം പ്രകടിപ്പിക്കാനാവും എന്നതിൽ മാത്രം മനസ്സിനെ ചുരുട്ടിക്കൂട്ടിവെച്ചു കൊണ്ട് പോകും. ജീവനോടെ തിരിച്ചു വരില്ല. കാരണം, അതേ മെയ്വഴക്കവും ആയോധനകലാ വൈഭവവും കൈവശമുള്ളവരാണ് അവരെ എതിലേക്കാനും വെട്ടിമുറിക്കാനും അപ്പുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്നത്.

മാമാങ്കത്തിലെ മനുഷ്യക്കുരുതി നടന്നിരുന്നതിന്, ദക്ഷിണ മലബാറിലെ Calicut രാജ്യവും വള്ളവനാട് രാജ്യവും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലാവാം, കാരണമെന്ന് തോന്നുന്നു.

എന്നാൽ വടക്കേ മലബാറിൽ ഇന്നുള്ള Badagaraയ്ക്ക് ചുറ്റുപാടിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കടത്തനാടിലെ കളരി പാരമ്പര്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അങ്കപ്പയറ്റുകളും നടക്കുമായിരുന്നു. ഇതും ഓരോ ചെറുകിട നാടുകളിലെ അധികാരി കുടുംബക്കാരുടെ മാനംകാക്കാനും മറ്റുമായി, നായർ കൌമാരക്കാർ തമ്മിൽ വെട്ടിമുറിച്ച് കൊല്ലാനും മരിക്കാനും ഉള്ള പദ്ധതിയാണ് എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ കോഡുകൾ വ്യക്തികളിലും സമൂഹത്തിലും കുടുംബക്കാരിലും പടർന്നുപിടിപ്പുക്കുന്ന മാനസിക രോഗാവസ്ഥയുടെ ഒരു ഉത്തമോദാഹരണം ആവാം ഈ വിധ വിക്രിയങ്ങൾ.

ദക്ഷിണ മലബാറിൽ കിരിയാതു നായർമാർക്ക് വടക്കേ മലബാറിലെ നായർ കുടുംബക്കാരേക്കാൾ ഔന്നിത്യം കുറവായിരുന്നു എന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ട്. അതിനാൽ തന്നെ അവർക്ക് തൊട്ടുകീഴിൽ വരുന്ന ജനവംശമായ മക്കത്തായ തീയരേയും മറ്റ് കീഴ്ജനങ്ങളേയും നിരന്തരം സാമൂഹികമായും മാനസികമായും മറ്റും ഒതുക്കണം എന്ന ഒരു അലിഖിതിമായ കാര്യപരിപാടി അവരുടെ മനസ്സിനെ നിരന്തരം അലോസരപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നിരിക്കാം.

കീഴ്ജനത്തിലെ വ്യക്തിയിൽ എന്തെങ്കിലും പരിധിയിൽകവിഞ്ഞ വ്യക്തിത്വം കാണപ്പെട്ടാൽ അതിനെ അമർത്തിക്കളയണം എന്നത് ഒരു വിഷമം പിടിച്ച പരിപാടിയായിരുന്നിരിക്കുമോ എന്ന് അറിയില്ല.

എന്നാൽ അമർത്തിച്ചവുട്ടിത്തേച്ചുചതച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ മറ്റ് കീഴ്ജന വ്യക്തികളിൽ വൻ സന്തോഷം തന്നെയായിരിക്കും വരിക. പ്രാദേശിക ഭാഷാ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഈ വിധമായുള്ള ഒരു മാനസികാവസ്ഥ കാണാറുണ്ട്.

എന്നാൽ പ്രാദേശിക ഫ്യൂഡൽ ഭാഷ പ്രകോപിച്ച ഈ വിധ ചിന്തകൾ ഒടുവിൽ എത്തിച്ചേർന്നത് മാപ്പിള 👉 ലഹളയിൽ ആയിരുന്നു എന്നും മനസ്സിലാക്കുക.

1. മറ്റേതോ അദൃശ്യ വേദിയിൽ

2. സ്വസ്തി ചിഹ്നം, ഇരട്ട ആര്യന്മാർ,

3. പഴമയിലേക്കുള്ള അവകാശവാദങ്ങൾ

4. പഴമയിലെ അവ്യക്തമായ വിവരങ്ങൾ

5. വേദോപദേശങ്ങൾ സാർവ്വത്രികമായി

6. ഒരു പ്രത്യേക സമൂഹത്തിന്റൊ അംഗങ്ങൾക്ക്

7. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളിൽ സർവ്വവ്യാപിയായ

8. ധർമ്മാധർമ്മങ്ങൾ, പാപങ്ങൾ, അപരാധങ്ങൾ

9. ശിപായി റാങ്കുകാരൻ ഓഫിസറായി

10. ദിവ്യവ്യക്തിത്വത്തിനും അപ്പുറത്തായുള്ള

11. ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ രാഷ്ട്രത്തിൽ പടർന്നു