Vol 12. മലബാറിലെ നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരെക്കുറിച്ച്

മലബാറിൽ സാമൂഹിക പരിഷ്കരണത്തിനും, സത്യസന്ധമായ ഭരണയന്ത്രത്തിന്റെ രൂപീകരണത്തിനും ആയി ഇങ്ഗ്ളിഷ് കമ്പനി അവരുടെ തുടക്കകാലം മുതൽ പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. എന്നാൽ മലബാറിലെ ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലും അതി സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക അനുസരണത്തിന്റെ നിഗൂഡ കോഡുകളുടേയും അദൃശ്യമായ കണ്ണികളുടേയും സാന്നിദ്ധ്യം കണ്ടും അനുഭവിച്ചും, ഇങ്ഗ്ളിഷ് കമ്പനി അന്ധാളിച്ചിരുന്നിരിക്കാം.

കഴിഞ്ഞ എഴുത്തിൽ പയ്യനാടിലെ നായർ ജനം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്നവരിൽ ഉന്നതരായ ഉപവിഭാഗങ്ങളിൽ പെട്ട ചിലരുടെ കാര്യം വിവരിച്ചിരുന്നു.

കുറുമ്പ്രനാടിൽ തന്നെയുള്ള കടത്തനാട്, പയ്യോർമല എന്നീ പ്രദേശങ്ങളിലും ജാതീയമായ സാമൂഹികഘടന പയ്യനാടിലേത് പോലെതന്നെയായിരുന്നുവെങ്കിലും, അവിടങ്ങളിലെ സാമൂഹിക ഉള്ളറകളിൽ അതീവ സങ്കീർണ്ണമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നുപോലും.

എന്നാൽ കുറുമ്പ്രനാട് വിട്ട് മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളെ നോക്കിയാൽ സാമൂഹിക ഘടനതന്നെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് Cannanore ഉള്ള ചിറക്കൽ രാജ്യവും Tellicherryക്ക് അടുത്തായുള്ള കോട്ടയം രാജ്യവും എടുക്കാം. ഈ പ്രദേശങ്ങളും വടക്കേ മലബാറിലാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക. കുറുമ്പ്രാനാടിന് തൊട്ട് വടക്കായാണീ കോട്ടയം. അതിനും വടക്കാണ് ചിറക്കൽ രാജ്യം.

അവിടങ്ങളിൽ കുളങ്ങളുടെ രണ്ട് വൻ കൂട്ടായ്മയാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അകത്തു ചർണവരും പുറത്തു ചർണവരും.

ദക്ഷിണ മലബാറിൽ പുറത്തു ചർണ നായർമാർ ഉള്ള കാര്യം നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു.

എന്നാൽ ചിറക്കലിലേയും കോട്ടയത്തേയും ചർണവർമാർ തങ്ങൾ ദക്ഷിണ മലബാറിലെ ചർണവാരേക്കാൾ ഉയർന്നവരാണ് എന്നാണ് അവകാശപ്പെട്ടത്. അവർ ദക്ഷിണ മലബാറിലെ ഉന്നത നായർ വിഭാഗമായ കിരിയാട്ടിൽ നായർമാരോടാണ് തങ്ങൾക്ക് തുല്യതയെന്ന് സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. എന്നുവച്ചാൽ ദക്ഷിണ മലബാറിലെ പുറത്തു ചർണവർമാരേക്കാൾ ഉയരങ്ങളിലാണ് വടക്കേ മലബാറിലെ ഈ പുറത്തു ചർണവർമാർ.

ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് വടക്കേ മലബാറിലെ ജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക്, ദക്ഷിണ മലബാറിലെ ആളുകളോട് ഒരു superiority complex (ശ്രേഷ്ഠമ്മന്യത) നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് കാണുന്നു എന്നതാണ്. ഇതിന്റെ ചരിത്രപരമായ കാരണം ആരും തന്നെ പരിശോധിച്ചതായി അറിവില്ല.

ചിറക്കലിലേയും കോട്ടയത്തേയും അകത്തു ചർണവർമാരിൽ പല ഉപവിഭാഗങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു പോലും. ചിറക്കലിൽ മാത്രം എട്ട് ഉപവിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ ഉപവിഭാഗങ്ങൾ ഓരോന്നും വീണ്ടും ചെറിയ ഉപവിഭാഗങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഈ ചെറിയ ഉപവിഭാഗങ്ങളെ ഇല്ലം എന്ന പേരിലാണ് ചിറക്കലിലും കോട്ടയത്തും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.

ഇന്നുള്ള ഇന്ത്യാ രാജ്യത്തിലെ, കേരളം എന്ന സംസ്ഥാനത്തിലെ, മലബാറിലെ, Cannanore districtട്ടിൽ ഉള്ള പല ചെറിയ പ്രദേശങ്ങളിൽ, ഒരു ചെറിയ പ്രദേശത്തിലുള്ള സാമൂഹികാന്തരീക്ഷത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതയാണ് ഇവിടെ വ്യക്തമാക്കിയത്. ഈ അതിസങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹീക അടുക്കിന് കീഴിലാണ് അനവധി ജനക്കൂട്ടങ്ങൾ കീഴ്ജനമായി ജീവിച്ചിരുന്നത്.

അവരെ അങ്ങ് സാമൂഹികമായി പൊക്കിയെടുക്കുക എന്നത് എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ലതന്നെ. കാരണം, ഈ കീഴ്ജനമായി ജീവിക്കുന്നവരും അവരെ അടിമപ്പെടുത്തുന്ന ജനക്കൂട്ടങ്ങളോട് വൻ കൂറും കടപ്പാടും വാത്സല്യവും അടിയാളത്തവും അനുസരണവും വിശ്വാസവും അർപ്പിച്ചാണ് ജീവിക്കുന്നത്.

അവർക്ക് വിരോദവും വെറുപ്പും അവരെ അടിമപ്പെടുത്തുന്നവരോടാവില്ല, മറിച്ച് അവരോട് മത്സരിക്കുന്നതായി അവർ മനസ്സിലാക്കുന്ന അവരുടെ അതേ സാമൂഹിക നിലവാരത്തിലുള്ളവരോടും അവരുടെ കീഴിൽ ജീവിക്കുന്നവരോടും ആയിരിക്കും വെറുപ്പും വിരോദവും, മത്സരബുദ്ധിയും അവർക്കുണ്ടാവുക.

നായർമാരിലെ ഉന്നത വിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇതോടെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു.

വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിൽ ഇവിടെ എഴുതിയ എന്തെങ്കിലും വിവരം വ്യക്തമായി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടാവും എന്നു തോന്നുന്നില്ല. കാരണം, ഈ വിധം ഈ വിവരണം ഇവിടെ എഴുതിയ ഈ എഴുത്തുകാരന്റെ മനസ്സിലും കാര്യമായ വ്യക്തതയിൽ അല്ല ഈ വിവരങ്ങൾ ഉള്ളത്. ആകെക്കൂടി കലങ്ങിമറിഞ്ഞാണ് കാര്യങ്ങൾ കിടക്കുന്നത്.

ഇനി, നായർ എന്ന ജാതിപ്പേര് വഹിക്കുന്ന നായർമാരിലെ മധ്യനിലവാരത്തിലുള്ള ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ കാര്യം നോക്കാം.

ഈ കൂട്ടർക്ക് യുദ്ധായുധങ്ങളുമായി കാര്യമായ ബന്ധം ഇല്ലതന്നെ. സാമൂഹിക അധികാരങ്ങളും കാര്യമായി ഉണ്ടാവാനും സാധ്യതയില്ല. എന്നാൽ നായർ എന്ന ജാതിപ്പേര് ഏതോ വിധേന ഇക്കൂട്ടരുടെ കൈവശം വന്നുപെട്ടിട്ടുണ്ടാവാം. അതുമല്ലെങ്കിൽ മുകളിലേക്ക് ഒട്ടിച്ചേർന്നു നിന്നുകൊണ്ട് ഈ നായർ പേര് തങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ടാവാം (diffuse ചെയ്തെടുത്തിട്ടുണ്ടാവാം).

നായർ ആവുക എന്നത് ഇന്ന് പോലീസ് ശിപായി ആകുക എന്ന കേമമായ കാര്യത്തിനോട് വളരെ സാമ്യതയുള്ള കാര്യം ആയിരുന്നിരിക്കാം അന്ന്.

(Note: ജാതിപ്പേരുകൾ ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ കണ്ടുകൊണ്ട് ഇവിടെ മലയാള ലിപികളിൽ എഴുതുമ്പോൾ, ഉച്ചാരണം ശരിയായി വരണം എന്നില്ല എന്ന് വായനക്കാരൻ ഓക്കേണ്ടുന്നതാണ്.)

അന്തുരൻ (Andurans) അഥവാ കുശവൻ എന്നത് മൺചട്ടികൾ ഉണ്ടാക്കുന്നവരാണ്. ഒട്ടാട്ടു (Ottatu) നായർ ഓട് പണിക്കാരാണ്. പള്ളിച്ചൻ . (Pallicchans) അഥവാ പരപ്പൂർ നായർമാർ പല്ലക്ക് വഹിക്കുന്നവരാണ്

ഊരാളികൾ (Uralis) എന്ന വിഭാഗത്തിൽ ഊരാളി, എഴുത്തൻ (Ezhuttans), കൊലയൻ, മൂവാരി, എരുമൻ എന്നീ ഉപവിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ട് പോലും. ഇവർ മിക്കരും കല്ലാശാരികൾ (Mason) ആയിരുന്നു പോലും. എന്നാൽ ഇവർ പൈതൃകമായി പശുക്കളെ പരിപാലിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നു പോലും. ഇവർ തുളുരാജ്യത്തിൽ നിന്നും വടക്കേ മലബാറിലേക്ക് കടന്ന് ജാതീയമായി ചെറുകിട മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയവർ ആയിരുന്നു പോലും.

ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്, മുകളിൽ പറഞ്ഞ ഊരാളികളിൽ എഴുത്തൻ, കൊലയൻ, മൂവാരി, എരുമൻ എന്നിവരെ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിന് ദക്ഷിണ മലബാറിൽ കണ്ടെത്താൻ ആയിരുന്നില്ല എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നുണ്ട് എന്നതാണ്.

പിന്നെയുള്ളത് ചെമ്പോട്ടികൾ ആണ്. ഇവർ ചെമ്പ് പണിക്കാരാണ്. ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ ശ്രീകോവിലിന്റെ മുകൾതട്ട് ചെമ്പിൽ പണിതെടുക്കുന്നത് ഇവരാണ് പോലും.

ഇവർ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ വെറും കൈത്തൊഴിലുകാർ എന്ന നിലവാരക്കാരിയിരുന്നു പോലും. എന്നുവച്ചാൽ കീഴ്ജനം. ഇവർക്ക് സാമൂഹികമായി ഉയർച്ച ലഭിച്ചതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഒരു കഥതന്നെ വടക്കേ മലബറിന്റെ പഴമയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു പോലും.

തളിപ്പറമ്പിലെ ഗംഭീരമായ അമ്പലം പണിതുതീർത്തപ്പോൾ അതിഗംഭീരമായ ഒരു ശുദ്ധികർമ്മം അവിടെ നടത്തിയിരുന്നു പോലും. ആയിരത്തോളം ബ്രാഹ്മണർ ഇതിൽ പങ്കെടുത്തിരുന്നു പോലും.

ശുദ്ധികർമ്മം തകൃതിയായി മുന്നോട്ട് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, പെട്ടെന്നാണ് ബ്രാഹ്മണരുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ ഒരു വൻ അമംഗളമായതും അശുഭസൂചകവുമായ ഒരു കാര്യം വന്നുപെട്ടത്. തന്റെ പണിയിലെ അവസാന മിനുക്കു പണികൾ നടത്തിത്തീർത്തുകൊണ്ട് ഒരു ചെമ്പോട്ടി ശ്രീകോവിലിൽലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിവരുന്നു.

ശുദ്ധികർമ്മം ആകെ അലങ്കോലപ്പെട്ടു. ഇനി എന്താണ് ചെയ്യുക? വൻ ചിലവുള്ള ശുദ്ധികർമ്മം ആദ്യം മുതൽ വീണ്ടും ആരംഭിക്കുക എന്നേ മാർഗ്ഗമുള്ളു.

ബ്രാഹ്മണർ അവരുടെ അരിശം വാക്കുകളാലും അല്ലാതെയും പ്രകടിപ്പിച്ചു. ആ അവസരത്തിൽ പെട്ടന്ന് സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും അവർക്ക് ഒരു ദിവ്യദർശനം ലഭിച്ചുപോലും. യാതോരു അശുദ്ധിയും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാ എന്നൊരു സമാശ്വസിപ്പിക്കലാണ് സന്ദേശമായി ആ ദിവ്യദർശനത്തിൽനിന്നും ലഭിച്ചത്.

ഈ സംഭവത്തിന് ശേഷം, ചെമ്പോട്ടികൾ സാമൂഹികമായി ഉയർന്നു. അവർ അയിത്തമുള്ള ജനതയല്ലാതായി. അയിത്ത ദൂരം ഇവർ ഇനിമുതൽ പാലിക്കേണ്ടതില്ല.

വട്ടക്കാടൻ അഥവാ ചക്കിങ്ങൽ നായർമാരാണ് അടുത്തത്. ചക്ക് എന്നത് എണ്ണ ആട്ടിയെടുക്കുന്ന യന്ത്രസംവിധാനമാണ്. ഈ കൂട്ടരെ വാണിയാന്മാർ എന്നും അറിയപ്പെടും പോലും. ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇവരിൽ തന്നെ കൈകൊണ്ട് ആട്ടുന്നവരും, കാളകളെ ഉപയോഗിച്ച് ആട്ടുന്നവരും ആയി രണ്ട് വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു പോലും.

എന്നാൽ മറ്റ് ചില ഇടങ്ങളിൽ ഇവരിൽപെട്ട ചിലരെ വെളുത്താട്ട് (Vellutatu) എന്നും, മറ്റുചിലരെ കറുത്താട്ട് (Karuttatu) എന്നും തമ്മിൽ വ്യത്യസ്തരായ ഉപവിഭാഗങ്ങളായി കാണപ്പെട്ടിരുന്നു പോലും.

അടുത്തത് അട്ടിക്കുറിശ്ശി നായർമാരാണ്. അസ്തി അഥവാ മനുഷ്യന്റെ എല്ലുകൾ എന്നുതമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് ഇവരുടെ ജാതിപ്പേര്.

ഇവരെ Chittigans എന്നും വിശേഷിപ്പിച്ചുകാണുന്നു. നമ്പൂതിരിമാർ, അമ്പലവാസികൾ, നായർമാർ എന്നിവരുടെ ശവദാഹ കർമ്മങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ശുദ്ധികർമ്മങ്ങൾ ഇവരുടെ തൊഴിലും ഉത്തരവാദിത്തവും ആണ്. ഇവരിൽ ചിലർ മുടിവെട്ടുകാരാണ് (barbers).

ഇവിടെ മുടിവെട്ട് എന്ന തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ട് പറയേണ്ടുന്ന ഒരു കാര്യം, ഈ തൊഴിൽ പല ജാതിക്കാരും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ്. വ്യത്യസ്ത നിലവാരത്തിലുള്ള ഓരോ ജാതിക്കാർക്കും പ്രത്യേകമായ മുടിവെട്ടു ജാതിക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഭഗവതി, അയ്യപ്പൻ, ശാസ്താവ് തുടങ്ങിയ മൂർത്തികളുടേയും, വേട്ടക്കൊരുമകൻ, അരിയാംബി (Ariyambi), ആണ്ടിമഹാഗളൻ (Andimahagalan) തുടങ്ങിയ മറ്റ് മൂർത്തികളുടേയും അമ്പലങ്ങളിൽ പൂജ ചെയ്യുന്നവരാണ് കുളങ്ങര (Kulangara) നായർമാർ. കഴിഞ്ഞ എഴുത്തിൽ പരാമർശിച്ചിരുന്ന തരകന്മാരുടെ ശുദ്ധികർമ്മങ്ങളിൽ മുഖ്യസ്ഥാനം വഹിക്കുന്നവരും ഇവർ ആയിരുന്നു പോലും.

കല്ലാട്ടകുറുപ്പ് (Kallattakurups) എന്ന ഒരു കൂട്ടരെക്കുറിച്ചും എഴുതിക്കാണുന്നുണ്ട്.

എടച്ചേരി നായർമാർ പശുക്കളെ വളർത്തുന്നവരാണ്.

ഈ മുകളിൽ പറഞ്ഞ ചെറുകിട നായർ ഉപജാതിക്കാർ മിക്കവാറും മരുമക്കത്തായക്കാർ ആയിരുന്നു പോലും. അവർ സ്വന്തം ജാതിയിൽ നിന്നും മാത്രമേ വിവാഹം കഴിക്കുള്ളു പോലും.

എന്നാൽ ഇവരെല്ലാം സാമൂഹികമായി ഒരുതരം മദ്ധ്യനിലവാരത്തിലുള്ള നായർമാരാണ്. ഉന്നത നായർ വിഭാഗങ്ങളെ ഇവരുടെ സന്നിദ്ധ്യവും സ്പർശനവും അശുദ്ധമാക്കില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.