Vol 15. മാപ്പിള ലഹളയെ വിശാലമായൊന്ന് നോക്കിയാൽ

മാപ്പിള അഥവാ മുഹമ്മദീയ കീഴ്ജന അക്രമങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവും ആയുള്ള വിപ്ളവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ഇന്നത്തെ പാലസ്തീൻകാരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കാം. അവരുടെ ഭാഷ അറബിയാണ് എന്നു തോന്നുന്നു.

പാലസ്തീനിൽ ഇന്ത്യാക്കാരും മറ്റ് ഫ്യൂഡൽ ഭാഷക്കാരും കാര്യമായി ഇല്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

ഫ്യൂഡൽ ഭാഷക്കാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞതിന്റെ കാര്യം ഇതാണ്:

ഫ്യൂഡൽ ഭാഷക്കാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഉണ്ട് എങ്കിൽ അത് അറബി ഭാഷയേയും സ്വാധീനിക്കും. പോരാത്തതിന് അത് ആഭാഷയെ ഒരു പരിധിവരെ വികലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തേക്കാം. ഈ പറഞ്ഞത് വെറും ഒരു ഊഹോപോഹം മാത്രമാണ്. കാരണം, ഈ എഴുത്തുകാരന് അറബി അറിയില്ല.

എന്നിരുന്നാലും, ഭാഷകോഡുകളിൽ മാനസികമായി മലമുകളിൽ ഉള്ളവരേയും, കുഴിയിൽ പെട്ടുകിടക്കുന്നവരേയും അറബി ഭാഷ വ്യത്യസ്തരായി അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ, ആ ഭാഷയിലെ നൈസർഗികമായ വാക്ക് കോഡുകൾക്ക് ഒരു പര്യാപ്തതക്കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം. പോരാത്തതിന്, ഈ കൂട്ടർ അറബി ജനത്തിനേയും നിർവ്വചിക്കുന്ന അനുഭവവും അറബി പക്ഷക്കാരിൽ ചെറിയ തോതിലുള്ള ഭാവപ്പകർച്ചകൾ സൃഷ്ടിച്ചേക്കാം. അതും ഭാഷാ വാക്ക്കോഡുകളിൽ മാറ്റം വരുത്തിയേക്കാം.

ഇനി പാലസ്ത്തീൻകാരുടെ കാര്യം. അവരുടെ ഭാഷ മലയാളം, തമിഴ്, ഹിന്ദി തുടങ്ങിയ ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളെപ്പോലെയാണ് എങ്കിൽ ആ ജനതയ്ക്ക് ഒറ്റക്കെട്ടായുള്ള ഒരു ചെറുത്ത് നിൽപ്പ് ആവില്ലതന്നെ. ആവുമെങ്കിൽതന്നെ അവയെല്ലാം വളരെ വേഗത്തിൽ പല ഗ്രൂപ്പുകളായി ചിന്നിച്ചിതറുമായിരുന്നു.

പോരാത്തതിന്, ഇസ്റേലി ആക്രമണങ്ങളിൽ വീടുകളും മറ്റും നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ വ്യക്തികൾക്ക് തമ്മിൽ സംസാരിക്കാൻ തന്നെ പ്രയാസം നേരിടും. കാരണം, മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ ആശയവിനിമയത്തിൽ വീടിന്റെ മഹിമ ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ്. വീട് തരിപ്പണമായാൽ, വ്യക്തിയും വാക്ക് കോഡുകളിൽ തരിപ്പണമായിപ്പോകും.

അറബി ഭാഷാ വാക്ക്കോഡുകൾ തമ്മിൽ തെറ്റിക്കാതെ നിർത്തുന്ന അവിടുള്ള ജനത്തിന് ഇസ്ലാം കൂടുതലായുള്ള ഒരു ഐക്യബോധം വരുത്തുന്നുണ്ട് എന്നത് ശരിയാണ് എങ്കിലും, മറ്റ് ഇസ്ലാം രാഷ്ട്രങ്ങൾ മിക്കവയും പാലസ്ത്തീകാരുടെ പ്രശ്നത്തിൽ ഒരു തണുപ്പൻ പ്രതികരണമാണ് നൽകിയത് എന്നും ഓർക്കുക.

ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയെ Clement Atlee നെഹ്റുപക്ഷത്തിന് നൽകുകയും ആ കൂട്ടർ ഒരു ഹിന്ദി ഇംപീരിയലിസം ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ നടപ്പിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടത്തും സാമൂഹികമായി ഉന്നതരായുള്ള വ്യക്തികൾ പുതിയ ഭരണപ്രസ്ഥാനത്തിൽ പിടിച്ചുകയറാനും സ്വന്തം പ്രദേശത്തുള്ള മറ്റുവ്യക്തികളെ പിന്നിലാക്കാനും ആണ് വെപ്രാളപ്പെട്ടും ധൃതിപിടിച്ചും ശ്രമിച്ചത്.

കുറച്ചുകൂടി വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാൽ, ബൃട്ടിഷ്-മലബാറിൽ കുറച്ച് വകതിരുവുള്ള ഏതൊരു വ്യക്തിക്കും മനസ്സിലാക്കുവന്നതേയുള്ള, ഈ പ്രദേശം ചരിത്രത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഹിന്ദിക്കാരുടെ കീഴിൽ വരാത്ത പ്രദേശമാണ് എന്ന്. പോരാത്തതിന്, മലബാറി ഭാഷയിൽ സംസ്കൃതവാക്കുകൾ പോലും വളരെ നിസ്സാരമായേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

അതേ സമയം സംസ്കൃത വാക്കുകൾ മിക്ക ദക്ഷിണേഷ്യൻ ഭാഷകളിലും അടുത്തകാലത്ത് കൂട്ടിച്ചേർത്തവ മാത്രമാണ് എന്നതും ഇവിടെ പ്രസ്താവ്യമാണ്. ഈ സംസ്കൃത ഭാഷാ വാക്കുകൾ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഭാഷകളിൽ നിന്നും മാച്ചുകളഞ്ഞാൽ, ഇന്നുള്ള ഇന്ത്യയെന്ന സങ്കൽപ്പം തന്നെ നിർവ്വീര്യമാകും.

മലബാറുകാർക്ക് തമ്മിൽ സംഘടിക്കാനും സഹകരിക്കാനും ആവുന്ന ഭാഷയല്ല പ്രാദേശിക ഭാഷ. എന്നാൽ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലെ രാഷ്ടീയ നേതാക്കളുടെ പേരിന് കീഴിൽ അണിനിരന്നാൽ ഒരു കൃത്രിമമായിട്ടുള്ള ഐക്യബോധം കൈവരും. ഇതാണ് ബൃട്ടിഷ്-മലബാറിനെ ഹിന്ദി ഇംപീരിയലിസത്തിന് കീഴിൽ എത്തിച്ചത്.

ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് ഇവിടെ കൂടുതലായുള്ള വിശകലനത്തിന് പോകുന്നില്ല. എന്നാൽ ഇതിൽ നിന്നും ചില കാര്യങ്ങൾ മലബാറിലെ മാപ്പിള ആക്രമണ പ്രശ്നത്തിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കുകയാണ്. അവ പൂർണ്ണമായും മലബാറിൽ ശരിയാവണമെന്നില്ല.

എന്നാൽ നോക്കൂ:

മൈസൂറുകാരുടെ ആക്രമണം പല കീഴ്ജന വ്യക്തികൾക്കും അവരുടെ കന്നുകാലി നിലവാരത്തിലുള്ള അടിമ അവസ്ഥയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ സൌകര്യം നൽകി. അവരിൽ പലരും ഇസ്ലാമിലേക്ക് കടന്നു.

ഇതോടുകൂടി സാമൂഹികവും വ്യക്തിപരവും ആയി അവരിൽ പലരിലും വൻ ഔന്നിത്യം വന്നുതുടങ്ങി. വെളുത്ത ത്വക്കിൻ നിറത്തിലുള്ള അറബി രക്തപാതയും അവരിൽ കയറിത്തുടങ്ങി. ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണമാണ് സ്ഥാപിതമായത് എന്നതിനാൽ ബ്രാഹ്മണ പക്ഷക്കാരായ നായർ മേധവികൾക്ക് അവരെ അടിച്ചു തമർത്താൻ ആയില്ല.

ഭരണം ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരുടേതാണ് എങ്കിലും ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരെ ആരേയും സാമൂഹത്തിൽ കാണാൻ ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നുവച്ചാൽ സമൂഹം അന്നും ബ്രഹ്മണമേധവിത്വത്തിലും നായർമാരുടെ മേൽനോട്ടത്തിലും ആയി നിലനിന്നു.

കാലകാലങ്ങളായി കന്നുകാലികൾ ആയി നിലനിർത്തപ്പെട്ടിരുന്ന അടിമജനത്തിന് തമ്മിൽ സംഘടിക്കാൻ ആയിട്ടില്ല. ഇതിന്റെ ഏറ്റവും ശക്തമായ കാരണം, ആ പ്രദേശത്തിൽ ഉള്ള ഫ്യൂഡൽ ഭാഷതന്നെ.

മുകളിലുള്ളവരെ ആദരിക്കാനും, കൂടെയുള്ളവരെ അപമാനിക്കാനും തരംതാഴ്ത്താനും കൊച്ചാക്കി സംസാരിക്കാനും അസൂയയോടുകൂടി വീക്ഷിക്കാനും പിന്നിൽ നിന്നും കുത്താനും മറ്റും നിരന്തര പ്രേരണ നൽകുന്ന ഫ്യൂഡൽ ഭാഷയാണ് എല്ലാരും സംസാരിക്കുന്നത്.

ഇത്രയും വിനാശയകരമായതും എന്നാൽ വൻ സൌന്ദര്യം പാട്ടുകളിലൂടെ സൃഷ്ടിക്കാൻ ആവുന്നതുമായ പ്രാദേശിക ഫ്യൂഡൽ ഭാഷയുടെ യന്ത്രസംവിധാനത്തെ തടയാൻ ഒരു വൻ പരിധിവരെ ഇസ്ലാമിനു കഴിഞ്ഞു എന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്.

എന്നുവച്ചാൽ ഇസ്ലാം ഇല്ലാതെ ഈ കീഴ്ജന വ്യക്തികൾ സാമൂഹികമായി കയറൂരി നിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, അവർ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ തമ്മിൽ ഏറ്റുമുട്ടും. തമ്മിൽ വൻ സംശയത്തോടും, ഭീതിയോടും അസൂയയോടും വീക്ഷിച്ചും തമ്മിൽ പാരവച്ചും, തമ്മിൽ സ്ത്രീകളെ വശീകരിച്ച് അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അടിപിടികൂടിയും മറ്റുമായി അവർ സാമൂഹികമായി കെട്ടടങ്ങും.

അവരുടെ നാടോടി ഗാനങ്ങളിൽ അവർ അവരുടെ നായർ മേധാവികളുടെ വീര കഥകൾ പാടിപ്പാടി ഉല്ലസിക്കും. അവരുടെ ഇടയിലുള്ള ആരെങ്കിലും ബ്രാഹ്മണ മേധാവികളെക്കുറിച്ചോ അവരുടെ സ്ത്രീജനങ്ങളെക്കുറിച്ചോ എന്തെങ്കിലും അവഹേളന വാക്കുകൾ പറഞ്ഞാൽ അവരിൽ പലരും വൻ ധൃതിയോടുകൂടി ഇക്കാര്യം അവരുടെ നായർ മേധാവികളെ അറിയിക്കാൻ ഉത്സാഹം കാണിക്കും.

ഇങ്ങിനെയുള്ള ഒരു ജനതയിൽ വൻ സാഹോദര്യബോധവും സഹകരണ മാനസികാവസ്ഥയും ഐക്യവും കൊണ്ടുവന്നത് ഇസ്ലാം ആണ്.

ഇത് ഒരു ഭയങ്കര കാര്യം തന്നെയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന് ബ്രാഹ്മണമതം ഈ രീതയിൽ പെരുമാറിയെന്നു കരുതുക.

അവർ അവരുടെ അടിമ ജനത്തിന് അവർ പൊന്നുപോലെ കൊണ്ടുനടന്ന ആദ്ധ്യാത്മിക പാരമ്പര്യങ്ങളും മറ്റും പഠിപ്പിക്കുകയും, ഈ കീഴ്ജനത്തിന് ബ്രാഹ്മണ പാരമ്പര്യത്തിലെ വരേണ്യവക്തികളുടെ പേരുകൾ ഉപയോഗിക്കാൻ അവകാശം നൽകുകയും മറ്റും ചെയ്താലുള്ള കാര്യം ആലോചിക്കുക.

പറമ്പിലെ കുപ്പത്തൊട്ടിപോലുള്ള ഇടങ്ങളിൽ നിലത്ത് ഇരിക്കുകയും കിടക്കുയും ചെയ്തിരുന്ന ജനവംശങ്ങൾക്ക് വീട്ടിനുള്ള വരാനും കസേരയിൽ ഇരിക്കാനും വൻ ദാർശനികാര്യങ്ങൾ ചർച്ചചെയ്യാനും സ്വന്തം വീട്ടിലെ ആളുകളെ വിളക്കാനും സംബോധന ചെയ്യാനും കൂടി ഈ ബ്രാഹ്മണർ അവസരം നൽകുകകൂടി ചെയ്തു എന്നു ചിന്തിക്കുക. ഭാഷ ഫ്യൂഡൽ സ്വഭാവമുള്ളതാണ് എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്.

ഇന്നും സ്വന്തം വീട്ടിലെ അടുക്കള വേലക്കാരിക്ക് മിക്ക ഇന്ത്യൻ വീടുകളിലും കസേരയിൽ ഇരിക്കാൻ ആരും അനുവദിക്കില്ല.

ഇങ്ങിനെ അനുവദിച്ചാൽ വീട്ടിൽ എന്തോവിധ മാലിന്യം കയറിവരും എന്ന് ഏവർക്കും അറിയാം.

അതേ സമയം ഇങ്ഗ്ളിഷ് കമ്പനിയിലെ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് ഈ കാര്യത്തിന്റെ പൊരുൾ അത്രകണ്ട് മനസ്സിലായിക്കാണില്ല. ഒരാൾ അടിച്ചുവാരുന്ന തൊഴിൽ ചെയ്താൽ അയാൾക്ക് ഇരിപ്പിടം നൽകരുതാത്തത് എന്തുകൊണ്ടാണ് എന്ന് അവർക്ക് അറിയില്ല. പോരാത്തതിന്, അവർ അവരുടെ സ്വന്തം നാട്ടിൽ എല്ലാ വിധ തൊഴിലും ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവർ തന്നെ.

എന്നാൽ അവർക്കും മലബാറിലെ കീഴ്ജനത്തിനെ പിടിച്ച് കസേരയിൽ ഇരുത്താൻ ആവില്ല. അങ്ങിനെ അവർ ചെയ്താൽ, മലബാറിലെ ഉന്നത വ്യക്തികൾ അവരുടെ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ കയറില്ല.

ബ്രാഹ്മണ പക്ഷം കീഴ്ജനത്തിനെ അവരുടെ പാരമ്പര്യ ആദ്ധ്യാത്മിക പ്രസ്ഥാനത്തിൽ കയറ്റിയാൽ ബ്രാഹ്മണ പ്രസ്ഥാനം മലിനപ്പെടും. പോരാത്തതിന്, ബ്രാഹ്മണ പക്ഷക്കാർക്ക് അവരുടെ എല്ലാവിധ പാരമ്പര്യ അവകാശങ്ങളും നഷ്ടമാകും. കയറിവന്ന കീഴ്ജനം അവരെ തുരത്തും. വാക്കുകളിൽ തരംതാഴ്ത്തും.

പോരാത്തതിന്, ബ്രഹ്മണ മതം തന്നെ വികലപ്പെടും. അത് ഒരു തരം തെമ്മാടി മതവും അടിപിടിക്കാരുടേയും ബഹളക്കാരുടേയും മതമായും മാറാം.

ഇത് സംഭാവ്യമായ ഒരു വാസ്തവം തന്നെയാണ്.

ഈ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്നും നോക്കിയാൽ ഇസ്ലാം കീഴ്ജനത്തിനെ വളർത്തിയെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് ഒരു വൻ കാര്യം തന്നെയാണ്. ആലോചിച്ചാൽ സാമൂഹികമായി പലരിലും വിറയൽ തന്നെ വരുത്തിയേക്കാം.

കുറേകാലത്തേക്ക് മലബാറി മാപ്പിളമാരിൽ ഇസ്ലാമിന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ഭാവങ്ങൾക്ക് അതീതമായുള്ള ഒരു ഭീകര രൂപം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. ഈ കാര്യത്തെ ഇസ്ലാം മതത്തിന്റെ ഭീകരതയായി നിർവ്വചിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. എന്നാൽ വാസ്തവം മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചതുതന്നെ.

കയറൂരിവടപ്പെട്ട കീഴ്ജനത്തിൽ വെളുത്ത ത്വക്കിൻ നിറത്തിലുള്ള അറബി രക്തപാതയും ഇസ്ലാമിക ആദ്ധ്യാത്മിക പരീശീലനങ്ങളും മറ്റും ലഭിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രം സമൂഹത്തിൽ സമാധാനം വരില്ല.

മറിച്ച് സമൂഹത്തിൽ ഫ്യൂഡൽ ഭാഷ ഇറക്കിവിടുന്ന ഭീകരതയ്ക്ക് ഒരു ആക്കം കൂട്ടൽ മാത്രമാണ് ഉണ്ടാവുക.

സമൂഹത്തിൽ ഈ മാപ്പിളമാർ മാത്രമല്ല ജീവിക്കുന്നത്. പാരമ്പര്യമായ ഒരു ഉച്ചനീചത്വ സാമൂഹിക ആന്തരീക്ഷവും നിലവിൽ ഉണ്ട്.

സംഘടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കീഴ്ജന മാപ്പിളമാർക്ക് പലവിധ വിഷമങ്ങളും വിദ്വേഷങ്ങളും ഉണ്ട്. അവർ സമൂഹത്തിന്റെ പാരമ്പര്യ കീഴ്വഴക്കങ്ങളെ അനുസരിക്കാതെ സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കാനും തൊഴിൽ ചെയ്യാനും തുടങ്ങിയാൽ സമൂഹത്തിലെ മറ്റ് ജനവംശരിൽ വൻ വെപ്രാളം വരുത്തും എന്നത് വാസ്തവം തന്നെ.

ഇസ്ലാമിലേക്ക് കയറാത്ത മറ്റ് കീഴ്ജനം ഈ പുതിയ മാപ്പിളമാരെ വൻ നീരസത്തോടും ഭീതിയോടും വീക്ഷിക്കും. കാരണം, ഓരോ തലമുറ കഴിയുന്തോറും കീഴ്ജന മാപ്പിളമാരിൽ വൻ വ്യത്യസം വന്നതായി കാണും. അവർ പഴയ കീഴജന രക്തബന്ധ പാതയിൽ ഉള്ളവർ ആണ് എന്ന ബോധം തന്നെ മാഞ്ഞുതുടങ്ങും.

നായർമർക്കും പ്രശ്നം തന്നെയാണ്. അവർക്ക് സാമൂഹികമായി ചില മേൽനോട്ട അവകാശം ഉണ്ട്. അത് അവരുടെ തലയെടുപ്പിന്റെ ഭാഗമായി അവർ കൊണ്ടുനടക്കും. എന്നാൽ അവരെ വകവെക്കാത്ത ഒരു കൂട്ടർ ആണ് ഈ പുതിയ മാപ്പിളമാർ.

ഇങ്ഗ്ളിഷു പോലുള്ള ഒരു ഭാഷയല്ല പ്രാദേശിക ഭാഷ. ഓരോ വാക്കിലും വിധേയത്വം അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ നേരെ വിപരീതമായ ധാർഷ്ട്യം നിർബന്ധമായും പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. വിധേയത്വം മര്യാദയായും ധാർഷ്ട്യം ആക്രമണമായും മനസ്സിലാക്കപ്പെടും.

ഇത് കണ്ടില്ലായെന്നും കേട്ടില്ലായെന്നും ഒന്നും നടിക്കാൻ ആവില്ല. കണ്ണും ചെവിയും ഉള്ളർ ഈ വാക്കുകളുടെ കോഡുകൾക്ക് വിധേയരായി പ്രതിപ്രർത്തിക്കും. പ്രതികരിക്കും.

ഇങ്ഗ്ളിഷ് പക്ഷവും ലോകത്തിന്റെ പലദിക്കിലും കീഴ്ജന വ്യക്തികളെ വളർത്തിക്കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അത് മറ്റൊരു രീതിയിൽ ആണ്. ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷ പഠിപ്പിക്കുകയും ആ ഭാഷ സംസാരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, പ്രാദേശിക ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളുടെ അടിമപ്പെടുത്തലുകളിൽ നിന്നും വ്യക്തികൾ സ്വാഭാവികമായി മോചിതരാകും. മറ്റുള്ളവരിൽ വേദനയോ വിരോധമോ പ്രകോപനമോ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ വാക്കുകൾ സാധാരണയായി വളർത്തില്ല. (എന്നാൽ ഇതിനെക്കുറിച്ച് ചിലത് പറയാനുണ്ട്. പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും ആവാം അത്).

ഈ ഒരു കാര്യം ഇസ്ലാമിന് ചെയ്യാനായിട്ടില്ല. എന്നാൽ ചെയ്തകാര്യം വൻ കാര്യം തന്നെയാണ്. എന്നാൽ സമൂഹത്തിൽ മറ്റൊരു ഭീകരാവസ്ഥയാണ് സംജാതമായത്. അതിന്റെ കാരണവരും കണ്ടത്തേണ്ടതുണ്ട്.