Vol 4 - ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ വാക്കുകൾക്കുള്ള മാസ്മരിക ബലം

ഈ എഴുത്ത് ഈ വേദിയിൽ എത്തിച്ചേർന്നതിനാൽ, വിദ്യാഭ്യാസത്തെക്കുറിച്ച് തോന്നിയ കുറച്ച് ചിന്തകൾ കുറിച്ചിടാം എന്ന് കരുതുന്നു.

പ്രീഡിഗ്രിക്ക് പഠിച്ചത് സർക്കാർ ആശ്രയ സ്വകാര്യ കോളെജിലാണ്. അവിടുള്ള ലക്ചറർമാരും പ്രൊഫസർമാരും മറ്റും കോളേജ് മാനേജ്മെന്റിന് ഒരു വൻതുക നൽകി ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചവരായിരുന്നു. ഇങ്ങിനെയുള്ളവർക്ക് പൂർണ്ണമായും മെരിറ്റ് അടിസ്ഥാനത്തിൽ ജോലിക്ക് കയറിയവരുമായി കാര്യമായ വ്യത്യാസം ഉണ്ട് എന്ന ഒരു അറിവ് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല.

ഡിഗ്രിക്ക് പഠിച്ചത് സർക്കാർ കോളെജിലാണ്. അവിടെ ഉള്ള അദ്ധ്യാപകർ പി.എസ്.സി മുഖേനെയോ മറ്റോ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചവരായിരിക്കാം. രണ്ട് കൂട്ടരിലും കണ്ട വ്യക്തമായ കാര്യം ഇങ്ഗിഷ് പദപ്രയോഗങ്ങളുടെ അസഹ്യമായ ഉച്ചാരണ പിശകായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ വ്യക്തികൾക്ക് ആത്മാർത്ഥതക്കുറവ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.

പ്രശ്നം ഇവരിൽ അല്ലായിരുന്നു. പഠിപ്പിക്കുന്ന വിഷയങ്ങളുടെ പ്രസക്തിക്കുറവായിരുന്നു പ്രശ്നം.

ഹൈസ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഊർജ്ജതന്ത്രത്തിന്റെയും (Physics) ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിന്റെയും (Astronomy) അങ്ങേ വരമ്പുകളിലൂടെ മനസ് വ്യാപരിച്ചിരുന്നു. Classical mechanics, Quantum mechanics, Relativity തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിലെ ജിജ്ഞാസ ഉണർത്തുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ മനസ്സ് ഓടാറുണ്ടായിരുന്നു. പത്താം ക്ളാസിൽ ഇതേ കാര്യങ്ങളിൽ താൽപ്പര്യമുള്ള ഒരു സഹപാഠിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

അന്ന് Science Today എന്നൊരു മാസിക ലഭ്യമായിരുന്നു. ഇന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ ഇത്രയക്കും നല്ല ഒരു മാസിക ജീവിതത്തിൽ വളരെ വിരളമായേ കണ്ടിട്ടുള്ളു എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. അതീവ ഗുണമേന്മയുള്ള ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ ശാസ്ത്രവിഷയങ്ങളെ വളരെ സുഖകരമായ രീതിയിൽ ചർച്ചചെയ്യുന്ന ഒരു മാസിക. ഇന്ത്യയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു മാസികയാണെങ്കിൽക്കൂടി, അതിഗംഭീരമായ ഇങ്ഗളിഷ് പാരമ്പര്യം ഈ മാസികയിൽ കണ്ടിരുന്നു.

ഈ മാസിക ഏതാണ്ട് 2000ആണ്ടിന് തൊട്ടുമുൻപായി, നാട്ടിൽ പുതുതായി മുളച്ച് പൊന്തിവന്ന കമ്പ്യൂട്ടർ 'genius'കളുടെ വരവോടുകൂടി കെട്ടടങ്ങുകയാണ് സംഭവിച്ചത്. ഇക്കൂട്ടർ വന്ന് പാരമ്പര്യ ഇങ്ഗ്ളിഷിനെ മാറ്റി ഡിജിറ്റൽ ഡിസൈനിങ്ങിന്റെ പ്രളയം പകരമായി കയറ്റി മാസികയുടെ പേരും മാറ്റി അതിനെ തറനിലവാരത്തിൽ എത്തിച്ചുവെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ഇതിനെല്ലാം പിന്നണിയിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് അറിയില്ല.

ഡിജിറ്റൽ ഡിസൈനിങ്ങിന് വന്ന് പാരമ്പര്യ ഇങ്ഗളിഷിനെ വെല്ലാം എന്നതോന്നൽ പരമ അബദ്ധമാണ്. പണ്ട്, ഏതാണ്ട് 20 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അന്യസംസ്ഥാനത്ത് ഒരു വേദിയിൽ ഇരിക്കുന്ന അവരസം ഓർമ്മവരുന്നു. മേശപ്പുറത്ത് Oscar Wildeന്റെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കൃതികളുടെ ഒരു വലിയ പുസ്തകം ഇരിക്കുന്നു. തൊട്ടപ്പുറത്ത്, Coffee-table-magazineന്റെ അനുകരണത്തിൽ ഉള്ള ഒരു നിസ്സാരനിലവാരത്തിലുള്ള ഒരു മാസികയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ബഹുവർണ്ണനിറത്തിൽ, ആട്ട്(Art)പെയ്പ്പറിൽ ആണ് അത് ഉള്ളത്. Oscar Wildeന്റെ പുസ്തകം ആണെങ്കിൽ പഴകിയതും, പഴക്കത്താൽ മഞ്ഞിച്ചതും, ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ കവർ അങ്ങിങ്ങായി ദ്രവിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.

ചുറ്റുമുള്ളർ Coffee-table-magazineന്റെ അനുകരണത്തിൽ ഉള്ള പുസ്തകം എടുത്ത് 'ഹായ്', 'ഹോയ്', എന്നാല്ലാമുള്ള ആശ്ചര്യം ശബ്ദങ്ങൾ മുഴക്കുന്നു. Oscar Wildeന്റെ പുസ്തകത്തിന്റെ ചില്ലിക്കാശിന്റെ വിലപോലും നൽകുന്നില്ല. അതിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടാൽത്തന്നെ അതിനെ വിലമതിക്കാനുള്ള മാനസിക കെൽപ്പും ഇല്ല.

എന്നാൽ ഈ എഴുത്തുകാരനെ സംബന്ധിച്ചെടുത്തോളം Oscar Wildeന്റെ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ മൂല്യം പൊന്നിന് തുല്യമാണ്. പൊടിയും ചളിയും പുരണ്ട് കിടന്നാലും പൊന്ന് പൊന്ന് തന്നെയാണ്. പതിനായിരം Coffee-table-magazineനുകൾ വന്ന് പോയ് മറഞ്ഞാലും, Oscar Wildeന്റെ കൃതികൾ മായാതെ നിൽക്കും. പൊന്നിനെ മനസ്സിലാക്കാതെ തിളക്കത്തിൽ ആകൃഷ്ടപ്പെടുന്നതിനെക്കുറിച്ച് പണ്ട് Gone with the wind എന്ന നോവലിൽ Rhett Butler, Scarlettനോട് പറയുന്ന വാക്യം ഓർമ്മവരുന്നു:

ഉദ്ദരണി I think you’ll always be more attracted by glister than by gold. ഉദ്ദരണിയുടെ അന്ത്യം.

അൽപ്പായുസുള്ളതോ ക്ഷണികമായതോ ആയ തിളക്കത്തിന് ആഴമേറിയ വൈശിഷ്ട്യഗുണമൂല്യത്തെ വെല്ലാനാവുമോ?