Vol 4 - ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ വാക്കുകൾക്കുള്ള മാസ്മരിക ബലം

ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് ഏതാണ്ട് പത്ത് പതിനഞ്ച് വർഷക്കാലം പലദിക്കിലും വലവിധ വ്യാപാരങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്, പലതൊഴിലുകളിലും, വ്യാപാരങ്ങളിലും കാര്യമായ ബുദ്ധിയും വിവേകവും നൈപുണ്യങ്ങളും ഉള്ള പലതും ആളുകൾ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യം. ഇവയൊന്നും ആരുംതന്നെ പുസ്തകത്തിൽ എഴുതി, പലപ്രാവശ്യം ഉരുവിട്ട് കാണാപാഠമാക്കി, പരീക്ഷയെഴുതിയല്ലാ കാര്യബോധം വളർത്തുന്നത് എന്ന്.

ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ കണ്ടത്, നിസ്സാരങ്ങളായ കാര്യങ്ങളെ, എന്തോ വൻ വിവരശേഖരം തുറന്ന് നുകർന്നെടുക്കുകയാണ് എന്ന ഭാവമാണ്. ഈ കാര്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കുറേകാര്യങ്ങൾതന്നെ പറയുവാനുണ്ട്. ഈ പാതയിലേക്ക് ഈ എഴുത്ത് വീണ്ടും തിരിച്ചുവരും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. കാരണം, ചരിത്രമെഴുത്ത് തുടങ്ങിയാൽ വ്യാജചരിത്രത്തെ നേരിടുമ്പോൾ, വളരെ സങ്കീർണ്ണമായ ദേശത്തിലായിരിക്കും ഈ എഴുത്ത്. അവിടെനിന്ന് തിരിച്ച്, വിദ്യാഭ്യാസം എന്ന ദിക്കിലേക്ക് വരുവാൻ ആകും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.

അതിനാൽ തന്നെ മനസസ്സിൽ ഈ കാര്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചുഴഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന പലതും ഇപ്പോൾത്തന്നെ പുറത്ത് കൊണ്ടുവരാം എന്നുകരുതുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസം എന്ന പ്രശ്നം ഈ എഴുത്തുകാരൻ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ പലരീതിയിൽ നേരിട്ടിട്ടുള്ള ഒരു പ്രശ്നമായത് കൊണ്ട് പലതും പറയാനാകും.

മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചത് പോലെ, നിസ്സാരങ്ങളായ കാര്യങ്ങളെ വലിച്ച് നീട്ടി, അതിനുള്ളിലെ ഓരോ കണ്ണിക്കും മാർക്ക് എന്ന മിക്കവർക്കും തികച്ചും ഉപയോഗ ശൂന്യമായ ഒരു ആവരണംനൽകി, അവയ്ക്ക് ഒരു കൃത്രിമമായ ദിവ്യത്വമാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്.

ഊർജ്ജതന്ത്രം ലാബിൽ (പരീക്ഷണശാലയിൽ) നിസ്സാരങ്ങളായ പരീക്ഷണങ്ങൾ ആണ് പഠിപ്പിക്കുന്നതും പരിശീലപ്പിക്കുന്നതും. കൊച്ചുകൊച്ച് അളവകളും സമയദൈർഘ്യങ്ങളും തൂക്കങ്ങളും വിദ്യാർത്ഥികൾ ശേഖരിച്ച്, റെക്കോഡ് പുസ്തകങ്ങൾ നിറക്കുന്നു. അദ്ധ്യപകർ അതി ഗംഭീര ഭാവാഭിനയത്തോടുകൂടി അവയെ പരിശോധിക്കുന്നു. അവയിലെ തെറ്റുകളെ പോരായ്മകളും ഗഹനമായ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങൾ എന്ന രീതിയിൽ വിദ്യാർത്ഥികളെ ധരിപ്പിക്കുന്നു.

ഇത് ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ നടപടിക്രമം. അതിൽ തെറ്റില്ലതന്നെ. എന്നാൽ, പുറംലോകത്തിലെ വ്യാപാര, കമ്പോളങ്ങളിലും, നൈപുണ്യം ഉള്ള തൊഴിലുകളിലും, ഇതിനേക്കാൾ ഗംഭീരമായ നടപടിക്രമങ്ങളും, പ്രവർത്തനങ്ങളും, സൂക്ഷ്മപരിശോധനകളും, അളവുകളും, സമയദൈർഘ്യങ്ങളും, തൂക്കങ്ങളും പദ്ധതികളും, മറ്റും യാതോരു വിധ വേഷംകെട്ടലും, കാപട്യം നിറഞ്ഞ നാട്യങ്ങളും, മാർക്കുകളും പരീക്ഷകളും മറ്റും ഒന്നുംതന്നെയില്ലാതെ നടക്കുന്നുണ്ട്.

ഇതുമാതിരിയിലുള്ള പല വേദികളിലും ഈ എഴുത്തുകാരൻ വന്ന് പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവിടെല്ലാം കണ്ടകാര്യം മൂല്യമേറിയ വിവരങ്ങൾ അവ കൈവശമുള്ളവർ യാതോരു കാരണവശാലും മറ്റുള്ളവർക്ക് നൽകില്ല. എന്തിന്, പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ ഒരു വലിയാശാരി തന്റെ പണി നൈപുണ്യ രഹസ്യങ്ങൾ, പണിപഠിക്കാൻ വരുന്ന ചെറുപ്പക്കാർ പെട്ടന്ന് പഠിച്ചെടുക്കുന്നത് തടയാനായി, നൈപുണ്യമേറിയപണി സമയത്ത് അവരെക്കൊണ്ട് ഉളി മൂർച്ചപ്പെടുത്താൻ വിടുന്ന ഒരു ഏർപ്പാടുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് കേട്ടറിവുണ്ട്.

സ്ക്കൂളിലും മറ്റും അദ്ധ്യാപകർ ക്ളാസിൽ പഠിപ്പിക്കുന്നത് നോട്ടെഴുതി പഠിക്കുന്നതിന് പകരം, ടെക്സ്റ്റ് പുസ്തകങ്ങൾ നേരിട്ട് വായിച്ച് പഠിക്കുന്ന ഒരു സ്വഭാവം ഈ എഴുത്തുകാരന് ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ധ്യാപകർ നൽകുന്ന മാർക്കിനോട് കാര്യമായ ഒരു അത്യാർത്തിയില്ലായിരുന്നു എന്നാണ് ഓർമ്മ. ഇതിന് വേറെയും പലകാര്യങ്ങൾ പിന്നണിയിൽ ഉണ്ട്. അവ ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ല.

ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്ന അവസരത്തിൽ, ഈ പദ്ധതി പ്രകാരം ഊർജ്ജതന്ത്രത്തിന്റെ പല ടെക്സ്റ്റ് പുസ്കങ്ങളും വാങ്ങിച്ച് നേരിട്ട് പഠിക്കാൻ ഒരുമ്പെട്ടു.

അപ്പോഴാണ് അബദ്ധം മനസ്സിലായിത്. ഓരോ വൻ ടെക്സ്റ്റ് പുസ്കത്തിലും ഏതെങ്കിലും ഒരു കൊച്ച് പ്രദേശം മാത്രമേ കേരളാ യൂണിവേസിറ്റിയുടെ സിലബസിൽ പെടുള്ളു. അത് മാത്രം അരിച്ച് പെറുക്കി പഠിക്കണം.

ടെക്സ്റ്റ് പുസ്തകത്തിൽ പലവിധ ഗഹനങ്ങളായ വിവരങ്ങളും ഡെറിവേഷനുകളും, തിയറികളും, നിയമങ്ങളും, പരീക്ഷണങ്ങളും മറ്റും മറ്റും ഉണ്ടാവും.

ഇവയെല്ലാം യാതോരു വ്യക്തമായ ലക്ഷ്യമോ ഉപയോഗമോ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചിട്ടും യാതോരു കാര്യവും ഇല്ല.

എന്നാൽ ഇങ്ങിനെ ചിന്തിക്കുമ്പോൾ വരുന്ന ന്യായമായ പ്രശ്നം, ഈ ലോകമെമ്പോടും ഇന്നുള്ള ശാസ്ത്രീയമായ പുരോഗമനവും വ്യവസായങ്ങളും, യന്ത്രങ്ങളും, കമ്പ്യൂട്ടറുകളും, മൊബൈൽ ഉപകരണങ്ങളും, കാറുകളും ലോറികളും മറ്റുമറ്റും സൃഷ്ടിക്കുന്നവരും, റോക്കറ്റുകളും, ശൂന്യാകാശ വാഹനങ്ങളും മറ്റും വിക്ഷേപിക്കുന്നവരും മറ്റും, ഈ വക ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചവരല്ലേ എന്ന ചോദ്യമാണ്.

ഇതിനുള്ള വ്യക്തമായ ഉത്തരം, മറ്റൊരു മറുചോദ്യമാണ്. അങ്ങിനെ ആണോ?