Vol 7. ഭാഷാ കോഡുകളിലെ അഗാധ ഗർത്തങ്ങളിലേക്ക് വീണാൽ

ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ പൊതുവായുള്ള പൊങ്ങച്ച സമ്പ്രദായം വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറിന്റെ എന്‍റുപ്പാപ്പായ്ക്ക് ഒരു ആനേണ്ടാര്‍ന്നു എന്ന കഥയിലെ എട്ടുകാലി മമ്മൂഞ്ഞിന്റെ സ്വഭാവമാണ് എന്ന് പറയാം എന്ന് തോന്നുന്നു. ലോകത്തിൽ എന്ത് നല്ലത് കണ്ടാലും, അത് ഇവിടെയാണ് ഏറ്റവും മുന്തിയ രീതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് എന്ന രീതിയിലാണ് വാദഗതികൾ പോകാറ്.

ഈ നാടിലെ യഥാർത്ഥ സംസ്ക്കാരം ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി ഭരണം മലബാറിൽ പതാക ഉയർത്തുന്നതിന് മുൻപ് എന്തായിരുന്നു എന്ന് യാതോരു വിവരവും ഇല്ലെങ്കിലും, ആർഷ ഭാരതത്തിൽ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് എന്തെല്ലാം മറിമായങ്ങൾ നമ്മുക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഇന്ന് പൊതുവിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ച ഏവർക്കും നല്ല ബോധ്യമാണ്.

നായർ സ്ത്രീകൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന വ്യക്തിപരമായ സ്വാതന്ത്യം, ലോകത്തിൽ നിന്ന് എല്ലാ നാലാംകിട രാജ്യക്കാരും വന്ന് നിറഞ്ഞ് അഴിഞ്ഞാടുന്ന ഇന്നുള്ള അമേരിക്കയിൽപ്പോലും സ്ത്രീകൾക്ക് ലഭിക്കുന്നില്ല എന്ന രീതിയിൽ പലരും എഴുതിക്കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

എന്നാൽ വാസ്തവം ഈ രീതിയിൽ ആവാൻ സാധ്യത കുറവാണ്. വീട്ടിന് ഉള്ളിൽ നിലനിർത്തുന്ന ബഹുമാനങ്ങൾ, വീട്ടിന് പുറത്ത് പിടിച്ച് വാങ്ങണമെങ്കിൽ, പെരുമാറ്റങ്ങൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിടേണ്ടിവരും. മുഖഭാവങ്ങളും സ്വരവും മറ്റും കരുതിക്കൂട്ടി രൂപകൽപ്പന ചെയ്യേണ്ടിവരും. ഇതൊന്നും ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളാണ്. കാരണം, ഈ മനുഷ്യനെ വിറപ്പിക്കുന്ന ബഹുമാനം എന്ന ഏടാകൂടം ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ കോഡുകളിൽ ഇല്ലതന്നെ. ഈ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് മനസ്സിലാവില്ല. ഏയ്, ഇങ്ഗ്ളിഷിലും ബഹുമാനം എന്ന വാക്കുണ്ട് എന്ന വിഢ്ഢി വാദമാണ് അവരിൽ ചിലരെങ്കിലും പ്രകടിപ്പിക്കുക.

വളരെ പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ ബ്രാഹ്മണ നമ്പൂതിരി സ്ത്രീകളിൽ പലരും വിവാഹ ബന്ധത്തിൽ വരാതിരുന്നതിനാൽ, ഇവരിൽ ചിലർ പല വിധ പ്രലോഭനങ്ങളിൽ കുടുങ്ങി, ലൈംഗിക സദാചാരത്തിന്റെ അതിര് വിട്ട് പെരുമാറിയാൽ, അവരെ അടിമ ജാതിക്കാർക്ക് നൽകുന്ന പതിവുണ്ടായിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂറിൽ ലണ്ടൻ മിഷിനറി സൊസൈറ്റി കീഴ് ജാതിക്കാരെ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ആക്കുന്ന പദ്ധതി വന്നതോടുകൂടി, ഇങ്ങിനെയുള്ള പലരും ഈ ശിക്ഷയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടത്, ക്രിസ്ത്യാനി ആയി മറിക്കൊണ്ടാണ്. അതുമല്ലെങ്കിൽ ഇസ്ലാമിലേക്കോ, സുറിയാനി കൃസ്ത്യൻ മതത്തിലേക്കോ മാറിയും ഇക്കൂട്ടർ രക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു.

എട്ടുവീട്ടിൽ പിള്ളമാരുടെ വീട്ടിലെ സ്ത്രീ ജനങ്ങളെ മുക്കുവർക്ക് വിറ്റ കാര്യം നേരത്തെ പറഞ്ഞകാര്യമാണ്.

ജാതീയമായ വരമ്പുകൾക്ക് അതീതമായി നായർ സ്ത്രീകൾ കീഴ് ജാതിക്കാരുമായി എന്തെങ്കിലും ബന്ധത്തിൽ പെട്ടാൽ, അവരെ വീട്ടുകാർ പൂട്ടിയിടുകയും, പിന്നീട് കഠാരയോ, കുന്തമോ ഉപയോഗിച്ച് കൊല്ലുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. എന്നാൽ രാജാവ് ഈ വിവരം ഇതിന് മുൻപേ അറിയുകയാണെങ്കിൽ, ഈ സ്ത്രീയെ മുസ്ലീം കച്ചവടക്കാർക്കോ, കൃസ്ത്യാനികൾക്കോ വിറ്റ് ആ വ്യക്തിയുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കും.

കർക്കിട മാസത്തിൽ പുല പിടി കാലം എന്ന ഒരു ആചാരത്തെക്കുറിച്ച് സൂചന കാണുന്നു. (Native Life in Travancore). ഒറ്റക്ക് നടക്കുന്ന ഒരു നായർ സ്ത്രീയെ ഒരു പുലയൻ കാണുകയാണെങ്കിൽ ആ സ്ത്രീയെ ആ ആൾക്ക് പിടികൂടാം, ഈ അവസരത്തിൽ. പോരാത്തതിന്, സന്ധ്യാസമയത്തിന് ശേഷം, ഒരു കീഴ്ജാതിക്കാരൻ, ഒരു ശൂദ്ര (നായർ) സ്ത്രീയുടെ മേൽ ഒരു കല്ലെറിഞ്ഞ് കൊള്ളിക്കുകയാണെങ്കിൽ ആ സ്ത്രീയുടെ ജാതി നഷ്ടമാകും.

വടക്കെ തിരുവിതാംകൂറിൽ പറിയന്മാർ (Pariahs) ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ സ്ത്രീകളെ കട്ടുകൊണ്ടു പോകുന്ന (https://t.me/MalabarM/1033) ഒരു ഏർപ്പാട് ഉണ്ടായിരുന്നു.

പറിയന്മാർ ഫെബ്റുവരി മാസത്തിൽ കൊയ്ത്തെല്ലാംകഴിഞ്ഞ്, അവരുടെ ക്ഷേത്രാങ്കണങ്ങളിൽ അവരുടെ ദേവതകൾക്ക് മുന്നിൽ ആചാരവിധി പ്രകാരം മദ്യപിച്ച് ഉറഞ്ഞാടി, ഉന്മത്തമായ മാനസികാവസ്ഥയിൽ ബ്രാഹ്മണരുടേയും (ഹിന്ദുക്കളുടെ) അവരുടെ കീഴിലുള്ള നായന്മാരുടേയും വീടുകളിൽ അതിക്രമിച്ച് കയറി അവിടെയുള്ള സ്ത്രീകളേയും കുട്ടികളേയും പടികൂടി കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു.

1516ൽ Duarte Barbosa എന്ന പോർച്ചുഗീസ് എഴുത്തുകാരൻ ഈ വിധം കണ്ട കാര്യങ്ങൾ രേഖപ്പടുത്തിയും കാണുന്നുണ്ട്: വർഷത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക മാസത്തിൽ പുലയന്മാർ ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ സ്ത്രീകളെ സ്പർശ്ശിക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്കും. രാത്രികാലങ്ങളിൽ അവർ നായർ ഭവനങ്ങളിൽ ഒളിഞ്ഞ് കയറി ഈ വിധം സ്ത്രീകളെ തൊടാൻ ശ്രമിക്കും. ഇങ്ങിനെ ഒരു ആപത്ത് സംഭവിക്കാതിരിക്കാൻ നായർ സ്ത്രീകളും വൻ മുൻകരുതൽ എടുത്തിരിക്കും. എന്നാൽ എങ്ങിനെയെങ്കിലും സ്പർശനം സംഭവിച്ചാൽ, ആരും അത് കണ്ടില്ലെങ്കിൽ കൂടി, ആ സ്ത്രീ നിലവിളിക്കുകയും, സ്വന്തം വീട് വിട്ട് ഇറങ്ങുകയും ചെയ്യും. ഈ സ്ത്രീ ഉടൻ തന്നെ താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരുടെ വീടുകളിലേക്ക് ഓടി, സ്വന്തം ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കും. കാരണം, സ്വന്തക്കാർ പിടികൂടിയാൽ, അവർ ഈ അഴുക്ക് പുരണ്ട സ്ത്രീയെ കൊന്നുകളയും. അതുമല്ലെങ്കിൽ വഴിയെ പോകുന്ന വല്ല കച്ചവട സംഘങ്ങൾക്കും അവർ ഈ സ്ത്രീയെ വിറ്റുകളയും.

ഇങ്ങിനെ നോക്കുമ്പോൾ, തിരുവിതാംകൂറിലെ കീഴ്ജാതിക്കാരുടെ രക്തബന്ധ പാതയിൽ (bloodlineൽ) ഉയർന്ന ജാതിക്കാരുടെ രക്തവും വളരെ അധികം ഉണ്ട് എന്നത് വാസ്തവം തന്നെ. എന്നിരുന്നാലും, ഭാഷാകോഡുകളുടെ അമർത്തലിൽ പെട്ടാൽ അമർന്നത് തന്നെ.

മലബാറിലും ഇതുപോലൊക്കെത്തന്നെയായിരിക്കാം കാര്യങ്ങൾ.

ഒരു ഉയർന്ന ജാതിക്കാരിയായ സ്ത്രീയെ കീഴ്ജാതിക്കാർ തൊട്ടാലോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ വാക്കുകളാൽ അധപതിപ്പിച്ചാലോ, യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്തെങ്കിലും കാര്യമായ നിഷേധാത്മകത പടരുന്നുണ്ടോ? ഈ ചിത്രീകരണം കാണുക:

ചെറുപ്പക്കാരിയായ ഒരു IPSകാരിയെ കുറച്ച് ശിപായി റാങ്കിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥർ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പോകുന്നു. ഈ ആളെ അവർ നീ (ഇഞ്ഞി) എടീ, എന്നെല്ലാം സംബോധന ചെയ്യുന്നു. അവൾ എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു. അവരുടെ വീട്ട് വേലകൾ ഈ ആൾ ചെയ്യുന്നു. ശിപായിമാരിലെ പ്രായം കൂടിയ ആളുകളെ ഈ ആൾ ചേട്ടാ, ചേച്ചീ എന്നെല്ലാം ബഹുമാന പൂർവ്വം വിളിക്കുന്നു.

ഈ ആൾ അവരുടെ കൈകളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടാൽത്തന്നെ തിരിച്ച് IPS ഉദ്യോഗസ്ഥയായി തുടരുന്നതിൽ കാര്യമായ പ്രശ്നം വരും. മാത്രവുമല്ല, ശിപായിമാർ എടീ എന്ന് വിളിക്കുന്നതും, തിരിച്ച് അവരിലെ പലരേയും ചേട്ടാ, ചേച്ചീ എന്ന് സംബോധന ചെയ്യുന്ന ഒരു IPSകാരിയെ മറ്റ് IPSകാർക്ക് അസഹ്യമായ ഒരു വസ്തുവായി മാറും.

ഇത്രമാത്രം ഭീകരമായ ഒരു ചിത്രീകരണം നൽകിയത്, ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ കോഡുകളുടെ ശക്തിയാൽ പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ ഇവിടുള്ള സമൂഹത്തിലെ ഭയാനകമായ മാനസിക വിഭ്രാന്തികളെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിക്കാനാണ്.

സാധാരണ ഗതിയിൽ ഇന്ന് ഈ വിധമുള്ള ഒരു കാര്യം സംഭാവ്യമല്ല. എന്നാൽ, ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, ഇന്ത്യൻ പട്ടാളത്തിലെ ഒരു കമ്മിഷൻണ്ട് ഓഫിസർ മറ്റൊരു കമ്മിഷൻണ്ട് ഓഫിസറുടെ ഭാര്യയെ കൊലപ്പെടുത്തി, ഇന്ത്യൻ പോലീസിന്റെ കൈകളിൽ അകപ്പെട്ടു. പോലീസ് കോൺസ്റ്റബ്ൾമാരുടെ ഉത്സവകാലം തന്നെയായിരിക്കാം ഈ സംഭവം. ബ്രാഹ്മണൻ കീഴ്ജാതിക്കാരുടെ കൈകളിൽ അകപ്പെട്ടത് മാതിരിയായിരിക്കും കാര്യങ്ങൾ. പട്ടാളത്തിൽ അനേകാരയിരം സാധാ പട്ടാളക്കാരുടെ ആപ്പ്, സാബ്, ഉൻ തുടങ്ങിയ നിലവാരങ്ങളിൽ പെട്ട വ്യക്തി പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് കോൺസ്റ്റബ്ൾ മാരുടെ തൂ (നീ), എടാ, അവൻ നിലവാരത്തിലേക്ക് കുത്തനെ വീഴുന്നു.

ശിപായി റാങ്കുകാരുടെ ഉത്സവ ആഘോഷം, അവരുടെ കൺകളിൽ കാണാൻ പറ്റിയേക്കാം.

ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാ വാക്കുകളുടെ അതിഗംഭീരമായ പ്രോകോപന ശക്തിയെക്കുറിച്ചും, വ്യക്തിയേയും സമൂഹത്തേയും അവയ്ക്ക് കുത്തിമറിക്കാനുള്ള കഴിവിനെക്കുറിച്ചും, ഇങ്ഗ്ളിഷ് രാഷ്ട്രക്കാർക്ക് യാതോരു വിവരവും ഇല്ലാ എന്നുള്ളത് അവർക്ക് ഏറ്റവും അപകടകരമായ ഒരു അവസ്ഥാവിശേഷമാണ്.