Vol 8. ബൃട്ടിഷ് - മലബാറിൽ ഒരു കൊച്ചു ഇങ്ഗ്ളണ്ടിനെ വിഭാവനം ചെയ്യാൻ

ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം മലബാറിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ നൈപുണ്യമുള്ള ഒരു ചെറിയ അംഗസംഖ്യാ ബലമുള്ള ജനക്കൂട്ടത്തെ വളർത്തിയെടുത്തിരുന്നു. ഇവരിൽ നിന്നും ഈ ഭാഷാ നൈപുണ്യം മറ്റ് ജനങ്ങളിലേക്ക് പടരുകയും പകരുകയും ചെയ്യുമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണ പക്ഷത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇക്കാര്യം Lord Macaulay തന്റെ Minutes on Indian education എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ നയപ്രഖ്യാപനത്തിൽ വ്യക്തമായി സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

എന്നാൽ ഈ നാട്ടിൽ മറ്റെന്ത് കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരെ അറിയിച്ചാലും, ഗുണമേന്മയുള്ള ഇങ്ഗ്ളിഷ് പരിജ്ഞാനം ലഭിക്കുന്ന ആളുകൾ ഈ കാര്യം മറ്റുള്ളവർക്ക് പകർന്നുകൊടുക്കാൻ താൽപ്പര്യപ്പെടില്ലതന്നെ. ഇതിന്റെ വ്യക്തമായ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ഇപ്പോൾ അനുഭവിച്ചറിയുന്നുണ്ട്. വിക്റോറിഅ: ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യുഷൻസ് Telegramൽ അനവധി ഇങ്ഗ്ളിഷ് പഠന ചാനലുകൾ സൌകര്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇതിൽ അംഗങ്ങളായിട്ടുള്ളവർ നിത്യവും വന്ന് പഠനം നടത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ഇവരിൽ ആരും തന്നെ അവരുടെ പരിചയക്കാരെ ഇതിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നില്ല എന്നുള്ളതാണ് വാസ്തവം.

ചെറുപ്രായത്തിൽ CPSന് വായിച്ച് പരിചയം ഉള്ള പല ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഗ്രന്ഥങ്ങളും വീട്ടിൽ പണ്ട് കാലത്ത് പഴകിയ രൂപത്തിൽ കാണാൻ ഇടയായിട്ടുണ്ട്.

ഈ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ക്ലാസിക്കൽ സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ / കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരുകൾ നോക്കുക. Oscar Wilde, Somerset Maugham, Charles Dickens, Sir Walter Scott, R L Stevenson, PG Wodehouse, Agatha Christie, Jack London, Sherlock Holmes (created by Sir Arthur Conan Doyle), AJ Cronin, Scarlet Pimpernel (created by Baroness Orczy), Mark Twain, O. Henry, Daphne du Maurier, George Eliot, Jane Austin, Bronte Sisters, Lewis Carroll, Rudyard Kipling, George Bernard Shaw, Thomas Caryle, Thackeray &c. (ഇവരിൽ ചിലർ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരല്ല). ഈ വക സാഹിത്യ രചനകൾ വായിച്ചുള്ള അനുഭവസമ്പത്ത് അന്ന് ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ നൈപുണ്യം നേടിയ മലബാറിലെ ജനങ്ങളിൽ കണ്ടിരുന്നു എന്നാണ് മനസ്സിലാക്കുന്നത്.

William Shakespeareന്റെ രചനകളും പാഠപുസ്തകങ്ങളായി വീട്ടിൽ കണ്ടിരുന്നു എന്ന് പറയാമെങ്കിലും, Shakespeareന്റെ രചനകൾ pristine-English പഠനത്തിന് യോജിച്ചത് അല്ലാ എന്നുള്ളതാണ് വാസ്തവം. അതിനെക്കുറിച്ച് പിന്നീട് പറയാം.

ഇവിടെ ഉദിക്കുന്ന ചോദ്യം മുകളിൽ നൽകിയിട്ടുള്ള സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ രചനകൾ / രചനകൾ വായിക്കുന്നതിൽ എന്തിരിക്കുന്നു എന്നതാവാം. കാരണം, കഥകൾ ഏത് ഭാഷയിലും എഴുതാവുന്നതാണ്.

ഇങ്ഗളണ്ടിലെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ വച്ച് ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരനായ ടാക്സി ഡ്രൈവറെ പോലീസ് ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഞെട്ടിച്ചാണ് ചോദിക്കുന്നത്.

എന്താടാ നിന്റെ പേര്?

ടാക്സി ഡ്രൈവർ കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് മറുപടി പറയുന്നു, സാറെ, എന്റെ പേര് പീറ്റർ എന്നാ.

എവിടെടാ നിന്റെ ഡ്രൈവിങ്ങ് ലൈസൻസ്?

അത് മറ്റേ സാറിന്റെ കൈയിൽ ഞാൻ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.

ഇനി ഇന്ത്യയിലെ ഒരു പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ ഇന്ത്യൻ ടാക്സി ഡ്രൈവറെ ചോദ്യം ചെയ്തത് ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ ചിത്രീകരിക്കുന്നു.

May I know your name please? / What is your name?

I am Peter.

May I see your driving licence?

I have already handed it over to the Sub Inspector.

കഥകൾ ഏത് ഭാഷയിലും എഴുതാം. എന്നാൽ ചിത്രീകരിക്കപ്പുടുന്ന സംഭവം ഭാഷാ കോഡുകൾക്ക് അനുസൃതമായി മാറിമറിയും.

മുകളിൽ നൽകിയ രണ്ട് ചിത്രീകരണങ്ങളും അസംഭാവ്യമാണ്. തികച്ചും വിഡ്ഢിത്തവും തെറ്റായ ചിത്രീകരണങ്ങളുമാണ്. James Bond ചിത്രങ്ങൾ തമിഴിൽ ഡബ് ചെയ്ത് പുറത്തിറക്കുന്നത് പോലെ ശുദ്ധവിഡ്ഢിത്തമാണ്.

ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളും പരന്ന കോഡുകൾ ഉള്ള ഭാഷകളും രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ലോകങ്ങൾ തന്നെയാണ്.

യഥാർത്ഥത്തിൽ ആദ്യം നൽകിയ ചിത്രീകരണം ഇന്ത്യൻ തെമ്മാടി ഭാഷകളിൽ ഉള്ള ഭാവനയാണ്. ഇന്ന് ഈ വിധ തെമ്മാടി ചിത്രീകരണങ്ങൾ പല ഇങ്ഗ്ളിഷ് വ്യക്തിത്വങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ അടുത്തകാലത്ത് Thomas Alva Edisonന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു വീഡിയോ ചിത്രീകരണം ഏതോ കഴുത നിർമ്മിച്ചത് Whatsappലൂടെ ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. അതിൽ Edisonനെ അദ്ധ്യാപിക 'അവൻ' എന്നാണ് പാരമർശ്ശിക്കുന്നത്. സ്വന്തം അമ്മ സംബോധന ചെയ്യുന്നത് 'നീ' എന്നാണ്. ഈ ഒരു വ്യക്തി അല്ലതന്നെ ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ വിഭാവനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന Edison.

ഇത് മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ സംഭവം ചിത്രീകരിച്ചത് മാതിരിയുള്ള വിഡ്ഢിചിത്രീകരണമാണ്.

ഈ ഉപഭൂഖണ്ടത്തിന്റെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ചരിത്രത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു മാനവ സംസ്ക്കാര ഉന്നമനമാണ് ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം മലബാറിൽ കൊണ്ടുവരാൻ ഒരുമ്പെട്ടത്.

മുകളിൽ പരാമർശ്ശിക്കപ്പെട്ട എഴുത്തുകാരുടെ കൃതികളിൽ എന്താണ് ഇത്രമാത്രം എടുത്തുപറയാൻമാത്രം ഗംഭീരമായിട്ടുള്ളത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് മറുപടിപറയാൻ പ്രയാസം തന്നെയാണ്. കാരണം, അവയിൽ ഉള്ള കഥകൾ മലയാളത്തിലും തമിഴിലും മലബാറിയിലും ഹിന്ദിയിലും എഴുതാൻ പറ്റുന്നവ തന്നെയാവാം. എന്നാൽ കഥകളിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തികൾ സ്വർണ്ണ ഗോപുരങ്ങളിലും കോഴിക്കാട്ടത്തിലും പെട്ട വ്യത്യസ്തരായ രണ്ടു തരക്കാരെപ്പോലെ വ്യത്യസ്തരായിരിക്കും. ഈ വ്യക്തികളെയല്ല ഇങ്ഗ്ളിഷ് ക്ളാസിക്കൽ സാഹിത്യങ്ങൾ വിഭാവനം ചെയ്യുന്നത്.

പരന്ന പ്രകൃതമുള്ള ഭാഷകളിൽ വ്യക്തികൾക്ക് ഗംഭീര മാനസിക നിലവാരം ഉണ്ട് എന്ന് മലയാളത്തിൽ പ്രഖ്യാപിച്ചാലും പ്രശ്നമാണ്. കാരണം, അങ്ങിനെ ഒരു ഗംഭീര വ്യക്തിയായി ആരേയും ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ വിഭാവനം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല എന്നുള്ളതാണ് വാസ്തവം. അദ്ദേഹം, അവർ, അങ്ങുന്ന്, സാർ, മാഡം, മഹാത്മാവ്, ജീ, ചേട്ടൻ, ചേച്ചി, ഗുരു, ഗുരുദേവൻ തുടങ്ങിയ ആദര്യേണ്യരായ മഹത് വ്യക്തികൾ ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ ഇല്ലതന്നെ.

അതേ സമയം, ഫ്യൂഡൽ ഭാഷകളിൽ പേരിന് പിന്നിലും, ചിലപ്പോൾ മുന്നിലും ബഹുമാനത്തിന്റെ വൻ മതിൽക്കെട്ട് തന്നെ വ്യക്തികൾക്ക് ചരിത്രത്തിൽ ആവശ്യംവന്നേക്കാം. ഇവയില്ലാത്ത വ്യക്തികളുടെകാര്യം വ്യസനകരമാകും. English വിക്കീപീഡിയയ്ക്ക് ഒരു നയം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അറിയുന്നു. ആളുകളുടെ Honorific titles (ആദരസൂചകമായ സ്ഥാനനാമം) തലക്കെട്ടിൽ ഉപയോഗിക്കരുത്. അങ്ങിനെ വരുമ്പോൾ, മഹാത്മാ ഗാന്ധി, ഗാന്ധിജി, തുടങ്ങിയ മതിൽക്കെട്ടിൽ വിലസുന്ന വ്യക്തി വെറും എം. കെ ഗാന്ധിയായിപ്പോകും. ഇത് കാര്യമായ പ്രശ്നം തന്നെ വരുത്തും. വ്യക്തിത്വം കാറ്റിൽ പാറിപ്പോകും. പാക്കിസ്ഥാൻ എന്ന രാജ്യം പിറക്കാൻ തന്നെയുള്ള കാരണം ഈ ഗാന്ധിപ്രശ്നത്തിൽ ഉണ്ട് എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. അതിലേക്ക് പിന്നീട് കടക്കാം.

ഗാന്ധിപ്രശ്നം വൻ പ്രശ്നമായി, ചർച്ചയായി, തർക്കമായി. അവസാനം വിക്കീപ്പീഡിയ ഇന്ത്യയിലെ അമിത വിവരം ഉള്ള അക്കാഡമിക്കുകൾക്ക് കീഴടങ്ങി. അഥവാ, ഇന്ത്യൻ വിക്കീപ്പീഡിയ പേജുകൾ അവർ കൈവശപ്പെടുത്തി.

ഇന്ന് Wikipedia പേജിൽ ഗാന്ധി പേജിന്റെ തലക്കെട്ടിൽ Mahatma Gandhi എന്നാണ് എഴുതിക്കാണുന്നത്. അതിനുള്ളിൽ മുഖദാവിൽത്തന്നെയുള്ള വാചകം ഇതാണ്: Gandhi led India to independence and inspired movements for civil rights and freedom across the world. പരിശുദ്ധമായ നുണയാണ്. ഏതാണ്ട് 75000 മുതൽ 1 ലക്ഷം രൂപവരെ മാസശമ്പളവും, ഗംഭീരങ്ങളായ മറ്റ് പലവിധ ആനൂകുല്യങ്ങളും ലഭിക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ അക്കാഡമിക്ക് പ്രഫസർമാർക്കും കൂട്ടർക്കും, ഇതും ഇതിൽ അധികവും എഴുതാൻ ആവുന്നതാണ്. വെറെ മറ്റ് കാര്യമായ ഉപകാരപ്രദമായ തൊഴിലൊന്നും ഈ വിധ ആനുകൂല്യങ്ങൾക്ക് ബദാലായി ഇവർക്ക് ചെയ്യാനില്ലതന്നെ.

ഈ Honorific tilesന്റെ കാര്യം ഒരു വൻ പ്രശ്നം തന്നെയാണ്. ഇത് ഒട്ടിച്ച് നിർത്താത്ത വ്യക്തിത്വം വൻ സാമൂഹിക ഇടിച്ചലിൽ വന്നു പതിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവൻ. ഈ നാമത്തിൽ ഏതാണ്ട് മൂന്ന് Honorific titles ചേർത്തിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. വെറും പേര് മാത്രം മഹാന്മാർക്ക് പോരെ എന്നുള്ള ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിൽ ഉദിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചിലകാര്യങ്ങൾ പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതിലേക്ക് പിന്നീട് കടക്കാം.

ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം, വടക്കേ മലബാറിലെ പാരമ്പര്യ കീഴ് ജനക്കൂട്ടങ്ങളിൽപ്പെട്ട മരുമക്കത്തായ തീയരിൽ പെട്ട ജനങ്ങൾക്ക് സ്വീകരിക്കാനായി സമർപ്പിച്ച ഇങ്ഗ്ളിഷ് പരിജ്ഞാനത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ മാതൃകയാണ് മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഇങ്ഗ്ളിഷ് ക്ളാസിക്കൽ എഴുത്തുകാരുടെ പേരുകൾ. ഈ വിധ സാഹിത്യരചനകൾ വായിക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഒരിക്കലും ആരിലും കയറിവന്നിട്ടില്ലാത്ത അഗാധതയും മാനസിക ഗാംഭീര്യവും, മാനവസമത്വചിന്തകളും, മനുഷ്യാവകാശ അറിവുകളും, മനുഷ്യവ്യക്തിത്വ സവിശേഷതകളും, മാന്യമായ (polite) ആശയവിനിമയ തിരിച്ചറിവുകളും മറ്റും സ്വമേധയാ കയറിവരും. ഇവയൊന്നും പ്രത്യേകമായുള്ള യാതോരു വിദ്യാഭ്യാസ വിഷയമായി പഠിക്കേണ്ടതില്ല. അങ്ങിനെ പഠിച്ചാൽത്തന്നെയും ഇവയിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന ആശയരേണുക്കളുടെ അടുത്തൊന്നും അവ എത്തില്ലതന്നെ.

പിന്നെ ചെറുതായി ഒന്ന് സൂചിപ്പിക്കാനുള്ള കാര്യം ഇന്നുള്ള ഇങ്ഗ്ളിഷ് BA, MAക്കാരിൽ എത്രപേർക്ക് ഈ വിധ സാഹിത്യരചനകൾ നേരിട്ട് വായിച്ചുള്ള അനുഭവം ഉണ്ടാവും എന്നത് ഒരു ചോദ്യംതന്നെയാണ് എന്നുള്ളതാണ്. കാരണം, ഈ വക സാഹിത്യ രചനകൾ വായിച്ച് പരിചയമുള്ള ആളുകൾക്ക് ഇന്ത്യയിലെ BA, MAഎടക്കാൻ താൽപ്പര്യം ഉണ്ടാവുമോ എന്നത് സംശയമാണ്. കാരണം, ഇവ എടുക്കുക എന്നുള്ളത്, IAS പരിക്ഷക്ക് പഠിക്കാൻ പോയ ആൾ ശിപായിപ്പണിയിൽ ചേരുന്നത് പോലെയാകും കാര്യങ്ങൾ.