Vol 8. ബൃട്ടിഷ് - മലബാറിൽ ഒരു കൊച്ചു ഇങ്ഗ്ളണ്ടിനെ വിഭാവനം ചെയ്യാൻ

അടിമത്തത്തെക്കുറിച്ച് ചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ എന്ത് എഴുതുമ്പോഴും അത് ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരാണ് നടത്തിയത് എന്ന് വൻ എക്കാടമിക്ക് ഡ്രിഗ്രികൾഉള്ള വിവരദോഷികൾ യാതോരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ അങ്ങ് എഴുതിവിടും. അത് സമർത്ഥിക്കാനായി ലോകത്തിൽ എവിടെയെങ്കിലും നടന്ന ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവങ്ങൾ അവർ ഉദ്ദരിക്കും. എന്നാൽ ഈ കൂട്ടർക്ക് സാമൂഹിക യാഥാർഥ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് യാതോരു വിവരവും ഉണ്ടാവില്ല. എന്നാൽ അവരോട് ആർക്കും ഒന്നു പറയാനും ആവില്ല. കാരണം വൻ വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതകൾ ഉള്ള വിഡ്ഢികളാണ് അവർ.

അടിമത്തം ഇങ്ഗളണ്ടിലെ English law പ്രകാരം ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ നടപ്പിലാക്കാൻ ആവില്ലാത്ത കാര്യമായിരുന്നു. ഭാഷയും അടിമത്തത്തെ നിലനിർത്താൻ പറ്റുന്ന കോഡുകൾ ഉള്ളതും അല്ലതന്നെ. അതിനാൽ തന്നെ, ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലെ സാധാരണ ജനത്തിൽപെട്ട ആരും തന്നെ അവിടെ അടിമായിരുന്നില്ല.

എന്നാൽ പുറത്ത് നിന്നും ഒരു അടിമയെ വാങ്ങിച്ച് ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ കുറച്ച് ദിവസത്തേക്കെങ്കിലും താമസിപ്പിച്ചാൽ എന്ത് സംഭവിക്കും? 1772ൽ ഈ ഒരു പ്രശ്നം ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ സംഭവിച്ചു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നടന്ന Somersett's Caseൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് കോടതി വിധിനൽകി. English law നിയമപ്രകാരം ആ അടിമ ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ വന്നാൽ, സ്വമേധയാ സ്വതന്ത്രനാണ്.

QUOTE: The Slavery Abolition Act 1833 abolished slavery throughout the British Empire. This Act of the Parliament of the Great Britain expanded the jurisdiction of the Slave Trade Act 1807 which made the purchase or ownership of slaves illegal within the British Empire, with the exception of "the Territories in the Possession of the East India Company", Ceylon (now Sri Lanka), and Saint Helena. END OF QUOTE

1807ലെ നിയമ പ്രകാരം British Empireൽ അടിമ വ്യാപരം നിരോധിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, East India Company ഭരിക്കുന്ന ഇടത്തിലും Ceylonണിലും ഇത് നിരോധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. വിഡ്ഢി എക്കാഡമിക്ക് ചരിത്രകാരന്മാർ ഈ പ്രസ്താവനയിൽ നിന്നും ചുഴഞ്ഞെടുക്കുന്ന കാര്യം, ഈ വിധമാണ്: British Empireൽ ബൃട്ടിഷുകാർ അടിമക്കച്ചവടം നടത്തിയിരുന്നു ! English East India Companyയും അടിമക്കച്ചവടം നടത്തിയിരുന്നു! അതിനാൽ അവർ ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ അത് നിരോധിച്ചില്ല!!!

എന്നാൽ ഇതല്ല വാസ്തവം.

വാസ്തവം, ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു നിയമം ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ നടപ്പിലാക്കാൻ ആവില്ലതന്നെ. കാരണം, ഈ ഉപദൂഖണ്ഡത്തിൽ സാമൂഹിക അടിമത്തം നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. ഇതിനെ തൊട്ടുകളിക്കാൻ English East India Companyയുടെ കോടതികൾക്ക് വൻ സൈനിക ബലം തന്നെ വേണ്ടിവരും.

എന്നാൽ 1833 ആയപ്പോൾ, മിക്ക ഭൂമിശാസ്ത്ര പരിധികളും ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ The Slavery Abolition Act പാസാക്കപ്പെട്ടു. എന്നുവച്ചാൽ English East India Company ഭരിക്കുന്ന ഇടങ്ങളിൽ അവർക്ക് അടിമത്തത്തെ അടിച്ച് തമർത്താം.

അടിമക്കച്ചവട കപ്പലുകളെ ഉൾക്കടലിൽ വച്ചും, ആഫ്രിക്കൻ തീരങ്ങളിൽ വച്ചും, നേരിടാനും പിടികൂടുവാനും ഇങ്ഗ്ളണ്ടിന്റെ Royal Navy, West Africa Squadron എന്ന പേരിൽ ഒരു കപ്പൽ പട രൂപീകരിച്ചു. ഈ കപ്പൽ പട, അടിമക്കച്ചവടം നടത്തിയിരുന്ന അറബിക്കപ്പലുകളെ മാത്രമല്ല, മറിച്ച് French, Dutch, Portughese, Spanish അടിമക്കച്ചവട കപ്പലുകളേയും നേരിടേണ്ടിവന്നിരുന്നു.

പിന്നോട്ട് നോക്കുമ്പോൾ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർ ചെയ്തത് വൻ അപരാധമായിപ്പോയി എന്ന് കാണാം.

കാരണം, കാപ്പിരികളിൽ മിക്കവരും ഇന്നുള്ള യൂഎസ്.ഏയിലെ പ്രദേശങ്ങളിലാണ് വിൽക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. ഈ വൻ ഭാഗ്യം ലഭിക്കേണ്ടിയിരുന്ന അടിമകളെ രക്ഷിച്ച് ഇങ്ഗ്ളിഷ് West Africa Squadron അവരുടെ ആഫ്രിക്കയിലെ സ്വന്തം നാടുകളിൽ തന്നെ തിരിച്ചെത്തിച്ചു. ഈ ആളുകളുടെ പിന്മുറക്കാർ ഇന്നും യൂ. എസ്സിലേക്ക് എങ്ങിനെയെങ്കിലും കടക്കാൻ വെപ്രാളപ്പെടുന്നുണ്ട്.

West Africa Squadronന്റെ സാഹസിക യത്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് പിന്നീട് കൂടുതലായി സൂചിപ്പിക്കാം.

1833ലെ Slavery Abolition Act ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ പാസായതോടുകൂടി, Madras Presidency ഭരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന English East India Company ഭരണത്തിന് തിരുവിതാംകൂറിലെ സാമൂഹിക അടിമത്തത്തെ നേരിടാൻ കൂടുതൽ ഉത്തേജനം ലഭിച്ചു.

തിരുവിതാംകൂർ സർക്കരിനും അനേകം അടിമകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അടിമകൾ അല്ലാത്ത പല കീഴ്ജാതിക്കാരും യഥാർത്ഥത്തിൽ അടിമകൾ തന്നെ. ഉദാഹരണത്തിന്, വാളന്മാർ എന്ന ജനത്തിനെക്കൊണ്ട് സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ പലവിധ തൊഴിലിനും നിർബന്ധിച്ച് എടുപ്പിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, ഉപ്പ് സൂക്ഷിപ്പ് ശാലകൾക്കും, കടൽ നികുതി ഈടാക്കുന്ന ഇടത്തിനും, മറ്റും കാവൽ ഇരിക്കാനും, പല വിധ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കും അവരുടെ ശിപായിമാർക്കും വള്ളങ്ങളിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ, ആ വള്ളങ്ങൾ തുഴയാനും മറ്റും ഇവർ നിർബന്ധിതരാണ്. ശിപായി വരെ താമസ സ്ഥലത്ത് വന്ന് 'നീയങ്ങ് വാടാ' എന്ന് വിളിച്ചാൽ, പോകേണ്ടത് തന്നെ.

ഈ 'നീയിങ്ങ് വാടാ' എന്ന പ്രയോഗത്തിലെ കടിഞ്ഞാണിട്ടതുമാതിരിയുള്ള പിടുത്തത്തെക്കുറിച്ച് എക്കാഡമിക്ക് ജീനിയസ്സുകൾക്ക് അറിവുണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല. കാരണം, ഭൌതികമായി കാണാൻ പറ്റുന്ന ഇരുമ്പ് ചങ്ങലയെക്കാൾ ബലവത്തായ ഭാഷാ കോഡുകളെക്കുറിച്ച് ഇവർക്ക് ധാരണയില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

തിരുവിതാംകൂറിൽ 1836ൽ നടത്തിയ സെൻസ് പ്രകാരം 1,64,864 ആളുകൾ വെറും മണ്ണിനോട് ഒട്ടിനിൽക്കുന്ന മൃഗങ്ങളെപ്പോലെയാണ് ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് കാണിച്ച് 1847ൽ 13 കൃസ്ത്യൻ മിഷിനറിമാർ ഒരു ഹരജി ഒപ്പിട്ട് സമർപ്പിച്ചു.

മെഡ്രാസ് സർക്കാരിന്റെ പ്രതിനിധിയായി തിരുവിതാംകൂറിൽ താമസിച്ചിരുന്ന British Resident തിരുവിതാംകൂർ ദിവാനെ ഈ വിവരം അറിയിക്കുകയും, അടിമകളുടെ കുട്ടികളെ സ്വതന്ത്രമാക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

1853ൽ (കന്നി 30 മലയാളം ആണ്ട് 1029ൽ) തിരുവിതാകൂർ സർക്കാർ അടിമകൾക്ക് ചില ഇളവുകൾ പ്രഖ്യാപിച്ചു.

1. ഇനി മുതൽ ജനിക്കുന്ന, തിരുവിതാംകൂർ സർക്കാരിന്റെ നേരിട്ടുള്ള സ്വത്തായ അടിമക്കുട്ടികൾ സ്വതന്ത്രരായിരിക്കും.

2. ഭൂജന്മിയുടെ സാമ്പത്തിക കടും വീട്ടുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി അടിമകളെ കൈമാറുന്നത് നിരോധിച്ചു.

3. അടിമകൾക്ക് സ്വന്തം സ്വത്തായി പലതും വെക്കാനുള്ള അവകാശം നൽകി.

4. അടിമകൾക്ക് നിയമപരമായുള്ള സംരക്ഷണം.

5. സർക്കാരിന് ഒഴിഞ്ഞ് കൊടുക്കുന്ന ഭൂസ്വത്തുകളിൽ ഉള്ള അടിമകളെ സ്വതന്ത്രരാക്കുന്നു

6. അടിമകളെയും അവരുടെ കുട്ടികളെയും വേർപെടുത്തി വിൽക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ താമസസ്ഥലങ്ങൾ തമ്മിൽ ഏറ്റവും കൂടിയാൽ, 15മൈൽ ദൂരമേ പാടുള്ളു.

എന്നാൽ ഈ വിധ നിയമത്തിന് വാസ്തവത്തിൽ സമൂഹത്തിൽ യാതോരു ചലനവും വരുത്താൻ ആയില്ലതന്നെ.

എന്നാൽ മെഡ്രാസിലെ ഇങ്ഗ്ളിഷ ഭരണം വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. വൻ സമ്മർദ്ധം തന്നെ വീണ്ടും ആ പക്ഷത്ത് നിന്നും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

അങ്ങിനെ 1855 ജൂണിൽ തിരുവിതാംകൂർ സർക്കാരിൽനിന്നും പുതിയ പ്രഖ്യാപനം വന്നു. ഇതിൽ പറഞ്ഞത് ഈ പ്രകാരം ആണ്:

ബഹുമാനപ്പെട്ട English East India Company ഭരിക്കുന്ന വൻ വലുപ്പമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ അവിടുള്ള പഴയകാല അടിമ ജനത്തിന് ഇപ്പോൾ ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം ഈ നാട്ടിൽ നടപ്പിൽ ആക്കാൻ ആയിട്ടില്ല.

അതിനാൽത്തന്നെ ഇന്ന് മുതൽ സർക്കാർ അടിമകൾ പൂർണ്ണമായും സ്വതന്ത്രരാണ്.

മാത്രവുമല്ല, അടിമത്തത്തെ തുടച്ചുമാറ്റാൻ സൌകര്യപ്പെടുത്തുന്ന വേറെ അഞ്ച് ചട്ടങ്ങൾ കൂടി പുറപ്പെടുവിച്ചു.

എന്നാൽ ഈ വിധ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താൻ പറ്റുന്ന സാമൂഹികവും, മാനസികവും ആയ ഒരു മാറ്റം തിരുവിതാംകൂറിൽ ഇല്ലായിരുന്നു.

ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പലതും നടന്നു.