തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബം മെഡ്രാസ് പ്രസിഡൻസിയിൽനിന്നും ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം നൽകുന്ന സമ്മർദ്ദത്തോടുകൂടിയ സാമൂഹിക പരിഷ്ക്കരണ ഉപദേശങ്ങളോട് സഹകരിച്ചിരുന്നു എന്ന് കാണുന്നു. ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ഏതാണ്ട് പകുതിയോളം പ്രദേശങ്ങൾ ഒറ്റ രാജ്യമായി അപ്പോൾ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം ഭരിച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു.

ദക്ഷിണേഷ്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം നടപ്പിൽ വന്ന മൂന്ന് പ്രസിഡൻസി പ്രദേശങ്ങളിൽ വൻ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഇങ്ഗ്ളിഷ് സാമൂഹിക സമത്വാദിഷ്ഠിത സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായ ഭരണയന്ത്രം, ഏത് ജനക്കൂട്ടങ്ങളിൽ പെട്ട കുട്ടികൾക്കും ചേരൻ പറ്റുന്ന പൊതുവിദ്യാഭ്യസം, ഏവർക്കും സമീപിക്കാൻ പറ്റുന്നതോ ഉപയോഗിക്കാൻ പറ്റുന്നതോ ആയ ആശുപത്രികൾ, പൊതുനിരത്ത്, തീവണ്ടി, തപാൽ വകുപ്പ്, പൊലീസ്, കോടതികൾ, ലിഖിത രൂപത്തിലുള്ള നിയമങ്ങൾ, അങ്ങിനെ പലതും.

ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയോട് തൊട്ടുരുമ്മിനിന്നിരുന്ന തിരുവിതാംകൂർ പോലുള്ള സ്വതന്ത്രരാജ്യങ്ങൾ ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയുമായുള്ള വൻ അതിരുകളും, കയറിവരാനും വിട്ടുപോകാനും മറ്റുമുള്ള യാതോരു നിയന്ത്രണങ്ങളും ഏർപ്പെടുത്തിയില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്.

ഉദാഹരണത്തിന്, തിരുവിതാംകൂറിലെ ആർക്കും ബൃട്ടിഷ്-മലബാറിലെക്ക് യാതോരു പാസ്പോർട്ടോ വിസയോ മറ്റ് അനുമതികളോ ഇല്ലാതെതന്നെ കയറിചെല്ലാം. എന്നാൽ തിരുവിതാംകൂറിലെ പല വാണിജ്യ വസ്തുക്കളും ഈ വിധം ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിലേക്ക് കടത്തികൊണ്ടുപോകുന്നത് നിരോധിച്ചിരുന്നു. കാരണം, ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ വാണിജ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് കാര്യമായ യാതോരു നിയന്ത്രണമോ, വാണിജ്യ നികുതികളോ ഇല്ലായിരുന്നു.

ഈ വിധം, തിരുവിതാംകൂറിൽ സാമൂഹികമായി സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്ത സാമൂഹിക നിലവാരം ഉള്ള ഒരു പ്രദേശവുമായി, തിരുവിതാംകൂർ തൊട്ടുരുമിനിൽക്കുന്നതുതന്നെ, തിരുവിതാംകൂറിലെ സാമൂഹിക അധിപന്മാരിൽ വൻ മാനസിക മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കിയിട്ടുണ്ടാവാം.

ബൃട്ടിഷ്-മലബാറിലെ കാര്യം തന്നെയെടുക്കാം. ഈ പ്രദേശത്ത് വന്നാൽ, കീഴ് ജനത്തിൽപെട്ടവരിൽ ചിലർ ഭരണയന്ത്രത്തിന്റെ മുകളിൽ വരെ എത്തിനിൽക്കുന്നു. അവരാണെങ്കിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷയിൽ കാര്യമായ നൈപുണ്യം കാണിക്കുന്നു.

തിരുവിതാംകൂറിൽ ആണെങ്കിൽ ഭരണയന്ത്രം കീഴ് ജനങ്ങളെ വൻ ഭീതിയോടുകൂടി വീക്ഷിക്കുന്നു. രാജകൽപ്പന പ്രകാരം അടിമ ജനത്തിന് നൽകപ്പെട്ട ഏതോരു ആനുകൂല്യവും സ്വാതന്ത്ര്യവും ഭരണയന്ത്രത്തിനും അവിടുള്ള മഹാജ്ഞാനികൾക്കും താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾതന്നെ. കാരണം, അവർക്ക് അറിവുള്ള കാര്യമാണ്, ഈ വിധം കീഴ് ജനങ്ങളെ അങ്ങ് കയറൂരിവിട്ടാൽ, തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിനോടുപോലും യാതോരുകൂറും സ്നേഹവും ഇല്ലാത്ത അധികപ്രസംഗികളും, സംസ്ക്കാര ശൂന്യരും, പരുക്കൻ പെരുമാറ്റക്കാരും, യാതോരു വിധ അടിയാളത്ത-ബഹുമാന പെരുമാറ്റങ്ങളും നൽകാൻ താൽപര്യമില്ലാത്തവരുമായ ഒരു ജനതയുടെ കൈയിൽ രാജ്യവും സമൂഹവും വന്നുപെടും എന്നുള്ളത്.

എന്നാൽ ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിലെ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിന് ഈ വിധം ചിന്തിക്കാനാകുന്നില്ല. അവർ കാണുന്നത്, അവരോട് വൻ കൂറും, സ്നേഹവും അടുപ്പവും കാണിക്കുന്ന കീഴ് ജനങ്ങളെയാണ്.

ബൃട്ടിഷ്-മലബാറിൽ നിന്നും, ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിലെ മറ്റ് ഇടങ്ങളിൽ നിന്നും ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ തിരുവിതാംകൂറിലെ ഭരണയന്ത്രത്തിൽ ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരായി നിയമിക്കുന്ന ഒരു ഏർപ്പാട് രാജകുടുംബം തുടങ്ങിയിരുന്നു. കാരണം, ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണ സംവിധാങ്ങൾ തിരുവിതാകൂറിൽ നടപ്പിൽ വരുത്താനാവുന്ന പ്രാദേശിക ഉദ്യോഗസ്ഥരെ കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസം തന്നെയായിരുന്നു.

ഈ സംഭവവികാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ പ്രതിപാദിക്കാൻ ആവില്ല. എന്നാൽ ഈ വിധം ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിലെ ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരെ ഡെപ്യൂട്ടേഷനിൽ കടംവാങ്ങി തിരുവിതാംകൂറിൽ ഉന്നതങ്ങളിൽ നിയമിച്ചാൽ, അവിടുള്ള മറ്റ് ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരിൽ വന്നുചേരുന്ന മന:പ്രയാസം ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളു. Itterarichan Cundappan (Cunden Menon) എന്ന മലബാറിലെ താസിൽദാരെ, തിരുവിതാംകൂറിലെ Huzur Dewan Peishcar ആയി 1835 A.D നിയമിച്ചിരുന്നു. ഈ വ്യക്തി തിരുവിതാംകൂർ ഭരണത്തിൽ വൻ മാറ്റങ്ങളും പരിവർത്തനങ്ങളും നടത്തിയിരുന്നു. എന്നാൽ ഇദ്ദേഹത്തെ മറിച്ചിടാൻ വൻ പദ്ധതികൾ മറ്റ് ഉയർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥർ നടത്തി. ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വളരെ സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ, Cunden Menon മരണപ്പെട്ടു.

തിരുവിതാംകൂറിലെ കൃസ്ത്യൻ മിഷിനറിമാർക്ക് മെഡ്രാസ് ഭരണവുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ പ്രയാസമില്ലായിരുന്നു. കാരണം, ഇങ്ഗ്ളിഷിൽ കാര്യങ്ങൾ സംവാദം ചെയ്യാൻ പ്രയാസമുള്ള കാര്യമല്ല. അവർ കീഴ് ജനങ്ങളെ രക്ഷിക്കണം എന്ന ഹരജികൾ നിത്യേനെ മെഡ്രാസിലേക്ക് അയച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ Madras Presidencyയിൽ ഗവർണർ ആയി Sir Charles Trevelyan നിയമിതനായതും, തിരുവിതാംകൂറിൽ ഉന്നത ജനക്കൂട്ടങ്ങളിലും തിരുവിതാംകൂർ ഭരണത്തിലും പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ടാവാം. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ നിലപാടും, സാമൂഹിക ഭാവനയും തികച്ചും ഒരു ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷാ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നുമായിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂറിൽ കൃസ്തീയ മിഷിനറിമാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം സമൂഹത്തിൽ പലതരം സാമൂഹിക വിപ്ളവങ്ങൾക്കും തെരുവു യുദ്ധങ്ങൾക്കും മറ്റും കളം ഒരുക്കിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

Sir Charles Trevelyanന് ഫ്യൂഡൽ ഭാഷാകോഡുകൾ സമൂഹത്തിന് നൽകുന്ന രൂപകൽപ്പനയെക്കുറിച്ച് യാതോരു വിവരവും ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തം. തിരുവിതാംകൂർ രാജകുടുംബം കീഴ് ജാതിക്കാർക്ക് ചെറിയ തോതിൽ വസ്ത്രധാരണത്തിലെ നിയന്ത്രണം മാറ്റിയിരുന്നത്, കൃസ്ത്യൻ മതത്തിലേക്ക് കയറിയ ഷാണർ സ്തീകൾ നിയമം അനുവദിക്കുന്നതിന്റെ അതിരുവിട്ട് ഉപയോഗിച്ചു. ഉയർന്ന ജനക്കൂട്ടങ്ങളുടെ വസ്ത്രധാരണം നടത്തിക്കൊണ്ട് ഈ കൂട്ടർ നിരത്തിൽ ഇറങ്ങി. ശൂദ്രർ (നായർ) ജനം ഇവരെ തെരുവിൽ കായികമായിത്തന്നെ നേരിട്ടു.

പ്രശ്നം ഭാഷാകോഡുകളണ്. IPS യൂണിഫോം ധരിച്ചുകൊണ്ട് കോൺസ്റ്റബ്ൾ, പോലീസ് ഓഫിസിൽ കയറിച്ചെന്നാൽ എന്ത് സംഭവിക്കും? അതുതന്നെ തിരുവിതാംകൂറിലെ തെരുവുകളിലും സംഭവിച്ചു. സാമൂഹിക അടുക്കും ചിട്ടയും തകിടംമറിക്കുന്ന സംഭവമാണ്. തെരുവിൽ വച്ചുതന്നെ ശൂദ്രർ ഈ ധിക്കാരികളെ അടിച്ച് തമർത്തി.

Sir Charles Trevelyan ഈ വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഈ വിധം ഒരു നീണ്ട് കത്തും നിർദ്ദേശവും തിരുവിതാംകൂറിലെ British Residentന് എഴുതുകയും രാജാവിനെ അറിയിക്കാനും നിർദ്ദേശം നൽകി.

“I have seldom met with a case, in which not only truth and justice, but every feeling of our common humanity are so entirely on one side. The whole civilised world would cry shame upon us, if we did not make a firm stand on such an occasion. If any thing could make this line of conduct more incumbent on us, it would be the extraordinary fact that persecution of a singularly personal and delicate kind is attempted to be justified by a Royal Proclamation, the special object of which was to assure to Her Majesty’s Indian subjects, liberty of thought and action, so long as they did not interfere with the just rights of others...."

Sir Charles Trevelyanനെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാൻ തിരുവിതാംകൂർ ഭരണത്തിന് വളരെ യത്നിക്കേണ്ടിവന്നു.

തിരുവിതാകൂർ രാജകുടുംബം എല്ലാറ്റിനും ഇടയിൽ കിടന്ന് വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം. കാരണം, യാതോരു നന്നിയും (നന്ദിയും) മനസ്സിൽ ഉൾക്കൊള്ളാത്ത ഒരു ജനക്കൂട്ടത്തെയാണ് സമൂഹത്തിൽ ഉയർന്നുവരുവാൻ ഇങ്ഗ്ളിഷ് സാന്നിദ്ധ്യം സൌകര്യപ്പെടുത്തുന്നത്.

എല്ലാറ്റിനും ഉപരിയായി, തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യം ബൃട്ടിഷ് ഭരണത്തിന് കീഴിൽ ഉള്ള ഒരു രാജ്യമല്ല, മറിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര രാജ്യമാണ് എന്ന വിവരവും, Sir Charles Trevelyanന്റെ മനസ്സിൽ ഉദിച്ചില്ലാ എന്നും തോന്നുന്നു.