അടിമ ജനത്തിനെ പല വിധ അനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്കായുള്ള മനുഷ്യക്കുരുതിക്കും ഉപയോഗിക്കുമായിരുന്നു. Native Life in Travancoreൽ ഈ വിധം നടന്ന ഒരു സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു. കോട്ടയത്തിന് അടുത്തുള്ള ഒരു ഭൂജന്മി പലവട്ടം, വെള്ളം സംഭരിക്കാനുള്ള, ഒരു അണ കെട്ടി. എന്നാൽ ഓരോ പ്രാവശ്യവും ഉയർന്നുവരുന്ന വെള്ളം അതിനെ പൊളിക്കുമായിരുന്നു. ഇതിനെക്കുറിച്ച് ബ്രാഹ്മണരുമായി സംസാരിച്ചപ്പോൾ, അവർ ഇതിനുള്ള പരിഹാരം പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. കന്യകളായ മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളെ ഇവിടെ ബലിയർപ്പിക്കണം.

പതിനാലും പതിനഞ്ചും വയസ്സുള്ള മൂന്ന് പെൺകുട്ടികളെ ഈ പ്രകാരം ബലി അർപ്പിച്ചു. ഈ ബലി നൽകപ്പെട്ട സ്ഥലവും അതിനായി ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ട കത്തിയും REV. SAMUEL MATEER നേരിട്ട് പോയി കണ്ടതായി രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു.

ഈ വിധം ജല സംഭരിണികൾ കെട്ടുന്ന അവസരത്തിൽ, അവ പൊട്ടുന്നിടത്ത് ഒരു അടിമ വ്യക്തിയെ ജീവനോടെ എടുത്ത് എറിഞ്ഞ് കൊല്ലുന്ന ഏർപ്പാടും ഉണ്ടായിരുന്നു.

രാമവർമ്മ കുലശേകര രാജാവ്, യുദ്ധത്തിന് പോകുന്നതിന് മുൻപായി പതിനഞ്ചോളം പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളെ ജീവനോടുകൂടി മണ്ണിൽ കുഴിച്ച് മൂടി, ബലിനൽകിയതായും പറഞ്ഞുകാണുന്നു. ഈ വിധ ബലിനൽകൽ, യുദ്ധത്തിൽ വിജയം ഉറപ്പാക്കാനായിരുന്നു.

അടിമ ജനത്തിന് ഇത്രമാത്രം മൂല്യമില്ലാത്ത അവസ്ഥയുടെ കാരണം, പൊതുവായി പറയുകയാണെങ്കിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് മനസ്സിലായില്ലാ എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ഭാഷാ കോഡുകളിൽ, പടിപടിയായി അടിയിൽ പെട്ടുപോകുന്നവർക്ക് യാതോരു മൂല്യവും മുകളിൽ ഉള്ളവരിൽ നിന്നും ലഭിക്കില്ല എന്നുള്ളതാണ് വാസ്തവം.

ദക്ഷിണേഷ്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന സാമൂഹിക അടിമത്തം ഒരു വൻ ചരിത്ര സംഭവമായി ഇന്ത്യയിലെ ഔപചാരിക ചരിത്രകാരന്മാർ കണുന്നുണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല. എന്നാൽ, യൂഎസ്ഏയിലെ പ്രദേശങ്ങളിൽ നിലനിന്നിരുന്ന കാപ്പിരി അടിമത്തത്തെക്കുറിച്ച് ഈ കൂട്ടർ വാചാലമായി സംസാരിച്ചേക്കാം. ആഫ്രിക്കയിലെ സമൂഹങ്ങളിൽ തമ്മിൽത്തമ്മിൽ വെട്ടിമുറിച്ചു ജീവിച്ചിരുന്ന കട്ടാളക്കൂട്ടങ്ങളേയും നരഭോജികളേയും, അവിടങ്ങളിൽ ഉള്ള സാമൂഹികാധിപന്മാർ പിടികൂടിയ അവിടുള്ള സാമൂഹിക അടിമകളേയും അറബി അടിമക്കച്ചവടക്കാർക്കും ഭൂഖണ്ഡ യൂറോപ്പിൽ നിന്നും വന്ന അടിമക്കച്ചവടക്കാർക്കും അടിമകളായി വിൽക്കപ്പെട്ടവരിൽ വൻ ഭാഗ്യമുള്ളവർ മാത്രമാണ് അമേരിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഇങ്ഗളിഷ് പ്രദേശങ്ങളിൽ വിൽക്കപ്പെട്ടത്.

ആ കാലത്ത്, അടിമജനം എന്നത് ലോകമെമ്പാടും ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷയിൽ അടിമകളെ നിലക്ക് നിർത്താനും അടിച്ചമർത്താനും ഉള്ള വാക്ക് കോഡുകൾ ഇല്ലതന്നെ. അടിമയായി വിൽക്കപ്പെടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷ സംസാരിക്കുന്നരാണ് ഉള്ളത് എങ്കിൽ, ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അടിമവ്യക്തിയുടെ വ്യക്തിത്വം വൻ നിലവാരങ്ങളിലേക്ക് വളരും.

ഇന്ന് അടിമ ജീവിതാനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഏറ്റവും വാചാലവും വേവലാതിയും ഉള്ള കൂട്ടർ അമേരിക്കയിലെ കാപ്പിരികൾ ആണ്. അവരാണെങ്കിൽ അനുഭവിച്ച അടിമത്തം ഒരു അടിമത്തം അല്ലതന്നെ. അവിടെ അടിമകളായി കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടവരുടേയും, വിൽക്കപ്പെട്ടവരുടേയും കാര്യം വളരെ കഷ്ടമായിരുന്നു. എന്നാൽ അവിടുള്ള അടിമത്തം അനുഭവിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ വ്യക്തിയിൽ വൻ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കും. അവർക്ക് അവരുടെ അടിമ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് വളരെ വ്യക്തമായ വിവരം ലഭിക്കും. അവർ പ്രതിഷേദിക്കും.

യൂഎസ്സ്ഏയിലെ കാപ്പിരി അടിമകളിലെ പുരുഷന്മാരെ അവരുടെ ഉടമസ്ഥർ Boy എന്ന് സംബോധന ചെയ്തതും, പരാമർശിച്ചതും, വൻ വേദനയോടുകൂടിയാണ് ഇന്ന് അവിടുള്ള കാപ്പിരികൾ ഓർക്കുന്നത്.

ഈ വിധം അടിമകളെ Boy എന്ന് തങ്ങളുടെ മുൻതലമുറക്കാർ സംബോധന ചെയ്തും പരാമർശിച്ചുതും ആലോചിച്ച്, പണ്ട് കാലത്ത് അടിമകളെ വച്ചിരുന്ന കുടുംബക്കാരുടെ പിൻമുറക്കാർ വേവലാതിപ്പെടുന്നു, ഇന്ന്.

ഈ Boy പ്രയോഗം അരോചകമാകുന്നത്, വൻ മാനസിക നിലവാരം ലഭിച്ച അടിമകൾക്ക് മാത്രമാണ്. വെറും ചളിപോലെ കാണപ്പെട്ടിരുന്ന ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ അടിമകൾക്ക് Boy എന്ന വാക്കിലെ അരോചകത്വം അറിയാനുള്ള മാനസിക വളർച്ച കിട്ടിയില്ലാ എന്നതാണ് വാസ്തവം.

ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രകാലം മുതൽ അടിമജനം അവരുടെ അവസ്ഥയോട് യോജിച്ചുതന്നെയാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്. ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം ഈ ഉപഭൂണ്ഡത്തിൽ കാലുറപ്പിച്ചതോടുകൂടി, ഈ മനോഭാവത്തിൽ വൻ മാറ്റം സംഭവിച്ചു.

ഈ സാമൂഹികാവസ്ഥ ഉയർന്ന ജനക്കൂട്ടങ്ങൾക്കും സൌകര്യപ്രദമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പല ഉയർന്ന ആളുകൾക്കും വിദൂരങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള വൈമുഖ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. വെള്ളവും ഭക്ഷണവും കീഴ് ജനക്കൂട്ടങ്ങൾ താമസിക്കുന്ന ഇടത്ത് നിന്നും ഉപയോഗിക്കാൻ അവർക്ക് അറപ്പായിരുന്നു.

വേറെയും കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിലേക്ക് ഇപ്പോൾ കടക്കുന്നില്ല.

ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ നിന്നും അടിമ ജനത്തിനെ വാങ്ങിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്ന ഏർപ്പാട് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിൽ പലരും പങ്കെടുത്തിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. അറബികളും, ഡച്ചുകാരും, ഫ്രഞ്ചുകാരും ഇങ്ങിനെ ചെയ്തിരുന്നു. അറബിക്കച്ചവടക്കാർക്ക് പ്രദേശികമായി ഒത്താശചെയ്ത മുഹമ്മദ്ദീയരായ ആളുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു.

ഇവർ പലപ്പോഴും ഇവിടെ നിന്നും പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്ന അടിമജനത്തിനെ ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ ഡച്ചുകാർക്ക് വിറ്റിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ കാര്യങ്ങൾ മറ്റ് പലരീതിയിൽ അതിസങ്കീർണ്ണമായിരുന്നു. അതിലേക്ക് പിന്നീട് കടക്കാം.

ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിന് കീഴിൽ ഉള്ള ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ അടിമകളെ പിടിച്ച് കൊണ്ടുപോക്കും അടിമക്കച്ചവടവും നിരോധിച്ചിരുന്നു. മാത്രവുമല്ല, തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്തിൽ Col Munro ഏതാനും വർഷം ദിവാനായി ഭരിച്ചപ്പോൾ, അവിടെനിന്നും അടിമകളെ പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നവരേയും പിടികൂടിയിരുന്നു.

1812ൽ ചങ്ങനാശ്ശേരിയിൽ ഉള്ള ഡച്ചുകാരുടെ കേന്ദ്രത്തിനുള്ളിൽ ഒരു പോണ്ടിച്ചേരിക്കാരൻ കുറെ അടിമകളെ ഇരുമ്പ് കാൽച്ചങ്ങലകളിൽ പൂട്ടിയിട്ടു, പട്ടിണിക്കിട്ടത്, Col Munro കണ്ടെത്തുകയുണ്ടായി. അവരെ മോചിപ്പിച്ചെങ്കിലും, ഡച്ചുകാരുടെ സഹകരണത്തോടുകൂടി ചങ്ങനാശ്ശേരിക്കാർ ഈ കച്ചവടും രഹസ്യമായി തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

മുസൽമാൻമാരെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലും മറ്റും ഇസ്ലാമിക ഭരണം നിലനിന്നിരുന്ന ഇടങ്ങളിൽ അടിമകൾക്ക് താരതമ്യേനെ സാമൂഹിക അധമത്വം കുറവായിരുന്നു എന്ന് REV. SAMUEL MATEER രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ആരോരുമില്ലാത്തവരെ പിടികൂടി അടിമത്തത്തിലേക്ക് വിൽക്കുന്ന മുഹമ്മദ്ദീരയർ ഉണ്ടായിരുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു.

അടിമകളെ പേർഷ്യയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി വിൽക്കപ്പെടുന്നു എന്ന പരാതി ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണത്തിന് കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ബോപ്പാലിൽ വച്ച് കുറെ പെൺകുട്ടികളെ അടിമകളായി കയറ്റുമതി ചെയ്യാൻ ഒരുമ്പെട്ട ഒരു മുഹമ്മദ്ദീയനെ ബോംബെയിൽ വച്ച് പിടികൂടുകയുണ്ടായി. കുറെ ഷാണരെ പിടികൂടി സാൻസിബാറിലെക്ക് (Zanzibarറിലേക്ക്) കടത്താൻ ശ്രമിച്ച ഒരു മുഹമ്മദ്ദീയനിൽ നിന്നും അവരെ Rev. Henry Baker രക്ഷിച്ചതും രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു. മറ്റൊരു മുഹമ്മദ്ദീയൻ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഭാര്യയായി വിവാഹം കഴിച്ച് സാൻസിബാറിൽ കൊണ്ടുപോയി വിറ്റത്, സാൻസിബാറിലെ ബൃട്ടിഷ് ഭരണാധികാരി Dr. John Kirk ഇടപെട്ട്, രക്ഷിച്ചു തിരിച്ച് തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നകാര്യവും രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നു.

ഇവിടെ എടുത്തു പറയേണ്ടുന്നത്, ലോകമെമ്പാടും നടന്നിരുന്ന അതികഠിമായ അടിമത്തം നിർത്താനായി പടപൊരുതിയത് ഇങ്ഗ്ളണ്ട് തന്നെയാണ് എങ്കിൽകൂടി, ഇന്നുള്ള ഔപചാരിക ചരിത്രത്തിൽ എല്ലായിടുത്തും ഇങ്ഗ്ളണ്ടാണ് അടിമത്തം ലോകത്തിൽ കൊണ്ടുവന്നത് എന്ന രീതിയിലാണ് എഴുതപ്പെട്ടുകാണുന്നത്.